Pompa odśrodkowa

Pompa odśrodkowa, w zależności od wymaganego ciśnienia, może mi jeden lub kilka wirników i wtedy nazywamy ją jedno-, dwu- lub kilk stopniową.
Wydajność pomp odśrodkowych waha się w granicach od 1 < 700 1/sek, a nawet i więcej.

Pompy odśrodkowe w zależności od wytwarzanego przez nie ciśnienia można podzielić na:
pompy niskiego ciśnienia - wysokość podnoszenia wody do 15 m,
pompy średniego ciśnienia - wysokość podnoszenia wody do 40 m,
pompy wysokiego ciśnienia - wysokość podnoszenia wody ponad 40 m.

Wysokość ssania pompy odśrodkowej wynosi najwyżej ok. 7 m, licząc od osi pompy do zwierciadła wody w studni (program uprawnienia budowlane na komputer).
Przewód ssawny w studni powinien mieć poniżej zwierciadła wody kosz z zaworem stopowym, uniemożliwiającym ucieczkę wody z pompy i rury ssawnej do studni.
Do pompowania wody ze studni, gdzie zwierciadło wody znajduje się na głębokości kilkudziesięciu, a niekiedy i kilkuset metrów, stosowane są do pomp odśrodkowych tzw. urządzenia do głębokiego ssania lub przy większych urządzeniach wodociągowych specjalne typy pomp odśrodkowych głębinowych tak skonstruowanych, że pompa znajduje się pod wodą, a silnik elektryczny na powierzchni bądź też pompa i silnik elektryczny w specjalnej obudowie wodoszczelnej znajdują się pod zwierciadłem wody, wskutek czego zostaje zachowany warunek wysokości ssania pompy odśrodkowej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Zbiorniki wodociągowe otwarte i hydrofory. Nieruchomości wyposażone w wodociąg lokalny muszą mieć takie urządzenia, przy których ciśnienie w sieci wodociągowej zapewniałoby podawanie wody na najwyższe kondygnacje.
Do uzyskania w sieci domowej potrzebnego ciśnienia stosowane są zwykle zbiorniki otwarte umieszczone w najwyższych miejscach budynku (uprawnienia budowlane).
Woda czerpana ze studni tłoczona jest w tym przypadku specjalnym przewodem tłocznym do zbiornika umieszczonego np. na poddaszu, skąd (grawitacyjnie pod wpływem własnego ciężaru) spływa przewodami do punktów rozbioru, czyli punktów czerpalnych (położonych niżej niż zbiornik).
Zbiorniki otwarte oprócz ciśnienia w sieci wodociągowej zapewniają mieszkańcom również pewien zapas wody niezbędny w razie przerwy w pracy pompy. Objętość zbiornika przeważnie równa jest ilości wody zużywanej przez mieszkańców danej nieruchomości w ciągu jednej doby.
Drugim sposobem zapewnienia ciśnienia w sieci domowej wodociągu lokalnego są opisane wyżej urządzenia hydroforowe (program egzamin ustny).

Hydranty przeciwpożarowe są to urządzenia służące do pobierania wody na wypadek pożaru.

Hydranty przeciwpożarowe

Zgodnie z zarządzeniem Ministra Gospodarki Komunalnej, ogłoszonym w Dzienniku Urzędowym nr 4 z dnia 4 lutego 1954 r., w budownictwie mieszkaniowym hydranty przeciwpożarowe należy montować tylko w dynkach powyżej siedmiu kondygnacji. Hydranty przeciwpożarowe wewnątrz budynku należy umieszczać w miejscach łatwo dostępnych i widocznych w środkowej części budyni -najlepiej przy klatkach schodowych lub na podestach tych klatek (opinie o programie).
Kompletny wewnętrzny hydrant przeciwpożarowy składa się z:
szafki hydrantowej,
zaworu hydrantowego o średnicy min. 50 mm wraz z półłącznikiem typu momentalnego,
węża parcianego o długości 10-15 m zakończonego z obu stron półłącznikami typu momentalnego,
prądownicy.

Półłączniki typu momentalnego są to specjalne kształtki, którymi zć kończony jest wylot zaworu przeciwpożarowego, oba końce węża i jedn strona prądownicy. Wymienione kształtki są tak wykonane, iż nałożeni jednego półłącznika (znajdującego się na wężu) na drugi półłącznik (znaj dujący się np. na zaworze hydrantowym) i lekkie przekręcenie w prawo daje mocne i szczelne połączenie (zaworu z z wężem, dwóch odcin ków węża lub prądownicy i węża).
Szafkę hydrantu przeciwpożarowego umocowuje się na ścianie, jeżeli pozwala na to grubość muru; lepiej jest szafkę hydrantową umieścić w specjalnie w tym celu wykutej wnęce w murze.
Przewód wodociągowy doprowadzający wodę do zaworu hydrantowego powinien mieć średnicę co najmniej 50 mm (segregator aktów prawnych).

Hydranty ogrodowe służą do polewania ogrodów, chodników, jezdni lub mycia pojazdów. Hydranty takie o średnicy 20, 25 lub 32 mm umieszczone są przeważnie we wnękach ściennych zamykanych drzwiczkami o wymiarach 0,20 X 0,25 m; dolna krawędź wnęki powinna znajdować się na wysokości ok. 0,30 m nad poziomem terenu (chodnika). Hydranty ogrodowe łączy się z wężem za pomocą specjalnego łącznika nakręcanego na gwint zewnętrzny hydrantu.

Hydranty ogrodowe mogą być również montowane w ogrodach lub na zieleńcach, wtedy zawór hydrantowy umieszczany jest w niewielkiej studzience o wymiarach 0,30 X 0,30 X 0,30 m przykrytej drzwiczkami stalowymi na poziomie terenu. Przewody wodociągowe do hydrantów znajdujących się poza budynkiem prowadzi się przez teren ogrodu na głębokości nie przekraczającej 0,60 m, ze spadkiem w kierunku do budynku (promocja 3 w 1).

Wykonanie tych przewodów ze spadkiem umożliwia spuszczenie wody z sieci hydrantów ogrodowych na okres zimowy.