Potencjał elektrody

Zdarza się jednak, że elektrony nie nadążają w rozładowywaniu kationów z roztworu; wtedy gęstość ich na katodzie wzrasta powodując obniżenie potencjału elektrody, czyli jej polaryzację (program uprawnienia budowlane na komputer).
O tego rodzaju polaryzacji mówi się, że nastąpiła wskutek podnapięcia, czyli z powodu powstania różnicy pomiędzy potencjałem elektrody, kiedy p,rzez nią przepływa prąd, i jej pierwotnym potencjałem, gdy prąd jeszcze nie płynął. Nadnapięcie na katodzie nazywamy wodorowym, kiedy występuje rozładowanie kationów wodorowych z wydzieleniem gazowego wodoru, i tlenowym, kiedy występuje powstawanie ujemnych jonów wodorotlenowych z pochłanianiem zawartego w roztworze wolnego tlenu.

Z tego widać, że stężenie jonów wodorowych w roztworze wpływa na zmniejszenie nadnapięcia wodorowego i w przeciwieństwie do polaryzacji sprzyja wzmożeniu procesów korozyjnych metali. Również dopływ tlenu pozwala na zmniejszenie nadnapięcia tlenowego. Wodór i tlen są więc czynnikami zmniejszającymi polaryzację elektrod ogniwa korozyjnego, nazywają się one dlatego depolaryzatorami, a procesy powodujące zmniejszenie polaryzacji depolaryzacją anodową i katodową. Depolaryzatory powiększają zatem korozję metali (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W związku z tym rozróżnia się dwa rodzaje procesów depolaryzacyjnych:

a) depolaryzację wodorową i

b) depolaryzację tlenową.

W pierwszym przypadku na katodzie wydziela się molekularny wodór, a w drugim zachodzi redukcja rozpuszczonego tlenu na jony wodorotlenowe.
Depolaryzacja wodorowa (uprawnienia budowlane). Podstawowym warunkiem pracy ogniwa korozyjnego z wydzielaniem wodoru na katodzie jest różnica potencjałów anody i katody, przy czym potencjał anody w danych warunkach (np. temperatury, wielkości pH, prężności wodoru itd.) musi być bardziej ujemny od potencjału elektrody wodorowej. Jeżeli ten podstawowy warunek nie będzie wypełniony, to w chwili zamknięcia obwodu potencjał katody zacznie zmieniać się i dojdzie do wielkości potencjału anody, co znaczy, że anoda nie ulegnie korozji, ponieważ przy minimalnym oporze natężenie prądu będzie prawie równe zeru (program egzamin ustny).

Powiększenie powierzchni anody

We wszystkich innych wypadkach natężenie prądu będzie proporcjonalne do istniejącej różnicy potencjałów.
Powiększenie powierzchni anody powoduje wzrost natężenia prądu i powiększenie korozji. Wzrost natężenia prądu ustaje wtedy, kiedy anoda dorównywa powierzchnią katodzie. Zwiększenie powierzchni katody mniej wpływa na wzrost natężenia prądu, lecz w pewnym stopniu na zmniejszenie polaryzacji (opinie o programie).
Depolaryzacja tlenowa. W procesach tlenowej depolaryzacji katodowej odcinki ogniw są rozpatrywane jako tlenowe elektrody, na których zachodzi redukcja tlenu, tj. zamiana jego atomów na jony wodorotlenowe, wskutek współdziałania z wodą i elektrolitami.

Potencjał elektrody tlenowej przy najmniejszej nawet zawartości tlenu pozostaje dodatni, a potencjały żelaza i licznych innych metali we wszystkich możliwych w praktyce warunkach są stale ujemne. A zatem procesy korozyjne z udziałem depolaryzacji tlenowej są możliwe do chwili, dopóki nie wyczerpie się zapas tlenu (np. w naczyniach zamkniętych) (segregator aktów prawnych).
W zbiornikach otwartych szybkość korozji będzie warunkowana szybkością dyfuzji tlenu z powietrza przez roztwór do powierzchni metalu pod warunkiem, że wszystkie inne związane z tym reakcje procesu korozyjnego przebiegają z dużą szybkością.

Wszystkie czynniki sprzyjające dostępowi tlenu do powierzchni metalu będą podwyższać szybkość jego korozji. Powiększenie powierzchni anody nie ma znaczniejszego wpływu na wzrost natężenia prądu korozyjnego, który zależny jest tylko od stężenia tlenu w roztworze. Natomiast powiększenie powierzchni katody jest wprost proporcjonalne do ilości tlenu przenikającego do niej, a więc tym samym sprzyja depolaryzacji i wzrostowi natężenia prądu ogniwa (promocja 3 w 1)..