Porównanie parametrów

Obok ogólnych uwag, charakteryzujących najczęściej spotykane metody organizacji budowy, konieczne jest przeprowadzenie szczegółowej ich analizy z punktu widzenia głównych parametrów charakterystycznych dla procesów roboczych budowy Porównanie parametrów wyrażonych za pomocą nierówności I, II, UL IV i V wskazuje na to, że metoda pracy równomiernej jest w tych zakresach średnia między metodami kolejnego i równoległego wykonania (program uprawnienia budowlane na komputer)
Natomiast w zakresie wskaźnika eksploatacji środków wykonania (nierówność VI), a więc wskaźnika decydującego o racjonalnym wykorzystaniu wszystkich środków zastosowanych do produkcji, metoda pracy równomiernej ma wartość maksymalną.

Wreszcie w zakresie wysokości kosztów związanych z przebywaniem i pracą środków wykonania (nierówność VII), wskaźnik charakteryzujący metodę pracy równomiernej wykazuje wartość najmniejszą (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Ogólnie zatem analiza porównawcza poszczególnych metod organizacji budowy wyraźnie wskazuje na metodę pracy równomiernej jako metodę najbardziej ekonomiczną, a inne jej parametry wskazują na łączenie zalet pozostałych metod z równoczesnym wyeliminowaniem ich wad.
Wreszcie przyjmując pod uwagę ścisłość przesłanek, jakimi posługuje się metoda pracy równomiernej oraz niezaprzeczony jej wpływ na wydatne powiększenie wydajności pracy robotników i maszyn, należy ją uznać jako metodę organizacji budowy najwłaściwszą i opartą na podstawach naukowych (uprawnienia budowlane).

Najbardziej pożądanym typem organizacji budowy jest taka organizacja, która umożliwia jej realizację nieprzerwanym strumieniem o jednakowej wielkości na przestrzeni całego przyjętego czasu trwania robót. W tych warunkach wykonanie odbywa się przy stałej liczbie robotników, maszyn, środków transportowych, materiałów, stałej produkcji wytwórni pomocniczych itd.

Praca ciągła

Organizacja tego typu znalazła szerokie zastosowanie w masowym przemyśle fabrycznym, stając się między innymi podstawą potężnego rozwoju tego przemysłu, lecz z powodu specyficznych cech produkcji budowlanej natrafiała na znaczne trudności w zastosowaniu do realizacji budowlanej (program egzamin ustny).
Również i dynamika rozwojowa produkcji budowlanej, wskazująca na stały rozwój mechanizacji i uprzemysłowienia, sprzyja w sposób decydujący rozwojowi organizacji opartej na zasadach równomierności pracy. Jest bowiem oczywiste, że zmechanizowane kategorie robót, a w szczególności te, przy których stosuje się kosztowne maszyny budowlane, powinny być organizowane w sposób ciągły i równomierny, gdyż niewłaściwe ich wykorzystanie, przerwy i przestoje znacznie osłabiają ekonomiczne korzyści ich stosowania. Jeśli praca ma być ciągła, cykliczna i równomierna konieczne jest, aby powtarzanie tej samej pracy w jednakowych o- kresach czasu odbywało się nie tylko bez przerwy, ale również z jednakowym nakładem pracy i środków (opinie o programie).

Warunek ten może być spełniony tylko w przypadku organizacyjnych ciągów cyklicznych (segregator aktów prawnych).
Natomiast ciąg organizacyjny, który wykazuje ciągłość pracy i jej równomierność, a nie ma cech cyklicznego przebiegu jest ciągiem organizacyjnym niecyklicznym.
Metoda pracy równomiernej, z uwagi na najkorzystniejsze wyniki ekonomiczne osiągane przy jej stosowaniu, stanowi w obecnym stanie nauki podstawową i główną metodę organizacji w budownictwie. Metoda ta będzie przedstawiona w wersji autora.

Sposób organizacyjnych warunków pracy sprzyjających osiąganiu wysokich efektów ekonomicznych wymienić należy: ciągłość, równomierność, cykliczność.
Praca ciągła wyraża się pracą bez przerw, odbywającą się przy udziale niezmiennych (lub zbliżonych co do składu) grup roboczych (zespołów, brygad) wykonujących identyczną, powtarzającą się pracę, przy stosowaniu tych samych materiałów oraz maszyn, urządzeń pomocniczych i sprzętu (promocja 3 w 1).