Podłużne prowadnice

Podłużne prowadnice oraz wyżej założone na zastrzałach belki wysunięte są poza podwozie na taką odległość, aby między nie można było wstawiać pal przeznaczony do wbicia. Belki prowadnic zaopatrzone są w stalowe płozy osadzone na stalowych resorach, umożliwiających dostosowanie się ich rozstawu do średnicy pali palisady i jej nierówności (program uprawnienia budowlane na komputer).
W miejscu, w którym ma być wybudowana przyszła ostroga, należy wkopać lub wpłukać 3-4 krótkich pali, które tworzyć będą tymczasowe zapoczątkowanie palisady.

Na głowach tych pali układa się odcinek szyny lub ceownika o długości ok. 3,5 m, a następnie ustawia się kafar kółkami na szynie, po czym rozpoczyna się wbijanie pierwszego pala wchodzącego w skład budowanej ostrogi (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Po wbiciu tego pala przesuwa się kafar na następne stanowisko za pomocą stalowej linki, jednym końcem umocowanej na bębnie dźwigarki, drugim zaś końcem zaczepionym o wbity już pal. Pokręcając bęben dźwigarki, zwija się linkę i kafar przesuwa się na następne stanowisko. Po wbiciu dwóch pali przenosi się szynę na dalsze stanowisko. Wykonuje się to przy pomocy wspomnianych podnośników (rys. 6.1 lb), za pomocą których podnosi się kafar lekko w górę i zwolnioną szynę przesuwa się na uprzednio wbite pale, po czym opuszcza się kafar na szynę. Powtarzając powyższe operacje, prowadzi się wbijanie pali, przesuwając szynę jeden raz na dwa pale. Wskazane jest, aby do wbijania pali używać płuczki o ciśnieniu ok. 8 atm, którą można ustawić na pokładzie, lub też pozostawić na brzegu, a wodę do płuczki doprowadzać wężem gumowym albo rurami (uprawnienia budowlane).

Doświadczenie wykazało, że ostrogi budowane za pomocą opisanego typu kafara wyglądają estetycznie ze względu na nieznaczne odchyłki od wyznaczonej linii oraz że wprowadzenie go do tego rodzaju robót daje duże korzyści ekonomiczne. Otrzymuje się oszczędności w czasie oraz materiale, który uprzednio był używany do budowy pracochłonnych i kosztownych rusztowań pomocniczych.
Urządzeniami przeznaczonymi tylko do robót na wodzie, a w szczególności do robót morskich, są kafary pływające. Każdy z opisanych typów kafara może być zmontowany na pontonie i spełniać rolę kafara pływającego. Szczególnie wygodne jest zmontowanie na pontonie kafarów pionierskich (czołowych) (program egzamin ustny).

Kafar pływający

Kafary pływające nadają się do wbijania długich i ciężkich pali żel betowych, ale wówczas muszą mieć odpowiednio do tego dostosowaną
mocną konstrukcję i urządzenia.
Kafar pływający z wielokrotnymi kierownicami i ze specjalną dźwignicą do podnoszenia ciężkich pali żelbetowych, który może również przenosić młoty z jednej kierownicy na drugą (opinie o programie).

Gdy buduje się jakąś kosztowną budowlę morską (np. pirs żelbetowy), to czasem opłaca się wykonać dla niej specjalny kafar pływający, o kierownicach dostosowanych do rozstawu pali w danej konstrukcji. Możliwe jest również wykonanie np. kierownic środkowych pionowo, a skrajnych z projektowanym ukosem.
Opisane wielokierownicowe kafary pływające mają tę wadę, że praca przy ich pomocy musi być nader dokładnie zorganizowana, zatrzymanie się bowiem z wbijaniem pala przy jednej parze kierownic powoduje zatrzymanie całego kafara i roboty na całym froncie pirsu.
Dla lepszego zrównoważenia kafara wypuszcza się często z pontonu szczudła (podpory), w postaci 3-4 słupów pionowych, dochodzących do dna (segregator aktów prawnych).

Uniezależniają one kafar od fali. Mimo tego urządzenia jednak, kafary pływające nie mogą pracować przy stanie morza wyższym niż 1°.
Użycie kafarów pływających jednak jest celowe w obrębie akwenów zasłoniętych i spokojnych. W warunkach częstych zmian poziomu wody, występowania silnych i zmiennych prądów, a także na fali odpowiadającej wyższym niż 1° stanom morza jest niewłaściwe i prowadzi do wielu niedokładności wykonawstwa (promocja 3 w 1).

Dlatego też w ostatnich latach lepsze efekty uzyskuje się przez zastosowanie platform podnoszonych, które pozwalają także na opuszczanie pali o wielkich średnicach i innych kolumn (rozdz. 7).