Pogłębiarki ssące

Pogłębiarki ssące nadają się głównie do robót masowych, jakkolwiek mogą oddać duże usługi także i na niektórych robotach budowlanych, o ile pracują z dala od postawionych już budowli (program uprawnienia budowlane na komputer).
Praca pogłębiarek ssących w pobliżu budowli istniejących jest niebezpieczna, gdyż powoduje rozluźnienie gruntu i tworzenie się lejów, których zasięg jest trudny do skontrolowania. Im grunt jest luźniejszy i lżejszy, tym gorsze mogą być skutki czerpania pogłębiarką ssącą w pobliżu budowli istniejących.

Może bowiem nastąpić podmycie fundamentów tych budowli, a nawet ich zawalenie się (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Obliczając bezpieczną odległość pracy pogłębiarki od istniejącej budowli uwzględniać należy tzw. „pogłębienie”, czyli różnicę, jaka może powstać pomiędzy projektowanym dnem wykopu a rzeczywistym dnem lejów wyczerpanych przez pogłębiarkę. Ten sam zapas należy również uwzględniać przeliczając stopień zagrożenia istniejących budowli hydrotechnicznych, które powstaje wskutek wykonywania w ich pobliżu robót poglębiarskich.
Duże natomiast usługi mogą oddać takie pogłębiarki, pracując jako refulery, przy zasypywaniu nabrzeży, wypełnianiu skrzyń itp.

W ostatnich latach wprowadzono również pogłębiarki kroczące na platformach podnoszonych, które mogą pracować w gorszych warunkach niż inne (podczas fali do 3 m wysokości) (uprawnienia budowlane).

Pod koniec lat sześćdziesiątych firma SIRSI opatentowała, początkowo we Włoszech, a potem w szeregu innych krajów, pogłębianie pneumatyczne pod nazwą „Pneuma”. Urządzenie do pogłębiania pneumatycznego może być zmontowane jako ruchome na pontonach lub na podwoziu ruchomym poruszanym na pomoście, albo jako urządzenie stałe - na dowolnym fundamencie posadowionym na lądzie (program egzamin ustny).

Zespół pompowy

Urządzenie to składa się z następujących trzech zasadniczych części:
- z zatopionego zespołu pompowego złożonego z dwóch lub trzech cylindrów pracujących pod ciśnieniem (z których każdy zaopatrzony jest w zawór wlotowy z dyszą i w kulisty zawór tłoczny z antykorozyjnej gumy): zespół zawieszony na linie stalowej opuszcza się dźwignicą na dno w miejscu pogłębiania; jeśli ma być przesuwany w czasie pracy, zawory wlotowe zaopatrzone są w dysze kątowe, a całość w noże pionowe;
- z rozdzielacza regulującego dopływ sprężonego powietrza do cylindrów i jego uchodzenie na zewnątrz:
- ze sprężarki (opinie o programie).

Gdy zespół pompowy jest zanurzony, ciśnienie słupa wody powoduje wdzieranie się jej przez zawór wlotowy do wnętrza jednego z cylindrów.
Woda, a ściśle pulpa - zmieszana z cząstkami gruntu porwanymi z dna wypiera z cylindra powietrze uchodzące poprzez rozdzielacz na zewnątrz ku dnu akwenu i rozluźniające grunt dna. W następnym etapie wprowadza się do cylindra przez zawór główny sprężone powietrze, zamykając automatycznie zawór wlotowy (segregator aktów prawnych).

Powietrze to wypiera wodę (zmieszaną z uniesionymi z dna cząstkami gruntu) poprzez zawór tłoczny do rurociągu połączonego z zaworem i wyprowadzonego nad poziom wody. Urządzenie może tłoczyć pulpę na odległość do 3 km, bez potrzeby włączania dodatkowych pomp. Następnie cykl się powtarza. Działanie dwóch lub trzech cylindrów, równocześnie z przesuniętą fazą cyklu w jednym z nich, pozwala na ciągłość działania całości urządzenia z prędkością 1-3 cykli na min.
Zaletą urządzenia są sprężyste połączenia pomiędzy poszczególnymi jego częściami i rurociągiem.

Może ono działać na dowolnej głębokości (praktycznie do 50 m), zużycie części jest znikome, gdyż abradująca zawiesina nie styka się z żadnymi częściami mechanicznymi, prócz gumowych zaworów. Unoszona i tłoczona zawiesina zawiera 60-70% objętościowych cząstek stałych. Czerpany może być dowolny materiał gruntowy, od żwirów do iłów i namułów. Wydajność urządzenia jest różna - dochodzi do 1500 m/h (promocja 3 w 1).
Urządzenie działało także w czasie sztormów przy fali o wysokości do 1 m oraz w czasie mrozów do - 20°C i przy 26 cm pokrywie lodowej.