Pokrycie dachówką ceramiczną

Dachy kryte dachówką muszą być stosunkowo strome, aby woda i śnieg nie przedostawały się przez szczeliny pod pokrycie, aby dachówka nie nasiąkała zbytnio wodą, oraz żeby śnieg staczał się pod ciężarem własnym, gdyż chodzenie po dachu w celu usuwania śniegu jest niedopuszczalne  (program na komputer). Zalety pokrycia dachówką: a) trwałość (w warunkach zwykłych dachy mogą przetrwać 100 i więcej lat); b) ognioodporność; c) ładny wygląd.
Strony ujemne: a) duży ciężar własny, wskutek czego na konstrukcję nośną zużywa się znaczną ilość materiału; b) duża powierzchnia pokrycia wskutek stromych spadków; c) skomplikowane i trudne wykonanie koszy, połączeń z kominami, murami ognioochronnymi itp (program na telefon).

Te miejsca muszą być bardzo starannie wykonane przez wykwalifikowanych rzemieślników — gdy są nieumiejętnie wykonane — powstają zacieki. We wszystkich pokryciach dachówkowych stosuje się do kalenic i naroży gąsiory ceramiczne o przekroju półkolistym i kształcie zbieżystym.

Średnica ich w połowie długości wynosi 14-M8 cm, długość 32 i 40 cm. Z wierzchu gąsiory mają mały otwór do przybijania ich (na gwóźdź) lub przywiązywania do łaty kalenicowej lub narożnej (program egzamin ustny). Łaty podkładu stosuje się zasadniczo o wymiarach 38X50 mm, jednak wymiar ten może ulec zmianie, jeżeli potrzeba zmiany wyniknie z obli czenia statycznego. Łaty przybija się do każdej krokwi jednym gwoździem. W celu uzyskania jednakowego spadku dachówek należy na okapie dać deskę grubszą od łaty podkładu o grubość dachówki.

Pokrycie dachówką może być wykonywane bez względu na porę roku, jeżeli nie stosuje się uszczelnienia za pomocą zaprawy (opinie o programie). W wypadku stosowania takiego uszczelnienia temperatura zewnętrzna w czasie wykonywania i przewidziana w okresie 36 godzin po wykonaniu uszczelnienia nie powinna być niższa niż 8°C. Do układania dachówek należy przystępować po wyprowadzeniu kominów i wentylacji ponad dach, po wykonaniu nasad kominowych, otynkowaniu i spoinowaniu kominów oraz wykonaniu obróbek blacharskich gzymsu wieńczącego, kominów i innych elementów wystających ponad powierzchnię dachu. Na łatach rozstawionych co 25 cm układa się dachówki, rozpoczynając od okapu w ten sposób, że każdy rząd znajdujący się wyżej nałożony jest na rząd niższy na długość równą około V3 długości dachówki (segregator aktów prawnych).

Styki prostopadłe do okapu kolejnych rzędów dachówek powinny być usytuowane mijankowo z przesunięciem na V2 szerokości dachówki w każdym rzędzie. Pokrycie pojedyncze jest nieszczelne. Można je w pewnym stopniu uszczelnić, podkładając pod styki cienkie dranice lub paski papy. Nie da się jednak całkowicie zapobiec przeciekaniu i z tego powodu pokrycie to nadaje się w naszych warunkach tylko do podrzędnych obiektów. Pokrycie podwójne może być w łuskę lub w koronkę. Przy pokryciu w łuskę przy okapie i kalenicy mamy dwa nakrywające się rzędy dachówek, leżące na tych samych łatach; w pozostałej połaci za każdą łatę zaczepiony jest tylko jeden rząd dachówek; łaty umieszczone są co ok. 14 cm (oś od osi).

Dachówki w pokryciu podwójnym

Każdy rząd znajdujący się wyżej nałożony jest na rząd niższy, na długość nieco większą od V2 wymiaru dachówki, wskutek czego w dowolnym przekroju poprzecznym znajdują się 2 rzędy dachówek. Przy pokryciu w koronkę rozstaw osiowy łat jest dwukrotnie większy niż przy pokryciu w łuskę, tj. ok. 28 cm. Na każdej łacie zawieszone są dwa rzędy dachówek w ten sposób, że pierwszy zaczepiony jest za łatę, drugi zaś za górne krawędzie dachówek 1 rzędu (promocja 3 w 1). Każdy następny rząd układa się z przesunięciem szwu prostopadłego do okapu o pół szerokości dachówki.

Zaletą krycia w koronkę jest dwukrotnie mniejsze zużycie łat i łatwiejsza wymiana dachówek niż przy pokryciu w łuskę. Pokrycie w łuskę może mieć natomiast pewną przewagę, jeśli chodzi o wygląd zewnętrzny. Liczba potrzebnych na 1 m2 dachówek jest przy obydwu sposobach prawie jednakowa. Z tego wynika, że z tych dwóch sposobów pierwszeństwo należy przyznać pokryciu w koronkę. Dachówki w pokryciu podwójnym można układać na sucho lub z uszczelnieniem zaprawą. To ostatnie stosuje się, gdy zależy na wodoszczelności pokrycia, zwłaszcza przy mniejszych spadkach dachu.