Przemysł prefabrykacji

W Związku Radzieckim zagadnienie kosztów produkcji prefabrykatów w zakładach stałych kształtuje się podobnie jak u nas. Na budowach w Moskwie obsługiwanych przez wytwórnie Mosgorispołkomu szereg konstrukcji prefabrykowanych kosztuje już taniej od tradycyjnych.

Tak np. 1 m prefabrykowanej ławy fundamentowej jest o 11,8% tańszy od 1 m fundamentu z kamienia łamanego, 1 nr prefabrykowanego stropu żeberkowego jest o 5,5% tańszy od 1 m2 stropu monolitycznego (program uprawnienia budowlane na komputer).

W przeważającej jednak większości wypadków koszty żelbetu prefabrykowanego kształtują się znacznie drożej niż monolitycznego. Można przyjąć, że przeciętnie w odniesieniu do 1 m:1 betonu prefabrykowane słupy są droższe od monolitycznych o 30%, a stropy o 88%. Według wymienionych niżej w odsyłaczu referatów ceny kosztorysowe nie odżwierciedlają jednak korzystnych skutków skrócenia terminu budowy oraz korzyści z wcześniejszego uruchomienia podstawowych zasobów finansowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W kosztach ogólnych nie ma odbicia zmniejszenia w konstrukcjach prefabrykowanych pracochłoności na placu budowy.

Nie jest też uwzględnione, że roboty prowadzone w okresie zimowym powodują wzrost kosztów w konstrukcjach prefabrykowanych zaledwie o 3,3%, podczas gdy w konstrukcjach monolitycznych wzrost ten wynosi: dla sklepień cienkościennych, szedów i stropów 27%, dla silosów - 31%, dla wież i elewatorów - 44% itd.
Przemysł prefabrykacji jest przemysłem nowym, w którym zagadnienia ekonomiki nie są jeszcze należycie naukowo opracowane. W ZSRR przewiduje się, że w okresie 5-latki 1956-1960 zostaną ujawnione i zlikwidowane wszelkie niewykorzystane dotąd rezerwy, w wyniku czego ceny prefabrykatów zostaną w wysokim stopniu obniżone (uprawnienia budowlane). Wysokość tej obniżki już tylko w 1956 r. ma wynosić około 25%.
We wzmiankowanym referacie W. A. Burgmana podane są niezmiernie charakterystyczne liczby porównawcze dla konstrukcji stalowych i żelbetowych prefabrykowanych. Z obliczeń wynika, że 1 tona konstrukcji stalowych w budownictwie przemysłowym może być zamieniona przez 2,20 m żelbetu (program egzamin ustny).

Poprawa warunków pracy robotników

Ustalono, że dla wykonania materiałów potrzebnych do produkcji 1 tony konstrukcji stalowych potrzeba 10,5 roboczodni, a dla 2,20 ms żelbetu - 8,1 roboczo dni. Odpowiednie zużycie paliwa 2,60 i 1,20 ton oraz energii elektrycznej 500 i 290 kWh. Koszty wynoszą w konstrukcjach stalowych 3700 rubli, konstrukcjach prefabrykowanych 2500 rubli. Powyższe liczby wykazują, że stosowanie konstrukcji prefabrykowanych żelbetowych daje duży efekt ekonomiczny w postaci znacznej oszczędności pracy, rozchodu materiałów i wydatków finansowych.

Wyszczególnione w referatach wygłoszonych na Konferencji w Moskwie rezerwy w kosztach konstrukcji prefabrykowanych istnieją również i u nas (opinie o programie). Zlikwidowanie ich oraz spełnienie podanych we wstępie 4 podstawowych warunków niskich kosztów produkcji przemysłowej prefabrykatów niewątpliwie obniży u nas ceny konstrukcji prefabrykowanych do poziomu poniżej cen konstrukcji monolitycznych.
W prasie technicznej brak jest dokładnych danych liczbowych dotyczących kosztów produkcji prefabrykatów w zakładach stałych w innych krajach. W niektórych państwach, jak np. w Węgierskiej Republice Ludowej stosującej konstrukcje prefabrykowane w wyjątkowo szerokim zakresie, prefabrykaty wykonywane są prawie wyłącznie w wytwórniach polowych w pobliżu placu budowy, w związku z czym porównanie kosztów konstrukcji prefabrykowanych i monolitycznych ma tam inny charakter (segregator aktów prawnych).

Wykonywanie prefabrykatów w wytwórniach polowych, organizowanych w pobliżu wznoszonych obiektów, nie ma charakteru produkcji przemysłowej, jakkolwiek formowanie prefabrykatów może być powierzone zespołowi fachowców delegowanych przez zakład stały.

Poprawa warunków pracy robotników, jakkolwiek nie ma tego decydującego charakteru, jak przy prefabrykacji w zakładach stałych, nie mniej jednak jest wyraźna. Polega ona na pracy wykonywanej przeważnie nie pod otwartym niebem, lecz w prowizorycznych pomieszczeniach zamkniętych, względnie na placach zadaszonych (promocja 3 w 1). Na ogół nie ma poprawy warunków bytowych robotników pracujących w wytwórniach polowych.