Powłoki obrotowe

Niemniej jednak, przy obecnym stanie teorii zgięciowej powłok, gdy nie mamy dostatecznie dużej liczby danych numerycznych, trudno powiedzieć kiedy powłoka jest dostatecznie cienka. Tak więc, przy stosowaniu teorii błonowej do wszystkich przypadków z wyjątkiem może najprostszych potrzebne jest duże doświadczenie teoretyczne i projektowe. Rozpocznijmy analizę odkształceń powłok walcowych w podobny sposób jak w przypadku powłok obrotowych. Można by oczekiwać, że dla </> = rr/2 ugięcie to równe będzie v, a dla 0 równe będzie ugięciu w, widać jednak natychmiast, że tak nie jest (program uprawnienia budowlane na komputer).

W przypadku </> = rr/2 różnica polega na wystąpieniu członu 4-’~3v i wywołana jest tym, że we wzorach dla powłoki bierze się pod uwagę wpływ N_x<t> na odkształcenie, co nie ma miejsca w zwykłych wzorach dla belek. W przypadku <f> = 0 dodatkowym źródłem niezgodności jest odkształcenie przekroju uniemożliwiające znikanie przemieszczenia na całym obwodzie okręgu dla .y = ±//2. Dokonaliśmy wyboru punktów, w których żąda się ścisłego spełnienia tych warunków i mimo że wybór nasz </> = ±7r/2 jest na pewno wyborem rozsądnym, jest on dowolny. Niezgodność nie zależy od grubości /,ale znika w granicy, tj. wtedy, gdy rura jest tak smukła, że wpływ sił ścinających na całkowite ugięcie i przemieszczenia względne w każdym przekroju staje się pomijalny (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Równania równie dobrze można zastosować do sklepienia walcowego, co umożliwia nam teraz odpowiedź na pytanie jak sztywny powinien być element brzegowy, aby odkształcenia jego były zgodne z odkształceniami półkolistego walca.

Wszystkie rozpatrywane dotychczas powłoki walcowe były ograniczone dwiema płaszczyznami. Istnieje poza tym rodzaj konstrukcji, w których powłoki walcowe połączone są ze sobą i tworzą kopułę wieloboczną. Sektorami są walce o poziomych tworzących; ich linie przecięcia leżą w płaszczyznach pionowych i okaże się później, że wzdłuż tych linii kopuła musi być wzmocniona żebrami. Wzdłuż wielokątnej linii podstawy należy zastosować pierścień, który miałby własności zarówno kołowego pierścienia podstawy kopuły jak i elementu brzegowego sklepienia walcowego. Jeśli kopuła jest otwarta w wierzchołku, to potrzebny jest jeszcze jeden pierścień wieloboczny wzdłuż brzegu górnego (uprawnienia budowlane).

Przekrój poziomy

Kopuł wielobocznych zbudowano już wiele; poza zastosowaniem praktycznym, ich teoria jest także ciekawa, albowiem wyraźnie ilustruje rolę żeber wzdłuż brzegów powłoki. Kopułę będziemy nazywać wieloboczną regularną, jeśli każdy przekrój poziomy przez jej powierzchnię środkową jest regularnym wielobokiem. Wtedy wszystkie sektory są takie same i spotykają się pod takimi samymi kątami. Obciążenie nazwiemy regularnym, jeśli ma ono taką samą symetrię jak konstrukcja (np. ciężar własny). Stan naprężeń w tym przypadku będzie taki sam we wszystkich sektorach i wystarczy zbadać jeden z nich. Jeśli powłoka kończy się wartością 0_O = 90°, nie ma żadnego parcia, nie występują więc również poziome momenty zginające w pierścieniu podstawy (program egzamin ustny).

Obciążenie pionowe pierścienia musi być przeniesione na podpory, które usytuować można w sposób dowolny. Jeżeli </>₀ = 90° i jeżeli obciążenie lokalne w pobliżu linii podstawy nie ma składowej poziomej, to N+₀ = 0 i kopuła przenosi swe obciążenie całkowite na n punktów narożnych. Może ona w tym przypadku być podparta przez n słupów stanowiących przedłużenie żeber, a pierścień podstawy przenosi przez zginanie wyłącznie ciężar własny (opinie o programie).

Jeżeli kopuła ma otwór w swej górnej części, należy również na górnym brzegu zastosować pierścień wieloboczny. Siły w pierścieniu wyznaczamy w sposób następujący: z równania obliczamy parcie i rozkładamy je na składową poziomą i pionową (segregator aktów prawnych). Ta ostatnia wraz z ciężarem pierścienia stanowi jego obciążenie pionowe, które przenoszone jest za pomocą zginania i skręcania na naroża. W narożach równoważy ono składową pionową siły w żebrach F; warunek ten służy do wyznaczenia F. Składowa pozioma siły stanowią płaski układ sił wywołujący siły osiowe i momenty zginające w pierścieniu. Można je obliczać tak jak w przypadku pierścienia podstawy (promocja 3 w 1).