Poziom nasycenia

Proce-, rewitalizacji sprzyjają zatem wyludnianiu - centralnych części miasta, co w warunkach zasadniczej zmiany obrazu funkcjonalnej historycznej zabudowy prowadzi do tego. Zr staromiejskie dzielnice stają się nierzadko najbardziej znaczącymi w zespole funkcjonalnego centrum (Central Business District Opisane powyżej typy procesów rozwijane są wręcz w modelowej postaci w Krakowie. Skład się na to m.in. bogata przeszłość historyczna miasta, szczęśliwe uniknięcie zniszczeń w okresie II wojny światowej oraz dynamiczny rozwój demograficzno-przestrzenny w latach I9SO-2000, a także towarzysząca mu duża aktywność w zakresie rewaloryzacji-rewitalizacji staromiejskiej zabudowy (program uprawnienia budowlane na komputer).

W skali ogólnoeuropejskiej zmienne u czasie natężenie procesów urbanizacji suburbanizacji, związane zasadniczo ze zjawiskiem industrializacji, znalazło wyraz w powstaniu wysokozurbanizowanego pasma ciągnącego sic od najstarszych okręgów przemysłowych Anglii i świata - Lancashire-Yorkshire-Birminghamoraz zespołu miejskiego Londynu na pn., poprzez kraje Beneluksu i Rerisko-Westtalski Okręz (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Charakterystyczną cechą państw tej części Europy jest utrzymujące się relatywnie wysokie tempo wzrostu ludności miejskiej, które w przypadku krajów zachodnioeuropejskich osiągnęło swoisty „poziom nasycenia". W perspektywie 2015 stopa urbanizacji Europy osiągnie wielkość 80,3%. Towarzyszyć będzie temu zdecydowane zmniejszenie różnic w wartości wskaźnika urbanizacji pomiędzy jej częścią zach. (85%) i wsch. (73%) (uprawnienia budowlane).

Suburbanizacja

Znamienną cechą bardzo silnie zurbanizowanej Europy jest fakt, iż zaledwie 11,2% ogółu ludności miejskiej żyje w ośrodkach liczących 1 min i więcej mieszkańców. Takich miast jest tu łącznie 33, przy czym jedynie Moskwa o zaludnieniu 8,4 min mieszkańców kreująca równocześnie najludniejszy miejski w lej części świata (12,4 min reprezentuje formację osadniczą typu miasta. Tak więc specyfiką Europy w - kontekście jest bezwzględna dominacja miejskim systemie osadniczym miast liczących poniżej 1 min mieszk., które koncentruj niemal 90% ludności miejskiej (program egzamin ustny).

Do innych charakterystycznych cech zaliczyć należy względnie liczną zbiorowość wielkich zespołów miejskich (56), w granica których żyje 24,3% ogółu ludności miejskie Europy. Największe zespoły miejskie formują Moskwa (12,4 min), Paryż (10,6 min), Londyn (7,1 min) oraz Sankt Petersburg (5,3 min mieszkańców) (opinie o programie). Są one jednocześnie klasycznymi przykładami różnej rangi miast centralnych w ich demograficznym potencjale, co rzutuje bezpośrednio na zróżnicowaną skalę rozwoju ich stref podmiejskich. Tak np. v. przypadku zespołu miejskiego Moskwy miasto centralne reprezentuje aż 67,8% ogółu jego mieszkańców, podczas gdy w zespole Paryża przedmiotowy odsetek osiąga wartość zaledwie 20%. Relatywnie niski wskaźnik udziału miast centralnych w zaludnieniu zespołów miejskich Europy Zachodniej jest klasycznym świadectwem wysokiego poziomu rozwoju procesów suburbanizacji (segregator aktów prawnych).

Charakterystyczne są one dla szerokiej grupy niestołecznych ośrodków miejskich, szczególnie silnie zaznaczając swoją obecność w miastach starych okręgów przemysłowych (np. w liczącym 2,6 min mieszkańców zespole miejskim Manchesteru miasto centralne reprezentuje zaledwie 16,7% ogółu ludności . W tym ostatnim przypadku ma on także swoje źródło w kryzysie miast centralnych, położonych na terytorium starych okręgów przemysłowych, będącym rezultatem ich stagnacji czy wręcz gospodarczej recesji. Liverpool, który w latach 1950-1998 odnotował spadek liczby mieszkańców z 789 do 464 tys.) oraz w Zagłębiu Ruhry w Niemczech np. Essen w okresie 1960-1999 zmniejszyło zaludnienie 7 750 do 608 tys.). Wyszczególnione powyżej obszary w Europie formacje osadnicze typu konurbacji, której reprezentantem na terytorium Polski jest konurbacja górnośląska zamieszkana przez ok. 3,5 min osób (promocja 3 w 1).