Pokrycia arkuszami cynkowej blachy gładkiej

Do pokryć dachowych używa się arkuszy blachy grubości 0,5, 0,55, 0,6 mm, o wymiarach 1 x2 m, ciętych na 3 części po 0,67×1 m (PN-8 i/H-92900). Obróbka arkuszy blachy cynkowej wykonywana jest tak samo i tymi samymi narzędziami, co arkuszy blachy stalowej możliwie delikatnie (program uprawnienia budowlane na komputer).

Arkusze układa się na połaci dachowej pasami prostopadłymi do okapu tak, aby ich większy wymiar był prostopadły do okapu, a szwy równoległe do okapu były usytuowane mijankowo. Podkład stanowią suche deski grubości 25-32 mm i szerokości ok. 15 cm (nie wolno używać desek zanieczyszczonych wapnem) o rozstawie co 3-5 cm. Gwoździe wbite w deskowanie muszą być zagłębione w drewno tak, aby nie dotykały blachy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Arkusze blachy cynkowej łączy się na zwoje, rąbki i listwy oraz, w uzasadnionych przypadkach, lutuje. Zwoje stosuje się do szwów prostopadłych do okapu; szwy równoległe do okapu łączy się nakładkami przybitymi gwoździami. Połączenie na zwoje i luźne nakładki, stosowane do dachów o spadku 15+17°, odpowiada właściwościom blachy cynkowej, jej dużej rozszerzalności i łamliwości (uprawnienia budowlane).

Zwoje (rys. 6-19) wykonuje się okrągłym prętem z podłużną szczeliną w środku. W szczelinę zakłada się koniec arkusza, a blachę owija wokół pręta. Czynność tę można wykonać ręcznie lub specjalnym przyrządem o 2 łożyskach. W zależności od kierunku skręcania powstaje zwój tzw. gładki lub odbity.

Dolny brzeg każdego arkusza wygina się lekko ku górze, aby w szwie poziomym górny arkusz dotykał do dolnego tą samą krawędzią, a wyżej w granicy nakładki nieco odstawał od góry (w celu uniknięcia włoskowatego podciągania wody). Od spodu, przy dolnym brzegu arkusza, przylutowane są 2 języki, które podsunięte pod niższy arkusz zabezpieczają blachę przed poderwaniem jej przez wiatr (program egzamin ustny).

Zwykły arkusz

Języki mają długość 13 cm, szerokość 7 cm; dolna ich krawędź wystaje na ok. 1 cm poniżej krawędzi arkusza i jest lekko podgięta ku górze, rogi zaś są lekko ścięte. Języki umieszcza się mniej więcej w odległości 1/4 szerokości arkusza od bocznych krawędzi blachy.

Krycie rozpoczyna się od szczytu lub od środka dachu, po uprzednim przygotowaniu arkuszy (zwoje i języki). Zwykły arkusz ma z jednej strony zwój gładki, z drugiej odbity. Przy kryciu od środka (budynki dłuższe) arkusze środkowe mają z obu stron zwoje gładkie (opinie o programie). W każdym arkuszu zwoje gładkie przytrzymuje się żabkami, przybitymi do deskowania.

Każdy kolejny arkusz wciąga się z góry, nasuwając zwój odbity na zwój gładki poprzedniego arkusza. Arkusz leżący wyżej nasuwa się na niższy tak, aby języki znalazły się od spodu, a długość nakładki wynosiła 10 cm. Po ułożeniu arkusza przybija się go do deskowania 6 gwoździami, na zwój nasuwa się żabki i przybija je do podkładu (segregator aktów prawnych). Na kalenicy i w narożach stosuje się połączenia na rąbek stojący podwójny i przypłaszcza zwoje.

Na rąbki łączy się pokrycia dachowe o spadku 13°. Wykonuje się je tak jak przy arkuszach blachy stalowej, nie sklepując jednak na ostro. Połączenia na rąbki, ze względu na właściwości blachy (kruchość), nie są korzystniejsze od połączeń na zwoje. Niekiedy szwy prostopadle do okapu wykonuje się na rąbki stojące podwójne, a szwy równoległe na nakładki i języki i przybija gwoździami.

Przy blachach grubych (nie nadających się do łączenia na zwoje) bywają stosowane połączenia na listwy (do szwów prostopadłych do okapu) i na rąbki pojedyncze poziome (szwy równoległe). Stosowane są dwa rodzaje listew: belgijska gwoździami, które jednocześnie służą do przytwierdzania żabek (promocja 3 w 1). O rozstawie listew decyduje szerokość arkuszy z wygiętymi już brzegami. Listwa przykryta jest od góry podłużnym paskiem blachy, połączonym z żabkami na zwój lub rąbek pojedynczy. Żabki z blachy cynkowej grubości 0,9 mm, rozmieszczone co 0,5 m, zabezpieczają przed podrywaniem blachy do góry przez wiatr.