Tańsze żywice poliestrowe

Masa poliuretanowa ma bardzo dobrą odporność na działanie czynników mechanicznych, kwasów i dostateczną na działanie alkaliów. Masy te również służą do obkładania płyt i kształtek z polistyrenu porowatego. Jeśli zastosuje się więcej oleju rycynowego lub asfaltu i niewielką ilość napełniaczy, otrzymuje się masy trwale plastyczne, które mogą być użyte jako kity i uszczelnienia (program uprawnienia budowlane na komputer).

Tańsze żywice poliestrowe nadają się również do powlekania kształtek metalowych, drewnianych i betonowych, profilów oraz blach grubych (nieelastycznych), przy czym tworzą one twarde, bardzo odporne powłoki, ale niestety mało elastyczne. Przyjmują one duże ilości napełniaczy, zatem stosuje się je chętnie do mas szpachlowych, wyrównujących itp. Masy te, jak wiadomo, utwardzają się przez sieciowanie wewnętrzne, a nie przez odparowanie rozpuszczalnika, straty więc materiałowe są minimalne. Najważniejsze jest to, że masy te utwardzają się nawet w grubych warstwach, bez obawy pękania (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Dla osiągnięcia lepszej przyczepności żywicy poliestrowej do metalu stosuje się czasem wstępne powlekanie powierzchni metalu cieniutką warstwą żywicy poliuretanowej lub też dodatek odpowiedniej żywicy poliuretanowej (np. Desmodur SL) do żywicy poliestrowej. Z braku produkcji krajowej żywic poliuretanowych, główne zainteresowanie skupia się na żywicach epoksydowych (droższych). Do tego celu służą żywice Epidian 109 i 150 (omówione w p. 3.6), a są one podobne do żywic zagranicznych (np. Lekutherm, Araldit, Epicote) (uprawnienia budowlane).

Własności mas i zapraw zależne są również od ilości i rodzaju napełniaczy. Właściwości różnych mas i zapraw epoksydowych na bazie żywicy Lekutherm K (Bayer) w porównaniu z najlepszym betonem i zaprawą cementową (krajowe żywice epoksydowe Epidian dają podobne wyniki). Masy te i zaprawy cechuje dobra odporność na czynniki chemiczne, więc stosuje się je również do tworzyw węglowych (karbatyty) w budownictwie przemysłowym (program egzamin ustny).

Masy epoksydowe

Masy i zaprawy te znajdują zastosowanie do obkładania wewnątrz rur betonowych z zastosowaniem metody wirowej. Przy zamkniętych otworach rury betonowej znajdująca się w niej masa lub zaprawa rozmieszcza się pod wpływem obrotów równomiernie na wewnętrznej powierzchni rury i utwardza (opinie o programie). W tym przypadku dobiera się taki skład utwardzaczy, aby utwardzanie nastąpiło szybko. Masy epoksydowe zawierające drobniejsze napełniacze i mniejszą ich ilość mogą być wylewane i natryskiwane, a między innymi służą do wykładania podłóg bezspoinowych.

Jako napełniacze służą czysty wymyty piasek o uziarnieniu 0-3 lub 0-P7 mm oraz mączka kwarcowa o grubszym przemiale. Masy do wylewania zawierają 150 do 300 części ciężarowych napełniaczy miękkich na 100 części ciężarowych żywicy epoksydowej, a zaprawy 600 do 1500 części piasku również na 100 części żywicy.

Do zapraw stosuje się również polioctan winylu (segregator aktów prawnych). Żywice poliestrowe i epoksydowe oraz polioctan winylu bywają również stosowane jako dodatki uszlachetniające do betonu i żelbetu przy specjalnych wymaganiach. Zaprawy i masy poliestrowe są używane do uszczelniania powierzchni betonu, gdy jest on narażony na działanie czynników agresywnych. W specjalnie trudnych warunkach stosuje się dodatkowo maty z włókna szklanego zamiast lub obok innych napełniaczy. Takie powłoki wytrzymują działanie różnych czynników chemicznych (m. in. oleju i benzyny, kwasu solnego, par chloru itp.) oraz dużych obciążeń mechanicznych. Ich wytrzymałość na ściskanie wynosi ponad 1000 kG/cm², a na rozciąganie 150-200 kG/cm²(promocja 3 w 1). Powłoka grubości 0,5 mm wytrzymuje wielkie obciążenia i różne warunki, na jakie może ona być narażona w czasie przejazdu ciężkich samochodów, przy toczeniu ciężkich beczek z obręczami stalowymi itp.

Do uszlachetnienia znanych mas bitumicznych i smołowych stosuje się dodatki kauczuków chloroprenowych przeważnie w postaci wodnych emulsji. Już dodatek 2-h3% znakomicie polepsza własności tych mas (elastyczność, odporność na ścieranie).