Płyty z matryc uprawnienia budowlane

W produkcji wielkich płyt ściennych lub stropowych (w budownictwie wielkopłytowym) oraz przy wykonywaniu dużych prefabrykatów, zwłaszcza wielopłaszczyznowych, stosuje się do wyjmowania płyt z matryc często specjalne urządzenia hydrauliczne, tzw. wyrzutniki (program uprawnienia budowlane na komputer). Przy stosowaniu wyrzutników obciążenia od nich należy przyjmować w postaci sił skupionych, zaczepionych w miejscach rozmieszczenia wyrzutników, skierowane ku górze prostopadle do płaszczyzny tarczy wyrzutnika.

Dla zmniejszenia przyczepności i ułatwienia zdejmowania elementów wielkopłytowych żebrowych z matryc, żebra tych płyt powinny mieć powierzchnie boczne pochylone w stosunku 1:10, a ich połączenie z płytą powinno być zaokrąglone o promieniu co najmniej 40 do 50 mm (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W obliczeniach statycznych w stadium rozformowywania należy przyjmować ciężar elementu w’ stanie zawilgocenia, a więc zwiększony w stosunku do ciężaru elementu w stanie powietrzno-suchym - przyjmowanego za miarodajny w obliczeniach statycznych konstrukcji - o wartość: g = 50 kG/m3 dla betonu zwykłego, g = 150 kG/m3 dla betonu żużlowego i dla betonów komórkowych.

Wpływ temperatury przy studzeniu elementów poddanych obróbce cieplnej uwzględnia się w elementach większych, o powierzchni ponad 5 m2 (np. w elementach wielkopłytowych), oraz w elementach, w których mogą powstać różnice temperatur powyżej 30 C (między temperaturą elementu rozformowanego a temperaturą zewnętrzną powietrza). Wpływ temperatury uwzględnia się przez obliczenie sił i naprężeń termicznych, obliczenie możliwości powstawania rys i przez zastosowanie uzbrojenia zabezpieczającego element przed tym zagrożeniem (uprawnienia budowlane).

Przy obliczaniu prefabrykatów w stadium rozformowywania wytrzymałość betonu na ściskanie powinna być obliczana nie tylko na naprężenia występujące po rozformowywaniu, lecz i przy przenoszeniu elementu na plac składowy oraz na zabezpieczenie elementu przed rysami i innymi uszkodzeniami.

Transport elementów

W czasie transportu elementów z wytwórni na plac budowy działają na nie siły zależne od rodzaju i wielkości elementów, sposobu transportu, pozycji elementów w czasie przewozu, sposobu rozmieszczenia podkładek przy transporcie elementów w kilku warstwach oraz od sposobu załadunku i wyładunku na środki i ze środków transportowych.

Duże prefabrykaty ścienne takie, jak bloki i płyty, należy przewozić w takiej pozycji, w jakiej pracują w konstrukcji, a prefabrykaty stropowe i inne elementy zginane - w położeniu poziomym, z tym że elementy stropowe wielkowymiarowe można również przewozić w niektórych przypadkach również, w położeniu pionowym. Położenie prefabrykatów płytowych w czasie transportu uważa się za pionowe, jeśli odchyłka od pionu nie przekracza 2-3% (program egzamin ustny).

Uchwyty transportowe, które zawsze wymagają sprawdzenia, wykonywane są w postaci pętli z prętów stalowych okrągłych ze stali miękkiej pospolitej jakości, o granicy plastyczności Qr = 2500 kG/cm:. Tego rodzaju uchwyty montażowe nie są stosowane w przypadku użycia zamiast zawiesi montażowych belkowo-linowych powszechnych w praktyce budowlanej - zawiesi montażowych, szpilkowych, prętowych lub zawiesi montażowych ciernych.

Pręty stalowe do uchwytów powinny być wykonane ze stali miękkiej o niskiej zawartości węgla (C < 0,35%). Zawartość węgla w stali sprawdza się w prosty sposób - za pomocą ręcznej szlifierki. Pręty ze stali o niskiej zawartości węgla dają długie, jasne strumienie iskier, natomiast stal o dużej zawartości węgla, nie nadająca się na uchwyty, wykazuje przy szlifowaniu krótkie, czerwone iskry (opinie o programie).

Uchwyty o kształtach i wymiarach wygina się na zimno, gdyż przy studzeniu wyrobów giętych na gorąco może nastąpić zmiana struktury stali (przy gwałtownym studzeniu). Uchwyty zostają umieszczone w formie elementu przed jego zabetonowaniem. Zakotwienie w elemencie uzyskuje się dwoma sposobami: przez połączenie uchwytów ze zbrojeniem za pomocą zgrzewania, które daje pewniejsze zakotwienie, lub przez zabetonowanie odpowiednio wykształconych końców uchwytów i przeniesienie sił przez przyczepność (segregator aktów prawnych).
Do wykonania uchwytów stosuje się najczęściej pręty o średnicy 5 = 8 -E- -f-14 mm, w wyjątkowych przypadkach - 6 = 16 i 18 mm, zgodnie z obliczeniem statycznym. Przekrój uchwytu stalowego Fz oblicza się z warunku
Ponieważ uchwyty transportowo-montażowe rozmieszcza się w prefabrykacie w taki sposób, aby każdy uchwyt przenosił jednakową siłę, więc siła P równa jest połowie ciężaru prefabrykatu przy dwóch uchwytach.

Ponieważ uchwyty używane są nie tylko do transportu i montażu, ale i do wyciągania elementów z formy, więc do obliczonych w powyższy sposób sił przenoszonych przez uchwyt należy dodać siłę przyczepności występującą przy rozformowywaniu z uwzględnieniem wpływów dynamicznych (promocja 3 w 1).