Poszczególne odbiorniki siłowe i grzejne

Poszczególne odbiorniki siłowe i grzejne oraz obwody oświetleniowe przyłącza się do skrzynek rozdzielczych za pomocą przewodów oponowych (typu OW) zakończonych wtyczkami (program uprawnienia budowlane na komputer). Przy rozprowadzaniu instalacji tymczasowych w nowo wznoszonych budynkach należy uwzględnić następujące zalecenia.
- obwody oświetleniowe przyłączać w skrzynkach rozdzielczych do napięcia 24 V.
- w obwodach siłowych i grzejnych stosować odpowiednie środki przeciw-porażeniowej ochrony dodatkowej,
przy układaniu instalacji należy specjalną uwagę zwracać na zabezpieczenie jej przed uszkodzeniami mechanicznymi (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Instalacje natynkowe wykonuje się obecnie za pomocą przewodów kabelkowych płaszczowych oraz izolowanych przewodów jednożyłowych, układanych w rurach wini- durowych lub stalowych. Instalacji natynkowych w rurach izolacyjnych z cienkim płaszczem metalowym (tzw. rurach Bergmana) praktycznie biorąc już się obecnie nie wykonuje (uprawnienia budowlane).
W pomieszczeniach suchych stosuje się przewody:
- kabelkowe w izolacji i powłoce z polwinitu typu YADY,
- płaszczowe typu AP lub APY (program egzamin ustny).
Przewody te prowadzi się bezpośrednio po ścianach oraz sufitach mocując je do nich skobelkami lub paskami, przy czym przewody kabelkowe mocuje się co 25-30 cm, a płaszczowe co 80 cm. Do wykonania połączeń przewodów stosuje się rozetki porcelanowe, a osprzęt w wykonaniu natynkowym (opinie o programie).

W pomieszczeniach wilgotnych i z wyziewami żrącymi stosuje się przewody kabelkowe w izolacji i powłoce z polwinitu typu YADY, a w wyjątkowych przypadkach (zgodnie z postanowieniami Zarządzenia Ministra Górnictwa i Energetyki.
Przewody w pomieszczeniach wilgotnych układa się na dystansowych uchwytach bakelitowych, mocowanych co 25 + 30 cm. Połączenia przewodów wykonuje się w puszkach „szczelnych”, zaopatrzonych w pierścienie rozgałęźne oraz dławiki do uszczelnienia przewodów, wprowadzanych do puszek (segregator aktów prawnych).

Również osprzęt stosuje się w wykonaniu szczelnym, bakelitowy lub metalowy, przy czym ten ostatni stosuje się tam, gdzie instalacja jest narażona na uszkodzenia mechaniczne. Instalacje w rurach stalowych stosuje się w pomieszczeniach, w których są one narażone na uszkodzenia mechaniczne (np. w warsztatach, kotłowniach itp.). Używa się wtedy cienkościennych rurek stalowych o średnicach nominalnych 11, 13, 15, 16. 21, 29, 36. 42 mm puszek rozgałęźnych metalowych oraz osprzętu metalowego.

Rurki stalowe

Rurki stalowe mocuje się co I m do specjalnie w tym celu obsadzonych pojedynczych lub zbiorczych uchwytów dystansowych. Rurki stalowe wygina się po uprzednim napełnieniu ich piaskiem, na specjalnych kręgownikach. Połączenia rurek ze sobą wykonuje się gwintowanymi mufkami nakręcanymi na gwint na rurkach. Połączenia rurek z puszkami i osprzętem wykonuje się również na gwint. Obecnie w coraz większym stopniu zastępuje się rurki stalowe rurkami winidurowymi twardymi (promocja 3 w 1).
Sposób układania rur winidurowych jest podobny do sposobu układania rurek stalowych. z tą różnicą, że do mocowania rur winidurowych używa się specjalnych uchwytów osadzonych w ciągach poziomych co 50 + 80 cm, a w ciągach pionowych co 80+ 100 cm. Specjalny osprzęt dostosowany do rur winidurowych jest w opracowaniu Na razie stosuje się do instalacji z rurami winidurowymi osprzęt bakelitowy szczelny, z tym że łączenie rur odbywa się nie na gwint, lecz przez wciskanie jednej końcówki rur w drugą.
Przy układaniu ciągu rur winidurowych dłuższego od 9 m należy stosować elementy kompensujące wydłużenie termiczne w postaci:
- odcinków rur plastyfikowanych (ok 30 cm).
- złączy dwukielichowych.
- kompensatorów lirowych, stosowanych przy rurach 37 i 47 mm.
Instalacje podtynkowe mogą być stosowane w przypadkach, gdy ściany budynku są wykonane z materiału budowlanego (np. cegła, beton, gips, itp ), w którym jest możliwe wykucie bruzdy dla ułożenia rurek.
Do instalacji podtynkowych stosuje się na odcinkach prostych rurki tekturowe bez płaszcza metalowego, a na lukach rurki z płaszczem (tzw. bergmanowskie). Jako puszki podtynkowe stosuje się puszki izolacyjne (tzw. bergmanowskie). a jako osprzęt - osprzęt podtynkowy. Do rurek wciąga się przewody w izolacji poliwinitowej typu ADY ew. DY lub w izolacji gumowej i oplocie włóknistym typu ADG ew. DG.