Pole akustyczne

Jeżeli każdorazowemu zmniejszeniu odległości punktu pomiarowego od tego źródła odpowiada wzrost poziomu dźwięku o wartości 3-6 dB, to możemy powiedzieć, że w wymienionym pomieszczeniu pole akustyczne jest zbliżone do pola swobodnego, a więc zbliżone do otwartej przestrzeni lub pomieszczenia bezpogłosowego. Jeżeli warunek ten nie jest zachowany, a w szczególności wartość tego wzrostu jest mniejsza, wówczas pole akustyczne odpowiadające temu obszarowi przestrzeni należy uznać za rozproszone (program uprawnienia budowlane na komputer).

Pole akustyczne doskonale rozproszone uzyskalibyśmy wtedy, kiedy poziom dźwięku w każdym dowolnym punkcie badanego pomieszczenia byłby taki sam, a więc warunki byłyby zbliżone do warunków pomieszczenia pogłosowego. Pomiary współczynnika pochłaniania a materiałów lub ustrojów przeznaczonych do wytłumiania dźwięku przeprowadza się m. in metodą pogłosową lub metodą fali stojącej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wyniki pomiarów uzyskanych metodą pogłosową określają własności dźwiękochłonne przy padaniu fal dźwiękowych na daną powierzchnię ze wszystkich stron, a więc w warunkach zbliżonych do rzeczywistych, natomiast przy zastosowaniu metody fali stojącej tylko przy padaniu fal prostopadle (uprawnienia budowlane)

Przy stosowaniu metody pogłosowej pomiary wykonuje się w specjalnym pomieszczeniu, tzw. komorze pogłosowej. Komora taka powinna mieć objętość V = (200 ± 20) m³; w celu zabezpieczenia przed falami stojącymi przeciwległe ściany komory oraz sufit i podłoga powinny być usytuowane względem siebie skośnie, a dla uzyskania pola akustycznego rozproszonego powierzchnie ścian sufitu i podłogi powinny być wykonane z gładkiego, twardego materiału (np. marmuru, specjalnie gładzonej wyprawy cementowej) o małym współczynniku pochłaniania a (program egzamin ustny).

Poziom ciśnienia dźwięku

W takich warunkach w każdym punkcie pomieszczenia czas pogłosu przy częstotliwości w granicach 100-800 Hz nie powinien być mniejszy od 4 s (opinie o programie). Określenie normalnego współczynnika pochłaniania dźwięku metodą fali stojącej jest stosunkowo proste, nie wymaga budowania oddzielnych pomieszczeń pomiarowych i stosowania próbek o dużej powierzchni; oprócz tego, ze względu na występowanie we wzorze stosunku ciśnień, a nie ich wartości bezwzględnych, metoda ta umożliwia posługiwanie się dowolnymi mikrofonami ciśnieniowymi bez potrzeby ich cechowania. Wyniki uzyskiwane przy zastosowaniu tej metody są jednak tylko przybliżone i mogą mieć wartość jedynie orientacyjną, toteż dla dokładnego określenia współczynnika pochłaniania dźwięku stosuje się przeważnie metodę pogłosową (segregator aktów prawnych).

Pomiary izolacyjności akustycznej właściwej wykonuje się przeważnie w warunkach laboratoryjnych. Do tego celu służą dwa pomieszczenia, które przy badaniu przegród przeznaczonych na ściany są usytuowane obok siebie, a przy badaniu przegród przeznaczonych na stropy jedno nad drugim. Schemat takich dwóch pomieszczeń sąsiadujących ze sobą. Ściana dzieląca te pomieszczenia powinna mieć otwór o polu S = 10 m², w który wbudowuje się badaną próbkę. W pomieszczeniu nadawczym znajduje się źródło dźwięku, np. dwa głośniki (może być także jeden lub kilka); powinny one być ustawione tak, aby pole akustyczne wytworzone wewnątrz tego pomieszczenia było rozproszone (promocja 3 w 1).

Jako sygnał stosuje się ton wibrujący lub biały szum z generatora akustycznego, w pasmach tercjowych lub oktawowych. Pomiary są wykonywane przy zastosowaniu dwóch mikrofonów, z których jeden jest umieszczony w pomieszczeniu nadawczym, drugi zaś w pomieszczeniu odbiorczym. Wskazania mikrofonów są zapisywane przez pisak rejestrujący. Stosowane są urządzenia do automatycznego kolejnego włączania mikrofonu, który rejestruje poziom ciśnienia dźwięku Li w komorze nadawczej, i mikrofonu, który rejestruje poziom ciśnienia dźwięku L₂ w komorze odbiorczej.