Pomiar ugięć

Ze schematu pracy statycznej konstrukcji silosu wynika, że poszczególne ściany komór silosu wielokomorowego i wielorzędowego pracują w dwóch kierunkach (na momenty dodatnie i ujemne). Wielkość tych momentów zależy nie tylko od ilości i jakości materiału zasypowego danej komory, ale również od kolejności zasypywania komór sąsiednich i pozostałych. Schematy obciążeń próbnych przedstawiały się następująco (program uprawnienia budowlane na komputer).

Do zasypu komór jako balastu obciążeniowego użyto pszenicy o y = = 750 kG/m3. Wysokość zasypu starano się utrzymać możliwie jak największą.
Pomiar ugięć przeprowadzono za pomocą czujników zegarowych o dokładności 1/100 mm i zasięgu 10 mm. Dla uchwycenia przebiegu odkształcenia na wysokości ścian komory umieszczono aparaturę pomiarową w czterech poziomach, a mianowicie: +7,35 m, +11,35 m, +15,35 m, +19,35 m i ustawiono 4 czujniki na każdą ścianę (na 3 ściany - 12 czujników) (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W identyczny sposób wykonano stemplowanie dla wszystkich 4 poziomów.
Po dokonaniu zasypu komór, całą konstrukcję silosu pozostawiono na przeciąg 12 godzin pod obciążeniem.

Po upływie 12 godzin dokonano odczytów na czujnikach oraz przystąpiono do odciążenia. Po upływie 6 godzin od ukończenia odciążenia sporządzono odczyty końcowe. Badanie na momenty ujemne przebiegało w podobny sposób jak na momenty dodatnie (uprawnienia budowlane). Dokonywanie odczytów odbywało się z krzesełka mechanicznego spuszczonego i podnoszonego na linie stalowej za pomocą windy w każdej komorze, w której ustawiona była aparatura. Obserwacje wizualne obciążonych ścian komory 59* nie wykazały żadnych zarysowań lub pęknięć. Wartości ugięć całkowitych, stosunek ugięć całkowitych do rozpiętości, wielkości ugięć trwałych, stosunek f/f oraz wykresy tych ugięć dla poszczególnych ścian komory 59 (program egzamin ustny).

Wnioski końcowe

Przebieg tych odkształceń pokazano na wykresach kształt wykresów ugięć wskazuje na sprężystą pracę ścian; największa wartość ugięcia prawie we wszystkich ścianach wypada w poziomie 11,35 m (potwierdzają to obliczenia teoretyczne), gdyż ze wzrostem obciążenia rosną momenty i wartości ugięć.

W najniższym poziomie, mimo że istnieje największe parcie naziomu, wartość ugięć nieznacznie maleje. Fakt ten należy tłumaczyć wpływem sztywności leja na pracę ściany (warunki brzegowe ściany) (opinie o programie).
Na podstawie przeprowadzonej analizy wyników badań z próbnego obciążenia konstrukcja komory 59 spełniła warunki normowe odnośnie wielkości ugięć. Ściany komory wykazały znaczną sztywność dając niewielkie odkształcenia od najniekorzystniejszego zasypu zbożem komór silosu. Ogólnie można stwierdzić, że mimo wad wykonawstwa praca komory 59 nie budzi zastrzeżeń.
Sala gimnastyczna mieściła się w oddzielnym budynku parterowym o wymiarach w planie 22,80×11,80 m, który przylegał do gmachu głównego szkoły. Nad salą gimnastyczną zmontowano 9 dźwigarów dwuteowych o wysokości 60 cm i szerokości 12-r-20 cm. Marka betonu Rw = 250; stal Qr = 3600 (segregator aktów prawnych).

Dźwigary oparto na murach ścian zewnętrznych o grubości 51 cm. Strop nad salą gimnastyczną wykonano jako prefabrykowany stropodach z jednostronnym spadkiem, składający się z prefabrykowanych dźwigarów podciągowych o rozstawie osiowym 2,20 m oraz z płyt stropowych żelbetowych o wymiarach 2,70×2,20 m i grubości 10 cm. Płyty od zewnątrz ocieplone i pokryte dwukrotnie papą. Po przeprowadzeniu niwelacji stwierdzono znaczne ugięcie dźwigarów w granicach od 3,55 cm do 5,95 cm.

W oparciu o inwentaryzacją stanu technicznego konstrukcji stwierdzono, że ugięcia dźwigarów od ciężaru własnego stropodachu mogły być spowodowane znaczną odkształcalnością zbrojenia ze stali o wyższej granicy plastyczności, Qr = 3600 kG/cm2 (promocja 3 w 1). Poza tym w chwili układania dźwigarów, wytrzymałość betonu nie osiągnęła jeszcze projektowanej wartości. W celu sprawdzenia jakości wykonawstwa i nośności dźwigarów polecono przeprowadzić badania kontrolne za pomocą próbnego obciążenia.