Posadzki zwykłe

Lastrikarz 5 kategorii zaciera warstwę terrazzo i kieruje całą robotą; wspólnie z lastrikarzem 3 kategorii wytycza powierzchnię i desenie, sprawdza łatą powierzchnię i zakłada znaki kierunkowe dla podkładu cementowego (program uprawnienia budowlane na komputer).
Lastrikarz 3 kategorii wyrównuje i wygładza podkład, rozkłada łaty i żyłki; wspólnie z lastrikarzem 2 kategorii zarabia zaprawę cementową i terrazzową. Lastrikarz 2 kategorii polewa-, powierzchnię wodą i podaje zaprawę cementową i terrazzową.

Posadzki zwykłe składają się z następujących części:

1. pola wewnętrznego (tła), tzn. podstawowej części,

2. fryzu (pasa) będącego obramowaniem pola wewnętrznego i różniącego się-od niego kolorem,

3. ornamentów różnych kształtów, elementów fasonowych, rozetek itp.
Dla pola wewnętrznego używane jest zazwyczaj kruszywo grubsze niż do fryzów (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Fryzy najczęściej robi się ciemne. Ich efekt estetyczny polega nie na doborze kruszywa, ale na grze kolorów i deseni.

Grube kruszywo stosowane jest wówczas, gdy terrazzo lub- mozaika powinny być widoczne z daleka, tzn. na dużych powierzchniach, w większych pomieszczeniach. W tym wypadku grubość górnej warstwy terrazzo lub mozaiki powinna wynosić najmniej 20 mm; w przeciwnym razie ziarna rozkładają się nierównomiernie i posadzka ma wygląd plamisty (uprawnienia budowlane).
W celu uzyskania pożądanego desenia posadzkę dzieli się na poszczególne części cienkimi wkładkami (żyłkami) metalowymi, szklanymi, łupkowymi itp. o grubości 1-3 mm. Wkładki układa się na gotoiwej, wyrównanej dolnej warstwie i zamocowuje się masą cementową. Przestrzenie między wkładkami (żyłkami) wypełnia się masą terrazzową o odpowiednim składzie i zabarwieniu. Wkładki (żyłki) nie tylko rozgraniczają poszczególne części deseni, ale również zapobiegają powstawlamiu rys na powierzchni posadzki. Linie żyłek powinny się wyraźnie odznaczać i znajdować na tym samym poziomie co masa terrazzową (program egzamin ustny).

Pytania testowe na uprawnienia budowlane

Zamiast wkładek można stosować wzorniki (wkładki projektowanego kształtu).
Kształt wkładek (żyłek) bywa najróżniejszy: od prostolinijnego (figury geometryczne nieskomplikowane) aż do deseni złożonych.
Rozmieszczenie i umocowanie wkładek (żyłek) (opinie o programie).

Z prostolinijnych i wzorzystych wkładek można tworzyć najrozmaitsze desenie posadzek terrazzowo-mozaikowych. Przy doborze deseni i zabarwień uwzględnia się kształt i wymiary pomieszczenia. W pomieszczeniach nie mających wnęk lub występów, o jednym poziomie, posadzki wykonuje się jednolite, w jednym kolorze lub z nieznacznym deseniem. Na klatkach schodowych i w hallach stopniom nadaje się odcień jaśniejszy od ogólnego tła, aby je wyodrębnić. W pomieszczeniach z dużą ilością przerw w ścianach (drzwi, wnęki, przejścia) rysunek posadzki natęży przystosować do tych przerw. Gładką i szczelną powierzchnię podłoża betonowego należy nasiekać a później oczyścić i zmyć wodą.

Rzędną powierzchni podkładu ustala się dopiero po przygotowaniu podłoża i sprawdzeniu jego powierzchni. Normalna grubość podkładu powinna wynosić 15-^20 mm, ale w każdym wypadku grubość tę ustala się zależnie od projektowanej rzędnej czystej podłogi i grubości warstwy terrazzowej (zwykle nie więcej niż 20-4-25 mm). Warstwę podkładu układa się między drewnianymi łatami ułożonymi w odległości jedna od drugiej 1-1,5 m i wyrównanymi za pomocą poziomnicy (segregator aktów prawnych).
Po ułożeniu zaprawy wyrównuje się ją łopatką i wygładza packą i łatą. Wyrównaną masę ubija się lekko uderzając drewnianym ubijakiam lub packą aż do wystąpienia na powierzchni mleka cementowego i utworzenia się ma warstwie cementowej tłustej i mocnej powłoki.

Z chwilą gdy cement zaczyna wiązać, obróbkę powierzchni kontynuuje się za pomocą tarki i wałków ugniatających; powierzchnia powinna być chropowata i miało śliska. Podkład przecina się dłutem lub kielnią dla utworzenia szczelin dylatacyjnych, które następnie wygładza się tarką z żeberkiem (promocja 3 w 1).
Podkład należy polewać wodą w ciągu 3-4 dni lub obłożyć go wilgotnymi matami. Nie wolno w żadnym razie dopuścić do wysychania i trzeba chronić go przed działaniem promieni słonecznych.