Podpory dodatkowe

Gdy ciężar podnoszonego ładunku przez żuraw jest bliski maksymalnego udźwigu dopuszczalnego dla określonej wielkości wysięgu, należy najpierw próbnie podnieść ładunek na wysokość nie większą niż 10 cm i w takim położeniu dokonać sprawdzenia stateczności żurawia, działania hamulców oraz dokonać obrotu wysięgnika. Gdy wszystkie te czynności wypadną pomyślnie, należy w przypadku żurawia wieżowego umocować podwozie do szyn, a w przypadku żurawia kołowego ustawić podpory dodatkowe (program uprawnienia budowlane na komputer).

Podpory dodatkowe należy ustawiać na podkładach drewnianych, ułożonych na wyrównanym i dobrze zagęszczonym gruncie. Gdy w czasie podnoszenia ładunku którakolwiek z dodatkowych podpór odrywa się od podkładu, stanowi to dowód, że ciężar danego ładunku przewyższa dopuszczalny udźwig dla danego wysięgu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Stosunek momentu utrzymującego do momentu wywracającego żurawia, uwzględniając wszystkie możliwe dodatkowe obciążenia (wiatru, sił bezwładności itd. oraz wpływ największego dopuszczalnego pochylenia drogi), powinien być nie mniejszy niż 1,15. Jeśli natomiast przy pracy żurawia na płaszczyźnie poziomej spośród działających obciążeń bierze się pod uwagę tylko największy dopuszczalny udźwig, wówczas współczynnik stateczności powinien być przyjmowany w wysokości 1,40 (uprawnienia budowlane).

Istotnym niebezpieczeństwem dla osób zatrudnionych przy transporcie są złe zamocowania lin do podnoszonych ciężarów, a w szczególności niewłaściwe założenia lin i łańcuchów na haki. Dlatego też przebywanie ludzi pod podnoszonymi ładunkami jest niedopuszczalne. Stosowanie nowych lin nie posiadających dowodu fabrycznego o wytrzymałości oraz starych lin bez sprawdzenia ich wytrzymałości stanowi również poważne niebezpieczeństwo i powinno być zabronione (program egzamin ustny).

System sygnalizacyjny akustyczny

Jeśli maszynista obsługujący wciągarkę wyciągu szybowego przy obiektach wysokich lub specjalnych nie ma możności obserwowania podnoszonego ładunku, wówczas należy zainstalować sygnalizację dźwiękową lub akustyczną, względnie obydwie łącznie. Przykładowy układ podwójnej sygnalizacji, zastosowany przy budowie komina fabrycznego (opinie o programie).

System sygnalizacyjny akustyczny i świetlny obejmuje górny roboczy pomost, miejsce załadowywania wyciągu szybowego (robotnik szybowy) oraz budkę maszynisty. Niezależnie od tego miejsca te połączone są oddzielnym przewodem telefonicznym. Na większych budowach, w szczególności wysokościowych, stosuje się dla celów sygnalizacyjnych urządzenia radiowe.

W licznych przypadkach stosuje się sygnalizację za pośrednictwem specjalnie przydzielonego robotnika (a nawet dwóch) operującego chorągiewkami lub w inny sposób. Jednakże ten kosztowny i niedoskonały sposób coraz bardziej wypierany jest przez sterowanie zdalaczynne dokonywane bezpośrednio przez operatora urządzenia transportowego. Na przykład sterowanie zdalaczynne żurawia wieżowego za pomocą przycisków może się odbywać z dowolnych miejsc, z których operator ma możność dobre; obserwacji zarówno miejsca pobierania ciężaru, jak i miejsca odbioru (segregator aktów prawnych).

Sygnalizacja za pomocą głosu lub gwizdków jest niedopuszczalna. Jako obowiązkową należy stosować zasadę, iż każdy niezrozumiały dla maszynisty sygnał powinien powodować zatrzymanie pracy żurawia względnie innego mechanizmu dźwigowego. Dla zapewnienia bezpieczeństwa przed porażeniem osób zatrudnionych przy obsłudze żurawi wieżowych konieczne jest uziemienie silników, konstrukcji żurawia oraz szyn toru. Uziemienie toru żurawia wieżowego polega na wbiciu w grunt trzech zaostrzonych rur stalowych o 0 2″ i połączeniu ich z szyną i między sobą płaskownikiem stalowym. Styki szyn łączy się przez przyspawanie drutu stalowego o 0 7-9 mm (promocja 3 w 1). Żurawie mogą pracować na placu budowy pod przewodami elektrycznymi tylko w tym przypadku, jeśli między żurawiem a przewodami jest odstęp wynoszący co najmniej 2,0 m.