Podsypka

Od strony lądu ławka również powinna mieć szerokość co najmniej równą 1/5 wysokości nabrzeża. Podsypka od tylnej krawędzi ławki opada skarpą 1 : 1 ku dnu akwatorium. Jeżeli zaś podsypka znajduje się w wykopie, który dla uproszczenia wykonawstwa cały wypełnia się kamieniem, to wtedy szerokość ławki tylnej przyjmuje się równą większej z dwu wartości: H/5 + rad, albo (l + m)d (gdzie: d - grubość podsypki, m - mianownik stosunku pochylenia skarpy wykopu) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Powierzchnię podsypki z tej strony, która stanowi pewnego rodzaju sączek, należy przykryć filtrem odwrotnym dla zapobieżenia suffozji gruntu zza nabrzeża. Jest to szczególnie ważne wtedy, gdy występują silne wahania poziomu wody w basenie i wskutek tego można się spodziewać znacznych różnic (A/i) poziomów wody z obu stron nabrzeża i dość silnego przepływu wody przez podsypkę (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Niekiedy, w celu lepszego dostosowania kształtu nabrzeża do przebiegu linii ciśnienia oraz zmniejszenia sił ścinających w podstawie budowli, projektuje się wierzch podsypki ukośnie (w przybliżeniu prostopadle do linii ciśnienia). W takim wypadku będzie on nachylony ku lądowi.

Bardzo często też, gdy spodziewana jest pewna przechyłka budowli wskutek nierównomiernego osiadania na jej szerokości, wierzch podsypki powinien uzyskać odpowiednie pochylenie. Aby zaś uwzględnić przewidywaną, bezwzględną wartość osiadania, niekiedy usypuje się podsypkę nieco grubszą niż to wynikałoby z założeń projektu (o Ad równe przewidywanemu osiadaniu budowli) (uprawnienia budowlane).
Według zaleceń radzieckich, Ad należy przyjmować średnio równe (0,1-0,2) d, górnej zaś powierzchni podsypki dawać pochylenie i (%) ku lądowi, zależnie od grubości podsypki d według zestawienia (gdzie d - średnia grubość podsypki).

W zasadzie należy obliczać spodziewaną przechyłkę budowli, która zależy nie tylko od grubości podsypki, ale i od rodzaju podłoża. Gdy podłoże jest zwarte i mało ściśliwe, można ograniczać się tylko do odkształceń podsypki i potrzebne jej pochylenie obliczać (program egzamin ustny).

Konstrukcja podwodna

Narzut ochronny, jak wyżej zaznaczono, musi nieznacznie tylko wystawać nad dno basenu, w każdym razie nie wyżej niż ewentualny występ stopy fundamentu. Powinien on być usypany z kamieni większych niż podsypka, dostosowany do prędkości wody przepływającej wzdłuż nabrzeża. Jedynie przy nabrzeżach narażonych na falowanie otwartego morza, należy stosować do tych narzutów reguły podane w rozdziale dotyczącym falochronów.
Znajdują tu na ogół zastosowanie zasady, z pewnymi różnicami, które będą poniżej omówione (opinie o programie).

Konstrukcja podwodna masywnych nabrzeży stawianych może być wykonana, podobnie jak falochronów:
- z bloków pełnych lub pustakowych,
- z żelbetowych skrzyń pływających, lub może być
- monolityczna, przy czym bądź betonuje się ją pod wodą, bądź też wykonuje na sucho pod osłoną grodzy lub w odwodnionym wykopie.

Podwodna część nabrzeży wystaje zwykle nieco mniej nad średni poziom wody niż analogiczna część falochronów - wystarczy tu zwykle 40-50 cm. Jedynie w nabrzeżach nie zasłoniętych od falowania stosować należy jak w falochronach wysokość 70-100 cm (segregator aktów prawnych).
Szczegóły rozwiązania konstrukcji podwodnej omówiono dalej na przykładach wykonanych lub projektowanych nabrzeży.
Konstrukcja nadwodna (nadbudowa).

Wierzch konstrukcji nadwodnej doprowadza się do rzędnej określonej wymaganiami eksploatacyjnymi oraz wahaniami poziomu wód. U nabrzeży przystaniowych wierzch ten powinien zabezpieczać tereny portowe przed zalaniem, powinien więc wznosić się przynajmniej na ok. 50 cm nad bezwzględnie najwyższy poziom wody (WWB) i dochodzić do rzędnych +1 do +3 m n.p.m., a nieraz i wyżej. Dla obrzeży oraz tzw. nabrzeży niskowodnych. przy których dopuszcza się okresowe zalanie terenu przy nabrzeżu, warunek ten nie jest stawiany. Sprawa ta powinna być uregulowana w projekcie portu (promocja 3 w 1).