Podatność na zagęszczanie

Zagęszczanie ma na celu zwiększenie szczelności betonu, a tym samym jego wytrzymałości. W betonach sypkich zagęszczanie jest bardzo skuteczne, bowiem zwiększa szczelność, toteż musi ono być stosowane w każdym przypadku. W betonach plastycznych zagęszczanie nie jest konieczne, a wyjątkowo tylko pożądane, w betonach ciekłych jest raczej niewskazane (program uprawnienia budowlane na komputer).

W obu przypadkach zagęszczania następuje wyciekanie wody. Stosowalność poszczególnych metod jest poza tym ograniczona tym, że właściwie tylko drganie, wibrowanie, ubijanie i ewentualnie odpowietrzanie mogą być stosowane do konstrukcji betonowych o wielkich rozmiarach, szczególnie powierzchniowych, zaś wirowanie, utrząsanie i prasowanie możliwe jest tylko przy stosunkowo małych wymiarach poprzecznych elementów. Podatność na zagęszczanie, czyli zagęszczalność wyrażamy przez Ahlt w cm/s jako szybkość, z którą beton osiada o Ah ze stanu luźnego do ścisłego pod działaniem rytmicznego utrząsania lub wibrowania przez t sekund (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Im mniejsze jest Ah/t, tym trudniej zagęszczalna jest mieszanka. Wartości Ah są oczywiście zależne od przekroju naczynia i od stosowanej aparatury zagęszczającej. Specjalnych lub normowych metod pomiaru Ah nie ma.

W rozdziale 4 rozpatrywaliśmy wodę jako składnik chemicznie aktywny, niezbędny dla uaktywnienia spoiwa. Stwierdziliśmy, że tylko część wody, a mianowicie ok. 20% ciężaru cementu, może być chemicznie, czyli trwale związana i, że o jakości, czyli wytrzymałości stwardniałego zaczynu, stanowi jego porowatość, którą możemy wyrazić przez stosunek (uprawnienia budowlane). Od wytrzymałości zaczynu, jak zaznaczyliśmy, zależy w pierwszym rzędzie wytrzymałość betonu. Ale ponadto, a nawet bardziej jeszcze, rośnie potencjalna wytrzymałość betonu ze wzrostem ilości zaczynu, ale tylko do granicy nasycenia lub niewielkiego przesycenia.

Zwiększenie ilości zaczynu ponad tę granicę nie poprawia już wytrzymałości, a nawet może ją obniżyć. W betonach nienasyconych korzystniej jest stosować więcej zaczynu rozrzedzonego niż mniej zaczynu gęstego (przy zadanej ilości cementu)(program egzamin ustny). Zasadniczo ilość zaczynu w betonie nie powinna ze względów technicznych i ekonomicznych przekroczyć dostatecznego stopnia nasycenia.

Spora ilość wody

Z drugiej strony ilość wody w betonie powinna być umiarkowana, by uzyskać zaczyn dobrej jakości, ale nie powinna ona znowu spaść poniżej pewnego minimum, umożliwiającego nie tylko uwodnienie masy cementowej, ale i uformowanie samego betonu. W betonie bowiem woda odgrywa również rolę lepiszcza i smaru, czyli jest aktywna fizycznie. Suche ziarna cementu i kruszywa wymagają sporego zawilgocenia, aby przezwyciężyć ich naturalny opór tarcia wewnętrznego przy zmieszaniu.

Przy słabym zawilgoceniu ziarna zachowują swą naturalną stykowość i wewnętrzne tarcie przy mieszaniu stosu jest znaczne (opinie o programie). W miarę wzrostu wilgotności następuje rozpychanie ziarn przez pogrubioną otulinę wodną i spadek tarcia; o kohezji stosu decyduje lepkość wody.

Przy zupełnym nasyceniu wodą tarcie drobniejszych frakcji (pyłów i piasków) spada prawie do zera, a stos przyjmuje swą najmniejszą gęstość. Przy dalszym dodatku wody, woda częściowo wypływa, a stos się zagęszcza. Przy dużym nadmiarze wody, woda wypływając unosi ze stosu drobne ziarna jako zawiesiny; stos ulega rozmieszaniu. Spora ilość wody jest potrzebna również, aby spowodować lub umożliwić sklejanie się ziarn w uformowaną masę (segregator aktów prawnych). W tym celu ziarna muszą być na całej swej powierzchni pokryte błonką wodną.

Woda jest zatem również przyczyną kohezji masy betonowej i siły przez nią wywierane mogą być dość znaczne. Tak np. wg R. L’Hermite’a kohezja zaczynu cementowego (jako opór przy rozciąganiu) wynosi: dla (o = 0 o = 0 kG/cm2, dla co = 0,52 o = 0,07 kG/cm2, dla co > 0,52 o jest niższa od 0,07 kG/cm2. Ilość wody w mieszance zależy od wielkości ziarn i ich tekstury (promocja 3 w 1).