Pomiar wpędu

Gdy pomiar wpędu wykaże, że podstawa pala doszła do gruntu o wystarczającej wytrzymałości, wówczas liny, które dotychczas były luźno doczepione do uchwytów na rurze, zostają mocno naciągnięte rurę z lekka unosi się ku górze, a korek zostaje z rury wyrzucony pod silnymi uderzeniami młota (program uprawnienia budowlane na komputer). Po wyrzuceniu korka dodaje się coraz to nowe porcje betonu i wtłaczając je każdorazowo w grunt, tworzy się poszerzoną podstawę pala. Po utworzeniu podstawy wprowadza się do rury zbrojenie, po czym stopniowo podciąga się ją do góry, wrzuca do środka coraz to nowe porcje betonu i ubija go wciąż uderzeniami młota (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Gdy rura podciągana jest coraz to bardziej do góry, znak sygnalizacyjny doczepiony do liny ciągle wskazuje, kiedy trzeba dodawać betonu, żeby nie otworzyć dostępu gruntu do wnętrza rury. Pal gotowy do przyjęcia ciężaru budowli.

Pale wiercone wykonywane są w ten sposób, że rurę obsadową zagłębia się w grunt metodą wiertniczą, po czym wyciąga się ją stopniowo do góry jednocześnie z formowaniem żelbetowego trzona pala. Szczególnie ważną cechą tych pali jest to, że nie wywołują one wstrząsów w gruncie przy wykonaniu (uprawnienia budowlane). Rozpatrzymy 3 typy tych pali: systemu Straussa, Wolfsholza i Aba-Lorenz. pali położonych bezpośrednio obok już wykonanych. W tym celu należy stale mieć rurę opuszczoną przynajmniej o 25-30 cm głębiej niż spód łyżki (w gruncie piaszczystym nawodnionym można wybierać grunt tylko łyżką klapową lub kulową); prócz tego trzeba stale utrzymywać w rurze poziom wody nie niższy od poziomu wody w gruncie poza rurą (program egzamin ustny). Przestrzegając tych zasad uniknie się pojawienia ciśnienia spływowego, które przy niższym poziomie wody w rurze mogłoby wciągać do niej piasek; uniknie się również możliwości obsuwania się piasku pod rurę, co mogłoby mieć miejsce, gdyby łyżka opuszczana poniżej spodu rury wytwarzała pod nią dołek. Betonowanie pali przy podciąganiu rury ku górze przeprowadza się w tych warunkach gruntowych jako betonowanie podwodne z opuszczaniem betonu kubełkami tak samo jak w innych wypadkach, lecz bez ubijania go (opinie o programie).

Nośność pali

Podamy najważniejsze charakterystyczne cechy pali systemu Straussa:

• jak już mówiliśmy, pale te wolne są od wstrząsów (uderzenia ubijaka są tak słabe, że wstrząsów nie wywołują), a więc mogą być stosowane przede wszystkim tam, gdzie wstrząsy mogłyby źle wpływać na otaczające budynki lub urządzenia;
• pomimo swej prostoty wymagają one uważnego i starannego wykonania; ped tym względem w praktyce można znaleźć nie jeden przykład zaniedbania (segregator aktów prawnych);
• jak można było zauważyć, obecność wody gruntowej stwarza dla dobrego wykonania tych pali duże trudności;
• pale systemu Straussa można wykonywać w warunkach, gdy wymiary miejsca pracy są nader ograniczone, np. w pomieszczeniach piwnicznych; naturalnie wówczas nie można wprowadzać do pracy trój noga, a długości rur i żerdzi muszą być bardzo ograniczone i ilość sztukowań ich bardzo zwiększa się, itd.

Nośność pali systemu Straussa należy z zasady przyjmować do 20 T; w tych wypadkach, gdy zachodzi konieczność wprowadzenia niewielkiej ilości pali o większej nośności, np. wzdłuż ściany sąsiada, trzeba żądać, żeby każdy pal był wykonany pod kontrolą inżyniera lub doświadczonego technika (promocja 3 w 1).                     

Kończąc opis pali systemu Straussa, należy podać interesujący pomysł hiszpańskiego inżyniera Derqui, który zręcznie wyjaśnia w swoim referacie na Kongres w Rotterdamie, że wartość pali tych może być w gruntach słabszych podniesiona znacznie przez utworzenie w środku trzona pala otworu o małej średnicy (0 3-5 cm) i wstrzykiwanie przez ten otwór roztworu cementowego pod ciśnieniem.