Powłoki bitumiczne

Izolacja w postaci dwóch powłok bitumicznych i tkaniny impregnowanej nadaje się do stosowania na pionowych powierzchniach podziemi przy braku ciśnienia wody; tkanina zabezpiecza bitumy od spływania, co jest szczególnie ważne przy wyższej temperaturze, np. w kotłowniach, łaźniach itp.

Izolację w postaci 2 lub 3 powłok bitumicznych i 2 lub 3 wkładek można stosować w tarasach użytkowych i podziemiach przy niewielkim ciśnieniu wody (program uprawnienia budowlane na komputer).

Izolację w postaci 3 lub 4 powłok bitumicznych z taką samą lub o jeden mniejszą liczbą wkładek stosuje się przy większym ciśnieniu wody (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W izolacjach wielowarstwowych, w których jedną z warstw jest papa na osnowie z tkanin technicznych, papę tę należy ułożyć jako warstwę środkową. Papy na osnowie z tkanin technicznych nie należy naciągać, lecz przy klejeniu prostować dociskając do podłoża. Przy naciąganiu papy mogłyby powstać w osnowie naprężenia, które mogłyby spowodować oderwanie się papy od podłoża (uprawnienia budowlane).

Izolacje chroniące przed wodą naporową powinny być dociskane do odpowiednio wytrzymałej konstrukcji, szczelnie otaczać izolowane elementy i wystawać ponad poziom wody gruntowej (program egzamin ustny).

Warunki pracy izolacji ciężkiej

Przy głębokości 3,0-3,5 m poniżej zwierciadła wody stosuje się 3 warstwy papy asfaltowej, a przy większej głębokości 4-6 warstw. Papy powinny być całej powierzchni przylepione do konstrukcji i ze sobą w ten sposób, aby obie przylegające powierzchnie były powleczone lepikiem. Należy unikać łączenia arkuszy papy w załamaniach podłoża (np. pomiędzy płaszczyznami poziomymi i pionowymi, w narożach itp.) (opinie o programie).

Jeśli do klejenia poszczególnych warstw papy stosuje się lepiki na zimno i na gorąco, to dolne warstwy nie mogą być klejone lepikami na zimno, a górne lepikiem na gorąco, bo będą tworzyć się w izolacji pęcherze na skutek parowania rozpuszczalników zawartych w lepiku dolnych warstw.

Do klejenia pap asfaltowych z folią aluminiową i na osnowie folii z tworzyw sztucznych nie należy stosować lepików na zimno, gdyż lotne składniki nie będą mogły łatwo odparować. Papy asfaltowej bezosnowowej o nawierzchni z folii lub z taśmy aluminiowej nie należy stosować w izolacjach przeciwwodnych i przeciwwilgociowych (segregator aktów prawnych).

Warunki pracy izolacji ciężkiej zastosowanej w celu ochrony przed wodą naporową. Podstawowe warunki pracy ciężkiej izolacji wodoszczelnej w obiektach podlegających działaniu wody naporowej są następujące:

1. Izolacja powinna być ze wszystkich stron otoczona sztywnymi ustrojami, co ma na celu zabezpieczenie lepików przed wyciekaniem. Lepik bowiem, zwłaszcza pod wpływem wyższej temperatury i pod ciśnieniem, jakie występuje pod fundamentem, zachowuje się jak ciecz.
2. Ustroje dociskające izolację z wkładkami z papy powinny być tak skonstruowane, aby przy wszelkich ruchach i odkształceniach izolowanych konstrukcji był zapewniony docisk na całą powierzchnię izolacji nie mniejszy niż 0,01 MPa.

Papy bowiem, jak wykazały badania, nie nasiąkają wodą, nie pęcznieją i nie pękają, jeśli są dostatecznie ściśnięte (promocja 3 w 1).

Powyższy warunek nie dotyczy izolacji z wkładkami, które w wodzie nie pęcznieją (folie metalowe, blachy, tkaniny szklane).

• Izolacja może jedynie wytrzymać obciążenie do niej prostopadłe. Wskutek plastyczności i wiskozy lepiku tarcie pod wpływem sił ukośnych do jej powierzchni w izolacji praktycznie nie występuje. Wkładki papowe są więc rozwarstwiane i rozrywane, a izolacja ulega zniszczeniu.
• Siły działające na izolację powinny być rozłożone w sposób ciągły i równomierny, w przeciwnym bowiem razie może nastąpić wyciskanie lepiku z miejsc silniej dociśniętych do miejsc o mniejszym docisku. Jeśli obciążenia nie są rozłożone w sposób ciągły i równomierny, to należy zastosować odpowiednie środki konstrukcyjne, aby przekazywane obciążenia na izolację nie mogły spowodować ujemnych skutków.