Powłoka zewnętrzna
Gdyby w obliczeniach powłoki zewnętrznej i przylegającej do niej powłoki wewnętrznej uwzględnić wszystkie niewiadome, obliczenia te skomplikowałyby się bardzo. Dlatego w przybliżeniu można założyć, że niewiadome przy wspólnej belce krawędziowej osiągają te same wartości, jakie znaleziono dla wewnętrznych powłok (symetrycznych). To pociąga za sobą zniknięcie wzdłuż tej belki zarówno reakcji pionowej jak i sił stycznych wzdłuż tworzących.
Upraszczając w ten sposób układ, pozostają dwie niewiadome. Mimo to jednak obliczenia ciągle są jeszcze skomplikowane ze względu na anty- symetrię przekroju poprzecznego. Dlatego w wiciu przypadkach stosuje się następujące duże przybliżenia. Powłokę zewnętrzną oblicza się jako pojedynczą powłokę symetryczną o dwóch belkach krawędziowych, takich jak zewnętrzna belka krawędziowa. Przyjmuje się jednak, że w ten sposób określone naprężenia działają na zewnętrzną połowę powłoki zewnętrznej. Jeśli chodzi o połowę wewnętrzną, to rozkład naprężeń przyjmuje się przez porównanie z powłoką wewnętrzną (program uprawnienia budowlane na komputer).
W przypadku gdy zewnętrzna belka krawędziowa jest wysoka i niepionowa, może się okazać konieczne wprowadzenie dwóch nadliczbowych wielkości między powłoką a belką krawędziową, następnie zaś zastosowanie metody belkowej jedynie do właściwej powłoki. W większości przypadków konstrukcji złożonych maksymalne momenty obwodowe (poprzeczne) występują w powłoce zewnętrznej. Z drugiej strony, często wysokość skrajnej belki krawędziowej może być dobierana dosyć dowolnie. Dlatego, jeśli belka nie jest podparta, należy tak dobrać jej wysokość, aby otrzymać małe momenty obwodowe (poprzeczne) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Inne przekroje poprzeczne
Kołowe przekroje poprzeczne znajdują często zastosowanie zarówno dla powłok długich jak i krótkich. Należy jednak podkreślić, że dla powłok długich teoria błonowa może znaleźć zastosowanie jedynie do określenia całki szczególnej w analitycznym obliczeniu. Jak już była mowa poprzednio w związku, krzywą kołową określa się jako wyniosłą w porównaniu z krzywą sznurową. Z tego też względu łuk kołowy w wezgłowiach jest bardziej stromy, a w związku z tym składowa q„ obciążenia jest mniejsza. Wobec tego, że promień krzywizny w wezgłowiu jest także mniejszy, więc i siła błonowa Nv jest mniejsza. Ta siła jest najistotniejszą przyczyną powstawania zakłóceń brzegowych i jak to się później okaże, wyniosłość wpływa na zmniejszenie naprężeń zakłócających. W przykładzie liczbowym przeprowadzono z tego punktu widzenia porównanie między krzywą sznurową a krzywą kołową (uprawnienia budowlane).
Podczas gdy w błonowym stanie naprężeń przy krzywej sznurowej całe obciążenie przekazuje się w kierunku krzywizny powłoki, to powłoki o kołowym przekroju będą przekazywać część obciążenia bezpośrednio do przepony za pomocą sił ścinających Nxv. To właśnie jest rzeczywistą przyczyną mniejszych zakłóceń brzegowych w powłoce kołowej.
Jak łatwo zauważyć, w tym szczególnym przypadku naprężenia normalne w przekroju poprzecznym zmieniają się liniowo (program egzamin ustny). Należy zaznaczyć, że zjawisko to jest istotne tylko przy obliczaniu rur cienkościennych. Jednocześnie jednak wykazuje ono, że naprężenia Nx dla powłok krótkich są znikomo małe, gdyż rozkład naprężeń Nx jest taki sam jak w całej rurze cienkościennej, pracującej jako belka. Jak to się okaże z przykładu liczbowego błonowe siły ścinające w zwykłych powłokach krótkich są tak małe, że można je pominąć (opinie o programie).
Inne przekroje poprzeczne (segregator aktów prawnych). Gdyby w powłokach o znacznych rozmiarach w obu kierunkach (powłoki o długościach pośrednich) stosować krzywe kołowe, momenty zginające od zakłóceń brzegowych byłyby zbyt duże. Dlatego w takich przypadkach należy stosować przekroje poprzeczne o znaczniejszej wyniosłości, aby zmniejszyć na krawędzi siły błonowe Nr. Dla takich przypadków bardzo wskazana jest elipsa. Dla powłok eliptycznych, obciążonych w sposób ciągły można podać wzory dokładne na naprężenia stanu błonowego(promocja 3 w 1).
