Porowata struktura

Porowata struktura i niska wytrzymałość keramzytobetonu w płytach ścian zewnętrznych oraz duże wartości skurczu stwarzają niekorzystne warunki, tj. osiągnięcie naprężeń rozciągających przekraczających dopuszczalną, graniczną wydłużalność betonu i w konsekwencji powstanie rys (program uprawnienia budowlane na komputer). Dodatkowym czynnikiem są tu naprężenia powstające na styku warstwy fakturowej lub na styku dwóch warstw keramzytobetonowych (w dwuwarstwowych płytach keramzytobetonowych) wywołane różnicą odkształcalności różnych betonów. Istotną rolę poza technologią produkcji ma właściwe zbrojenie elementów w celu zwiększenia granicznej wydłużalności betonu.

Szczegółowa ocena wpływu technologii produkcji na odkształcalność i rysoodporność wielkopłytowych ścian z keramzytobetonu była dokonywana na skutek uszkodzeń ujawniających się w wyprodukowanych i wbudowanych elementach (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Jak więc widać, przy wprowadzaniu prefabrykatów z keramzytobetonu stosowano metody technologii produkcji przyjęte przy produkcji betonów zwykłych, które w tym przypadku nie zapewniały jednak odpowiedniej jakości elementów (uprawnienia budowlane). Przyczyny występujących rys i spękań w miarę zbieranych doświadczeń sukcesywnie usuwano. Powstające zjawiska wskazują, że początkowa sprawność techniczna elementów ścian zewnętrznych z keramzytobetonu nie była w tym czasie odpowiednia. Przy ustalaniu założeń dotyczących technologii produkcji nie przewidziano odpowiedniej specyfiki, która praktycznie została ujawniona dopiero w czasie przemysłowej produkcji i wbudowywania elementów (program egzamin ustny). Podobnie - o czym wspomniano poprzednio - nie przewidziano przy projektowaniu rozwiązań konstrukcyjno-materiałowych zjawiska tworzenia w czasie eksploatacji rys i spękań na powierzchni zewnętrznej ścian oraz rys między ścianami zewnętrznymi a wewnętrzną konstrukcją nośną, tj. stropami i ścianami.

Wyginanie płyt

W czasie eksploatacji budynków przez rysy i spękania warstwy fakturowej i obrzeży przedostaje się woda opadowa, powodująca zawilgocenie keramzytobetonu w przekroju ściany i występowanie zacieków na wewnętrznej powierzchni ściany. Wpływa to na zmniejszenie izolacyjności cieplnej przegrody, obniża trwałość ścian i jest uciążliwe dla użytkowników (opinie o programie).

Po wbudowaniu elementy keramzytobetonowych ścian zewnętrznych podlegają wysychaniu i działaniu zmian temperatury zewnętrznej. Wysychanie może wywołać różnice wilgotności w przekroju ściany, podobnie jak to ma miejsce przy ścianach z betonu komórkowego. Różnice te są przyczyną powstawania naprężeń rozciągających na powierzchni płyt. W czasie eksploatacji budynków płyty wysychają nierównomiernie, tzn. szybciej zmniejsza się wilgotność w przekroju płyty od strony wewnętrznej (segregator aktów prawnych). Nierównomiernemu wysychaniu towarzyszy więc niesymetryczny rozkład naprężeń, powodujący wyginanie płyt na zewnątrz, co może wywołać rysy i spękania. W ścianach z betonów lekkich na kruszywach sztucznych, a więc i keramzytobetonowych, odwrotnie niż w ścianach z betonów komórkowych decydujące znaczenie na stan tworzenia rys ma rozkład temperatur w przekroju ściany, a dodatkowe zmiany wilgotności.

Istotne są przy tym krótkotrwałe (dobowe) zmiany temperatury, a nie różnice między temperaturą lata i zimy. Na wiosnę (kwiecień, maj) w ciągu dnia słońce świecące stosunkowo nisko, lecz dość już intensywnie, powoduje silne nagrzanie powierzchni ścian (promocja 3 w 1). W nocy, np. przy bezchmurnym niebie, następuje z kolei spadek temperatury nawet poniżej 0°C. Różnica temperatury zewnętrznej powietrza między dniem i nocą może więc wynosić np. 35°C, a temperatura wewnątrz pomieszczeń pozostaje w przybliżeniu stała, tj. ok. 18°C. Zmiany temperatury zewnętrznej wywołują zmiany temperatury w przekroju ściany. W praktyce rozkład temperatury, przy którym występują najmniejsze różnice w przekroju ściany, tzw. rozkład ustabilizowany, zaistnieć może w ciągu doby dwa razy.