Połączenia klejone uprawnienia budowlane

Klejenie metali zapoczątkowano w przemyśle lotniczym przed ok. 30 laty (program uprawnienia budowlane na komputer). W budownictwie do niedawna tylko sporadycznie wykorzystywano klejenie do łączenia materiałów konstrukcyjnych. W okresie minionych 10 lat wiele pracowni naukowych różnych krajów zajmowało się zagadnieniami zmierzającymi do znacznego rozszerzenia zastosowania tej metody łączenia, zwłaszcza w elementach wykonywanych jako zespolone z różnych materiałów.

Klejenie w porównaniu z innymi metodami łączenia elementów metalowych wykazuje następujące zalety:
- równomierne rozłożenie naprężeń w połączeniu, uzyskane dzięki przenoszeniu siły przez całą płaszczyznę przylegania, jeśli tylko łączone blachy nie są bardzo cienkie; w przeciwieństwie do innych sposobów połączeń można łatwo projektować złącza, ponieważ występują w nich małe spiętrzenia naprężeń lub dodatkowe wstępne naprężenia; jest to korzystne zwłaszcza w elementach obciążonych dynamicznie,
- obniżenie ciężaru elementów wskutek zmniejszenia blach węzłowych i nakładek, ale tylko w stosunku do połączeń zgrzewanych punktowo lub nitowanych (program uprawnienia budowlane na ANDROID),
- pełne zabezpieczenie przed korozją płaszczyzn przylegania,
- możliwość bezpośredniego łączenia stali z innymi materiałami konstrukcyjnymi lub wypełniającymi.

Połączenia klejone wykazują również wady; ogranicza to przydatność omawianej metody w lekkich elementach:
- powierzchnie łączonych elementów muszą być przygotowane do klejenia, co jest droższe od przygotowania elementów do łączenia innymi metodami (uprawnienia budowlane),
- koszt urządzeń do klejenia jest znacznie wyższy od kosztu wyposażenia do spawania lub zgrzewania (urządzenia są dotychczas mało uniwersalne); klejenie więc jest opłacalne tylko przy wytwarzaniu elementów typowych w dużych seriach,
- w warunkach pożarowych występuje znaczne obniżenie wytrzymałości połączeń klejonych.

Obecnie połączenia klejone w lekkich konstrukcjach budowlanych można stosować tylko wówczas, gdy będą uprzednio przeprowadzone badania próbne, wykonane przez placówkę naukowo-badawczą.

Kleje stosowane do łączenia konstrukcji metalowych powinny spełniać następujące wymagania:
- zapewniać dostateczną wytrzymałość połączeń na obciążenia statyczne i dynamiczne w zakresie temperatur od -50 do + 100°C,
- być odporne na starzenie i kruszenie,
- być odporne na działanie zanieczyszczeń powietrza, wilgoci i różnych substancji chemicznych (program egzamin ustny),
- nie wykazywać oddziaływania powodującego korozję metalu w połączeniu,
- mieć długi okres ważności w stanie magazynowania i przydatności w stanie przygotowanym do klejenia,
- nie mieć szkodliwego działania na organizm ludzki, co jest ważne ze względu na higienę pracy w wytwórni.

Pożądane jest, aby kleje mogły być przygotowywane i stosowane przy temperaturze masy niewiele różniącej się od temperatury otoczenia. Również naciski potrzebne podczas procesu wiązania powinny być niewielkie (opinie o programie).

Zakres zastosowania klejenia

Zakres zastosowania klejenia jest następujący:
- przymocowanie elementów współpracujących w konstrukcji zespolonej (np. z tworzyw sztucznych, drewnopochodnych, betonów itp.) do części stalowych, przy czym elementy współpracujące mogą spełniać rolę nośną, wypełniającą, opierzającą lub izolacyjną,
- wykonywanie złączy elementów ze stali trudno spawalnych, w których nitowanie powoduje podwyższenie ciężaru prawie o tyle, o ile zmniejsza się on dzięki
- wysokim cechom mechanicznym materiału,
- przymocowanie usztywnień do powłok z cienkich blach,
- wykonywanie złączy w elementach z blach fałdowych.

Zabrania się stosowania klejenia wszystkich elementów stężeń zapewniających stateczność konstrukcji w budynkach, w których istnieje niebezpieczeństwo pożaru (segregator aktów prawnych).
Ogólne warunki stosowania klejenia:
- powierzchnie klejone powinny być czyste i wolne od wszystkiego, co mogłoby utrudnić przyklejenie i zmniejszyć przyczepność kleju do stali lub innego tworzywa (zendra, rdza, tłuszcz i wilgoć powinny być usunięte); ułożenie kleju powinno być staranne, aby jego warstwa miała odpowiednią grubość nie przekraczającą odchyłek dopuszczalnych na całej powierzchni złącza,
- przy klejeniu blach dość cienkich małe odchyłki układania kleju mogą być częściowo eliminowane przez duży docisk utrzymywany podczas całego procesu twardnienia kleju,
- należy przestrzegać wskazań wytwórni w zakresie przygotowania kleju, jego stosowania i pielęgnacji połączeń podczas twardnienia; wskazania producenta dotyczą składu mieszaniny, temperatury, wilgotności otoczenia, terminu ważności, sposobu układania, nacisku, eliminacji wstrząsów itp. (promocja 3 w 1).