Podstawa łożyska kulkowego

Wyokrąglona podstawa łożyska kulkowego nadaje podwieszeniu charakter przegubu i chroni przed zginaniem pręta, gdyby opuszczanie kesonu z jakichś względów nie było równomierne (program uprawnienia budowlane na komputer). Pręt gwintowany przechodzi z dołu w łańcuch złożony z płaskich ogniw, łączonych ze sobą podwójnymi przykładkami, przy czym każde ogniwo w górnej części wzmacniane jest dodatkowymi przy spawanymi lub przynitowanymi przykładkami. Przejście pręta w łańcuch jest możliwe dzięki wprowadzeniu specjalnego ogniwa pośredniego, u góry pierścieniowego z wewnętrznym gwintem, u dołu zaś płaskiego. Najniższe ogniwo łańcucha przechodzi na wylot przez strop kesonu i w dolnej jego powierzchni zamocowane jest za pomocą klina zaopatrzonego w pierścień.

Obracanie to odbywa się przy zastosowaniu drążków lub grzechotek (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Przy pokręcaniu nakrętek pręt pionowy nie obraca się, lecz pod obciążeniem opuszcza się pionowo w dół. Po wykręceniu pręta do takiego stopnia, że górny jego koniec niewiele już tylko wystaje ponad nakrętką, należy przedłużyć łańcuch, wstawiając pośrednie ogniwo. Na czas wstawiania tego ogniwa przenosi się ciężar na tymczasowe podwieszenie zaczepiające u dołu o przykładki jednego z niższych ogniw łańcucha (uprawnienia budowlane).

Pozwala to na rozmontowanie łańcucha powyżej elementu podkręcenie pręta do góry na potrzebną wysokość i wstawienie nowego ogniwa. Operacje te przeprowadza się kolejno ze wszystkimi podwieszeniami, zdejmuje podwieszenie tymczasowe, a następnie można już opuszczać keson dalej. Po postawieniu kesonu na dnie basenu zwalnia się go z podwieszeń przez wybicie klina zamocowującego łańcuch u stropu kesonu.
W budownictwie morskim najczęściej stosuje się kesony pływające, prefabrykowane w osobnej wytwórni na lądzie nad brzegiem basenu, przy czym często buduje się w tym celu specjalne pochylnie lub wyciągi, za pomocą których gotowe, stwardniałe kesony opuszcza się na wodę (program egzamin ustny).

Transport i stawianie kesonu

Kesony wykonuje się niekiedy w dokach suchych lub pływających, jeżeli stan zatrudnienia stoczni na to pozwala, albo też w specjalnie na ten cel wykonanych zagłębiach o ścianach obrzeżonych ściankami szczelnymi, od strony wody zamkniętych grodzą i osuszanych przez pompowanie napływającej wody gruntowej ewentualnie przy zastosowaniu studni odwadniających. Po wykonaniu serii kesonów zagłębie takie zatapia się, grodze częściowo rozbiera (lub otwiera w niej wrota, jeżeli takie wykonano), a kesony unoszące się na wodzie wyprowadza na zewnątrz. Zagłębie może być ponownie użyte do wykonania dalszej serii kesonów (opinie o programie).

Przy wykonywaniu pływających kesonów prefabrykowanych stosowany bywa również sposób. Keson wykonany na brzegu zapuszcza się pionowo w grunt (przy zastosowaniu sprężonego powietrza), tak aby dolna krawędź jego noża znalazła się na głębokości nieco większej niż wynosić ma zanurzenie kesonu w czasie pływania. Następnie keson “odgrzebuje się” przez wyczerpanie gruntu między basenem a kesonem (segregator aktów prawnych).
Transport i stawianie kesonu pływającego na miejscu przeznaczenia odbywa się z zachowaniem zasad stosowanych do skrzyń pływających. Niekiedy dla dokładniejszego ustawienia kesonu buduje się w miejscu przeznaczenia lekkie pomosty, pomiędzy które wprowadza się keson i potem dopiero opuszcza. Pomosty takie służą jako pomosty robocze dla ludzi i sprzętu, natomiast kesonu na nich się nie podwiesza.

Zatopienie kesonu następuje zwykle przez wypełnienie betonem komór znajdujących się nad stropem komory roboczej i przez obciążenie go dodatkowo w razie potrzeby balastem. W miarę opuszczania kesonu nadbudowuje się nad nim wodoszczelne deskowanie i nadstawia odcinki szybów nad otworami prowadzącymi do komory roboczej. Po ustawieniu kesonu na dnie we właściwym miejscu usuwa się stopniowo balast i wykonuje mur filara (promocja 3 w 1).