Występowanie piaskowców

Ogólnie można powiedzieć, że w okresie gotyku przeważa budownictwo ceglane na terenach pozbawionych kamienia, na terenach natomiast, na których występują głazy narzutowe, granit wychodził powoli z użycia, a jego miejsce zajmowała cegła. Spowodowane to było względami ekonomicznymi, gdyż obróbka głazów narzutowych ze względu na ich bardzo wysoki stopień twardości była w okresie stosowania cegły już nieopłacalna (program uprawnienia budowlane na komputer). Na obszarach natomiast występowania piaskowców cegła stosowana jest wraz z kamieniem.

Sens sztuki kamieniarskiej gotyku polegał nie tylko na osiągnięciach konstrukcyjnych, bowiem w epoce tej tak samo wykształca się bogaty i skomplikowany profil detalu architektonicznego. Poszczególne elementy wysmukłych laskowań w stosunku do swojej wysokości posiadają przekrój drobny i rozczłonkowany. Dochodziło do tego, że profil detalu uwarunkowany był niejednokrotnie krańcową wytrzymałością kamienia przy obróbce ręcznej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Okres renesansu jest epoką przełomową w dziejach naszego kamieniarstwa z następujących przyczyn:
a. Rozszerza się zasadniczo wachlarz stosowanych kamieni, wchodzą bowiem po raz pierwszy do architektury i rzeźby krajowe gatunki marmurów.
b. Wchodzą też w użycie nowe techniki kamieniarskie.
c. Pojawia się nowy typ okładziny boniowanej.

Tak więc w okresie gotyku oraz w pierwszej fazie renesansu marmury sprowadzane były do Polski z zagranicy, przeważnie z Węgier i Niemiec. Krajowe natomiast gatunki nie były jeszcze znane, z wyjątkiem marmuru krystalicznego sławniowickiego, który już ok. roku 1300 stosowany był na nagrobki (uprawnienia budowlane).
Podstaw rozwoju naszych kamieniołomów ) szukać należy w nowym układzie stosunków społecznych silnie zarysowujących się pod koniec XVI wieku. Budowano wówczas wiele i z rozmachem, potrzebne były liczne gatunki kamieni. Do odkrycia krajowych złóż marmuru przyczynili się niewątpliwie Włosi, którzy przybyli z kraju bogatego w kamień, gdzie technika obróbcza stała wówczas na najwyższym poziomie (program egzamin ustny).

Rozbudowa kamieniołomów

Pierwsze znane nam wyprawy o charakterze poszukiwawczym po odpowiedni surowiec potrzebny do wykucia figur w kaplicy Zygmuntowskiej w katedrze na Wawelu

to częste podróże architekta i rzeźbiarza Berecciego w roku 1525 wraz z całą czeladzią w Góry Olkuskie, do Czernej, Tęczy na, Kazimierza nad Wisłą oraz Nysy na Śląsku. Wyprawy te nie dały pożądanego rezultatu, gdyż na wykucie figur sprowadzono w rezultacie bloki marmuru węgierskiego. Była to jednak pierwsza próba wyłomu w dotychczasowych poglądach, mająca na celu zastosowanie polskich marmurów do robót o charakterze monumentalnym (opinie o programie).
Dopiero u schyłku XVI wieku rozpoczęto na szeroką skalę prace w licznych kamieniołomach marmurów.

Można więc stwierdzić, że odkrycie nowych złóż i mistrzowskie wykorzystanie walorów dekoracyjnych naszego surowca kamieniarskiego było zasługą kamieniarzy renesansu.
Szczególnie bogate w kamień ziemie kieleckie, krakowskie i śląskie stanowiły ośrodki promieniowania artystycznego, przy kamieniołomach bowiem powstawały warsztaty kamieniarskie, dostarczające nie tylko surowych bloków kamienia do budowy, lecz i gotowe elementy architektoniczne (segregator aktów prawnych).
Rozkwit i szeroka rozbudowa naszych kamieniołomów przypada na ostatnie lata XVI wieku i utrzymuje się do połowy XVII wieku, z wyjątkiem warsztatów dębnickich, które zdobywają szczególne znaczenie w epoce baroku.

Wojny szwedzkie, szerzące się zarazy i zubożenie miast powodują upadek warsztatów kamieniarskich,, zgrupowanych przy kamieniołomach w Kielecczyźnie.
Przegląd stanu naszych kamieniołomów z roku 1600 daje nam obraz wielkich prac rzeźbiarskich w tym okresie (promocja 3 w 1).

O eksploatacji kamieniołomów marmurów okręgu chęcińskiego dowiadujemy się z lustracji królewskiej z roku 1602 oraz na podstawie przechowywanych zabytków z tego okresu.
Ustalić w ten sposób można, że gatunki marmurów stosowanych w epoce późnego renesansu sprowadzano z Zygmuntówki, Szewc, Zelejowej, Różanki, Ołowianki, Słopiec, Bolechowie, Kajetanowa i z Rzepki.