Podpory stępkowe

O ile na wyciągach i dokach pływających statek podnoszony jest ponad istniejący poziom wody, o tyle w dokach suchych statek pozostaje w przybliżeniu na tym samym poziomie, natomiast usuwa się wodę z jego otoczenia. Operacja ta odbywa się w komorze doku suchego, stanowiącej główną część tego urządzenia. Od otaczającej wody komora oddzielona jest od spodu dnem doku, z boków zaś z trzech stron ścianami stałymi, z czwartej bramą (program uprawnienia budowlane na komputer).

Po wprowadzeniu statku do wnętrza doku bramę się zamyka, a wodę usuwa z komory za pomocą pomp, przy czym statek opada na uprzednio przygotowane podpory stępkowe.
Po dodatkowym podparciu burt statku o ściany boczne doku i całkowitym usunięciu wody - statek jest gotowy do dokonania przy nim wymaganych zabiegów (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Gdy chodzi tylko o zabiegi konserwacyjne, można zacząć je od chwili opadnięcia statku na podpory, przy czym robotnicy dokonujący na przykład malowania kadłuba znajdują się na zwieszających się przy burtach ruchomych rusztowaniach, opuszczających się w miarę obniżania się poziomu wody w doku. W ten sposób, po całkowitym osuszeniu doku. pozostaje nieraz już tylko dokonanie zabiegów przy dnie.

Ten sposób obsługi statku zapewnia minimalny czas postoju jego w doku (uprawnienia budowlane). Oczywiście przy statku musi być zatrudniona odpowiednia liczba robotników, rozmieszczonych wzdłuż całego kadłuba.
Doki suche należą do najstarszych budowli służących do remontu statków, przy czym pierwotypy ich były po prostu dołami wykopanymi w nabrzeżnym gruncie i połączonymi z akwatorium portowym. Po wprowadzeniu statku zamykano wejście do doku grodzą, najczęściej ziemną. Na obszarach pływowych, w okresie odpływów woda sama spływała umożliwiając oględziny i naprawy statku, na morzach bezpływowych zaś usuwano ją przez pompowanie ręcznymi pompami. Warunkiem powodzenia był nieprzepuszczalny grunt otoczenia (program egzamin ustny).

W późniejszych czasach zaczęto dno i ściany wykopu wzmacniać za pomocą elementów drewnianych, a grodze zastąpiono drewnianymi wrotami. Dzisiejsze masywne doki suche zaczęto budować w wieku XIX.
Dokami awaryjnymi nazywamy te doki suche, w których odbywa się remont poważniejszych uszkodzeń statków. Wysokość ich powinna być nieco większa od wysokości zwykłych doków remontowo-konserwacyjnych, ponieważ zanurzenie poważnie uszkodzonego statku bywa większe niż statku nie uszkodzonego, a ponadto towarzyszy temu często jeszcze pewien przechył i przegłębienie. Prócz doków remontowych używane odbywają również coraz częściej specjalne doki budowlane (opinie o programie).

Budowa doków

Ponieważ nie wyposażony kadłub statku ma mniejsze zanurzenie niż przeznaczony do remontu tej samej wielkości statek z pełnym wyposażeniem, przeto i wysokość doku budowlanego bywa zwykle mniejsza niż doku remontowego, przeznaczonego dla statków o tej samej wyporności (segregator aktów prawnych).
W budowie doków przejawiają się dziś dwie nowe tendencje:
- budowa doków uniwersalnych o maksymalnych szerokościach,
- budowa doków o wejściach z obu końców i z pośrednią przenośną bramą działową, co pozwala stosować nowe metody i maksymalnie wykorzystywać doki do budowy statków różnych wielkości.

Buduje się również często doki częściowo lub całkowicie kryte.
W stosunku do pochylni doki suche wykazują następujące zalety:
- doki są korzystniej, bardziej równomiernie obciążane, gdyż odpadają tu krótkotrwałe, ale wysokie, około 5 razy większe niż średnie obciążenia dziobowe, występujące w pochylniach najczęściej na progu;
- w pochylni różnica poziomów dochodząca do 15 m utrudnia i podraża pracę dźwignic;
- na pochylniach kłopotliwe jest ustawianie na wąskiej estakadzie szerokich sekcji, wymaga ono stosowania wysokich podpór z boków, co trzeba skoordynować z ruchami dźwignic i co utrudnia dokładne stykowanie sekcji;
- w dokach unika się ryzyka wodowania (zwłaszcza w czasie wichury) (promocja 3 w 1);
- doki są bardziej uniwersalne od pochylni, mogą być stosowane do remontów i konserwacji, w projektowaniu mniej kłopotów sprawia ich usytuowanie.