Pole temperatur

Zwykle zakłada się, że jednorazowemu obsunięciu ulega najwyżej 1/5 ogólnej masy wsadu i w związku z tym można przyjąć, że współczynnik dynamiczny liczony w stosunku do całkowitej masy wsadu nie powinien przekroczyć wartości cp = 1,2. Zagadnienie to mniej istotne w przypadku fundamentów blokowych - nie może być pomijane w rozwiązaniach płytowo-słupowych. Z badań ruchu słupa wody w rurze pionowej nagle otwieranej u góry wynikało, że współczynnik dynamiczny osiąga wartość 1,4 w odniesieniu do ciężaru całego słupa wody (program uprawnienia budowlane na komputer).

Były także przyjmowane w zrealizowanych projektach współczynniki dynamiczne cp = 2 w odniesieniu do całego ciężaru wsadu. Z tych powodów sprawę wielkości współczynnika dynamicznego przy uderzeniu zawisającym wsadem należy uważać jeszcze za całkowicie otwartą. Pole temperatur jest to zbiór wartości temperatur i) dla wszystkich punktów rozpatrywanego ciała. Nierównomierne nagrzanie bloku fundamentowego powoduje powstanie w nim zmiennego w czasie stanu naprężeń termicznych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Wykorzystywanie do obliczania tego rodzaju konstrukcji wzorów wyprowadzonych dla idealnie sprężystych ciał izotropowych o stałym współczynniku sprężystości prowadziłoby do błędnych wyników [95]. Beton jest bowiem materiałem elastoplastycznym, udział zaś odkształceń plastycznych w stosunku do sumy odkształceń zwiększa się znacznie ze wzrostem temperatury. Wymaga to przeprowadzenia obliczeń wg metody stanów granicznych na wytrzymałość, sztywność i rozwarcie rys. Teoria takich obliczeń została opracowana przez Muraszewa i Niemirowskiego. Podstawy tej teorii i wartości obliczeniowe niniejszej pracy.

Jako schemat obliczeniowy przyjmuje się obwodowo zbrojoną płytę żelbetową, co wymaga podziału pnia fundamentowego na odpowiednią liczbę płaskich płyt kołowych. Zakłada się stałość temperatury na grubości płyty oraz jej zmienność liniową w kierunku radialnym (uprawnienia budowlane).
Pozwala to założyć również liniową zmienność swobodnych odkształceń termicznych w kierunku radialnym. Decydujące znaczenie przy obliczaniu płyty podstawy fundamentu wielkiego pieca mają obciążenia statyczne a nie wpływy termiczne, jak to ma miejsce przy obliczaniu pnia fundamentowego, małe są bowiem różnice temperatur nagrzania. Wpływy termiczne uwzględnia się stosując wzory (program egzamin ustny).

Temperatura maksymalna

Temperatura maksymalna nagrzania płyty podstawy nie przekracza zwykle 100°C, co zabezpiecza stosowanie odpowiednio grubej warstwy wymurówki i pnia żaroodpornego.
Obliczenia statyczne płyty podstawy można przeprowadzać następującymi metodami:
a) wg teorii półprzestrzeni sprężystej, przyjmując sztywność płyty nieskończenie wielką,
b) wg teorii półprzestrzeni sprężystej, przyjmując sztywność płyty o skończonej wartości,
c) wg teorii stanów granicznych (opinie o programie).

Obliczenie wg teorii półprzestrzeni sprężystej przy założeniu nieskończenie wielkiej sztywności płyty. Jest to sposób najprostszy. Wykorzystać przy tym można teorię Gorbunowa. Opracowane na jej podstawie proste tablice określające jednostkowe wartości odporu gruntu, momenty zginające i siły poprzeczne (segregator aktów prawnych). Określone w ten sposób niezbędne przekroje zbrojenia betonu w poszczególnych przekrojach płyty wykazują znaczne przewymiarowanie, w rzeczywistości bowiem występują zarysowania strefy rozciąganej betonu i plastyczne odkształcenia strefy ściskanej. Zmienia to sztywność płyty, obniżając rzeczywiste wielkości sił wewnętrznych.

Obliczenie wg teorii półprzestrzeni sprężystej przy założeniu skończonej sztywności płyty można uzyskać przyjmując założenie o skończonej sztywności płyty fundamentowej na półprzestrzeni sprężystej.

Rzeczywista sztywność ma wartość zmienną, zależną od grubości płyty i układu zbrojenia oraz od fazy pracy, dlatego też przyjmuje się średnią wartość sztywności Bs dla fazy Ha pracy przekroju (promocja 3 w 1).