Status kolonii brytyjskiej

Do najliczniej odwiedzanych kąpielisk należą: Montego Bay, Negril, Runaway Bay, Oc ho Rios oraz Port Antonio. Z walorów wypoczynkowych słyną również miejscowości położone wewnątrz wyspy - uzdrowiska Balaclava i Ewarton oraz Mandeville. Zabytki z czasów kolonialnych zachowały się w Port Royal oraz Santiago de la Vega - dawnej stolicy kraju. Baza noclegowa Jamajki liczy 4 5 tys. łóżek. Wśród odwiedzających ten kraj obcokrajowców (1 I47 tys. osób w 1995) dominują obywatele Stanów Zjednoczonych (66%) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Znaczny odsetek stanowią też mieszkańcy Kanady i Wielkiej Brytanii (po 9%). Przed przybyciem Hiszpanów Jamajkę zamieszkiwali Indianie z plemienia Arawaków. Krzysztof Kolumb dotarł do wyspy w 1494, a jej kolonizację rozpoczęli Hiszpanie od 1509. W 1655 Jamajka przeszła w posiadanie Anglików, którzy na dużą skalę rozwinęli uprawę trzciny cukrowej w oparciu o sprowadzanych na wyspę czarnych niewolników. Status kolonii brytyjskiej Jamajka otrzymała w 1866, a w 1944 Anglicy przyznali jej autonomię. W okresie 1958-1962 pozostawała członkiem Federacji Indii Zachodnich. Od 1962 jest niepodległym państwem pozostającym we Wspólnocie Narodów (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Konstytucja z 1962 określiła ustrój Jamajki jako monarchiczny (monarchia konstytucyjna). Formalnie głową państwa pozostaje królowa Elżbieta II, która mianuje gubernatora generalnego. Organem doradczym gubernatora jest Tajna Rada. Władza ustawodawcza jest dwuizbowa, składa się z Izby Reprezentantów wyłanianej w wyborach powszechnych i pochodzącego z mianowania Senatu. Ich kadencja trwa 5 lat (uprawnienia budowlane).

Sieć rzeczna

Kanady panuje klimat umiarkowany ciepły, we wnętrzu kraju - kontynentalny chłodny, na pn. - subpolarny i polarny, w Kordylierach natomiast klimat górski. Istotny wpływ na kształtowanie warunków klimatycznych wywierają prądy morskie - zimny Prąd Labradorski, ochładzający wsch. wybrzeża Kanady oraz ciepły Prąd Północnopacyticzny (Prąd Alaski), ogrzewający wybrzeża zach. Średnia temp. lipca wynosi -5°C na pn, kraju i 21°C na pd., stycznia natomiast: od I do 4°C na pd.-zach., od -5 do -10°C na pd.-wsch., -20°C w części środkowej i -35°C na pn. Roczne sumy opadów w zach (program egzamin ustny).

Kordylierach dochodzą do 6000 mm, na wybrzeżach nieznacznie przekraczają I000 mm, natomiast w części środk. Kanady (w prowincjach preriowych) spadają do 300-500 mm (na pn. nawet do 200 mm). Na znacznych obszarach kraju występują obfite opady śnieżne (np. w mieście Quebec dochodzą one do ok. i m w ciągu roku). Długi jest także okres ich zalegania (w pn. interiorze ponad 6 miesięcy) (opinie o programie). W okresie zimy wiejące wiatry powodują zawieje śnieżne, tzw. blizzards. Odmienny skutek przynosi wiejący również w zimie, ale zstępujący (fenowy), zach. wiatr prerii kanadyjskich zwany chinook („pożeracz śniegu"). W ciągu kilku godzin podnosi on temp. nawet o kilkanaście stopni, powodując gwałtowne topnienie śniegu. Prawie 60% powierzchni Kanady pokrywa wieczna zmarzlina (segregator aktów prawnych).

Sieć rzeczna jest dobrze rozwinięta. Do największych rzek w obrębie zlewiska atlantyckiego należą: Rzeka Św. Wawrzyńca (3 138 km wraz z Wielkimi Jeziorami), Nelson z Saskatchewan (2575 km), Churchill, Albany i Severn; w obrębie zlewiska pacyficznego: Jukon, Fraser i Kolumbia, a w obrębie zlewiska Morza Arktycznego - Mackenzie (4240 km). Iiczne jeziora (ogółem ok. 400 tys. kur’ pow.) są przeważnie pochodzenia lodowcowego. Do największych należą: Wielkie Jezioro Niedźwiedzie (31,1 tys. km²), Wielkie jezioro Niewolnicze (28,5 tys. km’), Winnipeg (24,6 tys. km²) i Athabaska (7,9 tys. km²) oraz leżący na granicy ze Stanami Zjednoczonymi zespół Wielkich Jezior (Górne, Huron, Erie i Ontario). Na terytorium Kanady występują 3 gł. rodzaje gleb: gleby tundry, gleby leśne oraz gleby obszarów trawiastych. Gleby tundry pokrywają znaczną część Archipelagu Arktycznego i rejony pn. (granicę ich pd. zasięgu stanowi Zatoka Hudsona) (promocja 3 w 1).