Powstawanie rys

Istnieje jeszcze wiele innych opatentowanych chemoodpornych materiałów malarskich. Coraz częściej stosowane są żywice poliestrowe. Można tu wymienić takie materiały, jak Asplit O biały i czarny używany do powłok i Asplit ET w postaci masy szpachlowej lub powłokowej i inne (produkowane w RFN) lub też preparaty produkowane pod nazwą Habenit E-41, E-411G, E-43 i B-71 (produkowane w Szwecji). Habenit E-41 jest w postaci pasty, którą nakłada się za pomocą szpachli, Habenit B-71 stosuje się do powłok nakładanych pędzlem lub wałkiem (program uprawnienia budowlane na komputer).

Bliższe dane odnośnie do właściwości i zakresu zastosowania materiałów chemoodpornych zagranicznych są podawane w prospektach producentów (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W środowiskach agresywnych ciekłych, w zależności od stopnia agresywności środowiska i przede wszystkim możliwości uszkodzeń mechanicznych izolacji chemoodpornej, jak też możliwości powstawania w konstrukcji rys, stosuje się następujące rodzaje zabezpieczeń:

1. wszelkiego rodzaju powłoki z farb, lakierów i emalii, podobnie jak w środowiskach agresywnych gazowych,
2. laminaty z tworzyw sztucznych jedno- lub kilkuwarstwowe (np. z żywic epoksydowych wzmocnionych matami lub tkaninami z włókien szklanych) (uprawnienia budowlane),
3. izolacje asfaltowe z wkładkami typu ciężkiego, stosowane również jako izolacje wodoszczelne,
4. folie z tworzyw sztucznych,
5. wykładziny z ceramiki, szkła, kamienia łub innych tworzyw na kitach chemoodpornych,
6. kombinacje wyżej wymienionych zabezpieczeń, jak np. powłoki w połączeniu z wykładzinami lub folie w połączeniu z wykładzinami, przy czym wykładziny chemoodporne spełniają w tym przypadku rolę ochrony właściwych izolacji ciągłych (z folii) przed uszkodzeniami mechanicznymi (program egzamin ustny).

Dobrej jakości beton

We wszystkich przypadkach agresji środowiska ciekłego należy stosować szczelny, dobrej jakości beton. Izolacje chemoodporne w postaci powłok, laminatów, izolacji bitumicznych papowych i folii z tworzyw sztucznych wykonuje się identycznie jak izolacje chemoodporne w środowiskach gazowych lub izolacje wodoszczelne, z tym że zastosowane materiały nie tylko powinny być wodoszczelne, ale i chemoodporne w danym środowisku (opinie o programie).

Jedynie wykładziny wymagają zastosowania dodatkowych materiałów i specjalnej techniki wykonania. Obecnie stosowane są wykładziny przy zastosowaniu różnych materiałów antykorozyjnych, które mogą występować w różnych kombinacjach.

Do materiałów chemoodpornych stosowanych jako okładziny zaliczamy:

• wyroby ceramiczne chemoodporne (płytki, kształtki), jak terakotowe, klinkierowe, cegły klinkierowe, cegły kwasoodporne specjalne itp.,
• wyroby kamienne (płyty, bloki, kształtki), gdzie tworzywo kamienne występuje w postaci naturalnej lub topione, jak bazalt, diabaz itp.,
• wyroby z innych materiałów (z węgla), jak płytki węglowe (segregator aktów prawnych),
• wyroby z tworzyw syntetycznych w postaci cienkich folii, płyt dowolnej grubości, płytek, kształtek itp.

Oprócz materiałów okładzinowych niezbędne są również materiały pomocnicze, za pomocą których materiały podstawowe można przymocować do konstrukcji tworząc w nich pełnowartościową okładzinę. Materiały pomocnicze, oprócz właściwości chemoodpornych, muszą spełniać warunki stawiane zaprawom, kitom i klejom, a więc muszą mieć dostateczną przyczepność do materiałów, które mają wzajemnie połączyć, oraz wystarczającą wytrzymałość mechaniczną, sprężystość, odporność na działanie różnych wartości temperatury itp. Praktycznie nie dysponujemy obecnie materiałami, które spełniałyby równocześnie wszystkie, chociażby tylko podstawowe, wyżej wymienione przykładowo wymagania. Stąd wynika konieczność równoczesnego stosowania różnych materiałów lub nawet kilku warstw różnych wykładzin (promocja 3 w 1).

O przydatności wykładzin decyduje nie tylko chemoodporność zastosowanych materiałów, ale i ich inne właściwości (mechaniczne, fizyczne), rodzaj izolowanej konstrukcji i jej wielkość, rodzaj pracy statycznej, odkształcanie się pod wpływem obciążeń, zmian temperatury i wreszcie warunki i sposób eksploatacji izolowanych konstrukcji. Ochrona budowli przed korozją chemiczną nie jest więc wyłącznie zagadnieniem chemicznym, ale również w równej mierze konstrukcyjnym i technologicznym.