Kształtowanie układu

Wymiarowanie ław rusztu i przepony przeprowadza się przy założeniu, że całość sił rozciągających przyjmowana jest przez zbrojenie. Sumaryczny przekrój zbrojenia określa się zgodnie z zasadami wymiarowania elementów żelbetowych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Kształtowanie układu obejmuje przede wszystkim jego usztywnienie w kierunku podłużnym. Obowiązujące obecnie przepisy wymagają stosowania wyłącznie układów sztywnych z uwagi na różnice przemieszczeń podłoża wzdłuż długości budynku, przy czym zaleca się tu stosowanie układów usztywnionych w pełni ścianami wewnętrznymi (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przy projektowaniu budynków z zewnętrznymi ścianami osłonowymi na terenach charakteryzujących się wielkością promienia krzywizny mniejszą od wartości R,„ określonej wzorem, obok pełnego usztywnienia ścianą wewnętrzną należy stosować dodatkowe usztywnienie układu częścią podziemną.

W przypadkach gdy pełne usztywnienie układu ścianami wewnętrznymi nie jest możliwe, układ projektuje się jako usztywniony częścią podziemną (uprawnienia budowlane).

Przy kształtowaniu usztywnienia układu należy zwrócić uwagę na sposób rozmieszczenia wewnętrznych podłużnych ścian usztywniających. Zasadą powinno być tu symetryczne rozmieszczenie tych ścian względem osi podłużnej budynku. W podstawowym przypadku, gdy usztywnienie układu stanowi jedna ściana ciągła, umieszcza się ją w osi.

W praktyce można dopuścić odchylenie od symetrii w rozmieszczeniu ścian podłużnych. Uproszczony charakter podanego dalej sposobu oceny występujących w tym przypadku dodatkowych sił od skręcania uzasadnia, aby odchylenia te nie były większe niż 1,80 m (program egzamin ustny). Trzeba przy tym dodać, że nawet w tym zakresie dopuszczenie w konstrukcji sił od skręcania może pociągać za sobą potrzebę istotnej redukcji długości segmentu. Symetrii rozmieszczenia ścian poprzecznych można przypisać znaczenie drugorzędne.

Sprawdzenie nośności elementów

W budynkach z traktem korytarzowym obok odpowiedniego usztywnienia w kierunku podłużnym należy stosować dodatkowo usztywnienie układu w kierunku poprzecznym. Zasady realizacji tego usztywnienia (opinie o programie).

Istotne znaczenie ma również stopień osłabienia stropów klatkami schodowymi i szybami windowymi, decydujący o zdolności konstrukcji do przejęcia sił rozciągających od zginania. Stosowane powinny być w tym zakresie rozwiązania, przy których stosunek szerokości otworów na komunikację pionową do szerokości
Poza obliczeniami podstawowymi niezbędne jest przeprowadzenie dodatkowych obliczeń sprawdzających, których zakres obejmuje sprawdzenie:

1. zdolności stropów do przejęcia sił rozciągających, a w stropach prefabrykowanych również sił ścinających w złączach podłużnych,
2. zdolności złączy poziomych w prefabrykowanych ścianach usztywniających do przejęcia sił ścinających (segregator aktów prawnych).

Sprawdzenie nośności tych elementów przeprowadza się dla dodatkowych sił wywołanych zginaniem konstrukcji w kierunku podłużnym, wyznaczonych dla równoległego usytuowania osi podłużnej budynku względem kierunku pochodu niecki.

W układach usztywnionych częścią podziemną należy sprawdzać zdolność usztywniających ścian piwnic do przejęcia występujących w nich sił wywołanych zginaniem układu. Ponadto niezbędne jest sprawdzenie, czy część podziemna ma wystarczającą zdolność do przejęcia sił ścinających wywołanych skręcaniem układu. Chodzi tu przede wszystkim o nośność złączy stropów ze ścianami piwnic i przeponą na sumaryczne siły ścinające od maksymalnego skręcania i zredukowanego zginania (maksymalnemu skręcaniu towarzyszy zginanie wywołane zredukowanym promieniem krzywizny terenu R’₀ = 0,7 R₀) (promocja 3 w 1).

Do sprawdzenia nośności elementów konstrukcji przyjmuje się siły wyznaczone w’ procesie obliczeń. Nie zachodzi tu potrzeba wyznaczania wartości obliczeniowych, gdyż do wyznaczenia sił przyjmuje się obliczeniowe promienie krzywizny terenu R_n, a ocena sztywności podłoża prowadzi niewątpliwie do zawyżenia wielkości sił wewnętrznych.