Powstałe rysy

Powstałe rysy miały największą szerokość w środku wysokości kondygnacji, zanikając częściowo przy podłodze i stropie. Dawało to wrażenie, jakby ściana wyboczyła się na zewnątrz między poszczególnymi kondygnacjami. Podobny charakter miały rysy w złączu poziomym między ścianą zewnętrzną a stropem, tzn. największa ich szerokość występowała w środkowej części między ścianami poprzecznymi (program uprawnienia budowlane na komputer).

Równolegle z uzyskiwanymi doświadczeniami z realizacji prowadzono badania laboratoryjne w wielu zagranicznych oraz częściowo krajowych placówkach naukowo-badawczych. W badaniach analizowano wpływ technologii produkcji elementów oraz warunków cieplno-wilgotnościowych w czasie eksploatacji budynków na trwałość ścian keramzyto- betonowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W zakresie technologii produkcji stwierdzono m. in., że jednym z czynników decydujących o odkształcalności i rysoodporności prefabrykatu keramzytobetonowego jest jednorodność cech beto- n u, czyli zwartość jego struktury, która zależy od odpowiedniego doboru składników, konsystencji oraz parametrów zagęszczania. Brak drobnych piaskowych frakcji keramzytu utrudnia zdecydowanie uzyskacie struktury zwartej przy jednoczesnym spełnieniu warunku nieprzekraczania założonego ciężaru objętościowego keramzytobetonu (uprawnienia budowlane). Przy formowaniu elementów w celu uzyskania struktury zwartej konieczne jest zagęszczanie mieszanki wibratorami o odpowiedniej częstotliwości. Wykonywanie elementów fakturą na dnie formy zwiększa jednocześnie rysoodporność warstwy fakturowej.

Powodem powstawania rys i spękań w czasie produkcji elementów mogą być również odkształcenia cieplno-wilgotnościowe betonu występujące podczas obróbki cieplnej, a szczególnie w okresie ostygania po rozformowaniu (program egzamin ustny).

Gwałtowne odparowanie wody

Aby zapewnić wymaganą jakość elementu, ustalono wymagania w tym zakresie. Dotyczą one np. ograniczenia tempa wzrostu temperatury przy wstępnym dojrzewaniu betonu, ograniczenia maksymalnej temperatury, wprowadzenia w cyklu obróbki cieplnej odpowiedniego czasu studzenia elementów oraz określenia dopuszczalnej różnicy między temperaturą otoczenia a temperaturą powierzchni betonu wymaganą przy rozformowaniu elementów (opinie o programie). Spełnienie tych wymagań jest w pełni możliwe jedynie w fabrykach domów, mających automatycznie sterowaną aparaturę regulacyjną.

Reasumując można więc stwierdzić, że zwiększenie rysoodporności prefabrykatów keramzytobetonowych można uzyskać m. in. przez:

• stosowanie drobnych frakcji piaskowych i frakcji grubszych o zbliżonych współczynnikach odkształcalności cieplnej,
• zapewnienie zwartości struktury,
• podwyższenie jednorodności cech fizycznych keramzytobetonu,
• obniżenie odkształceń cieplnych i skurczowych,
• zapewnienie warunków produkcji zabezpieczających prefabrykat w stanie świeżym przed zbyt wczesnym działaniem obciążeń,
• zwiększenie granicznej wydłużalności betonu (segregator aktów prawnych).

Szczególnie istotnym etapem jest, jak wspomniano poprzednio, obróbka cieplna elementów. W procesie tym element ze świeżego betonu o dużym zawilgoceniu i małej wytrzymałości poddawany jest przyrostowi temperatury zwiększającej się o kilkadziesiąt stopni. Stwarza to warunki, przy których może wystąpić naruszeniu struktury betonu i powstanie mikrorys w elemencie. Rysy te mogą się niejednokrotnie ujawniać dopiero w warunkach eksploatacji lub mogą być widoczne od razu po wyprodukowaniu elementu. Pęknięcia prefabrykatu mogą powstać wskutek zbyt szybkiego lub nierównomiernego nagrzewania lub studzenia. Temperatura powinna zatem oddziaływać na element równomiernie ze wszystkich stron, ze ściśle określoną szybkością podnoszenia lub obniżania (promocja 3 w 1).

Gwałtowne odparowanie wody zarobowej podczas obróbki cieplnej jest również bardzo niekorzystne, gdyż może wywołać naruszenie struktury keramzytobetonu. Podobnie w celu zwiększenia rysoodporności ważne jest zapewnienie właściwych warunków wysychania prefabrykatów po ich wyprodukowaniu, tzn. takich, w których różnice wilgotności w warstwach zewnętrznych i wewnątrz prefabrykatu nie spowodują spękania od nierównomiernych i nadmiernych odkształceń skurczowych.