Poziom wody w basenie

Poziom wody w basenie regulują pochyłe klapy przelewowe podnoszące się nieco lub opadające zależnie od kierunku obrotu silnika. Kierunek ten z kolei regulowany jest przełącznikiem przechylnym, którego działanie zależy od wbudowanego obwodu prądu słabego. Obwód ten jest tak zaprojektowany, że gdy górny pręt kontaktowy styka się z taśmą pływu, to przełącznik działa w taki sposób, że silnik podnosi klapę, gdy zaś prąd przepływa przez dolny pręt - klapa opada (program uprawnienia budowlane na komputer).

Klapy umieszcza się na obu końcach modelu (np. ujścia rzeki) i wyposaża każdą z nich w kompletne opisane urządzenia, które muszą być ze sobą odpowiednio zsynchronizowane (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Gdy na modelu odtwarza się zjawisko przypływu, z obracającą się na bębnie taśmą pływu styka się górny kontakt, klapa się stopniowo podnosi a z nią poziom wody i pływak. Gdyby poziom podniósł się zbyt prędko (zbyt wysoko), to pływak uniósłby nieco pręty kontaktowe, górny pręt zaraz oderwałby się od taśmy i przerwał obwód a zarazem ruch klapy i podnoszenie się poziomu wody. Urządzenie działa zatem jak wspomniano na zasadzie sprzężenia zwrotnego.
Gdy odtwarzany jest odpływ, z taśmą kontaktuje się pręt dolny klapa opada, a z nią także poziom wody w basenie.

Opisane urządzenie nie jest jedynym ani też najnowocześniejszym rozwiązaniem zagadnienia modelowania pływów (uprawnienia budowlane). Przytoczono jego opis dla przedstawienia przykładu urządzenia pomocniczego.
Innego rodzaju urządzeniem pomocniczym mogą być zdalnie kierowane modele statków. Urządzenie to bardzo jeszcze dziś kosztowne jest jednak niezastąpione, gdy się bada na modelach bezpieczeństwo i dogodność żeglugi w wąskich kanałach, w wejściach do portów i na innych akwatoriach, w celu wyznaczenia najdogodniejszych ich wymiarów i kształtów (program egzamin ustny).
Do urządzeń pomocniczych, niezbędnych gdy badania wykonuje się na modelach obejmujących rozległe akweny należą wszelkiego rodzaju urządzenia odtwarzające siły geostroficzne, wywołane wskutek obrotu Ziemi wokół osi, a znane pod nazwą sił Coriolisa od nazwiska badacza, który nimi się jako pierwszy zajmował.

Platforma obrotowa

Metr sześcienny wody płynący z prędkością 1 m/s na szerokości północnej 5 = 52° poddany jest sile geostroficznej około 0,01 kG. Wpływ tej małej pozornie siły akumuluje się w wielkich masach wodnych w sposób taki, że staje się ona głównym czynnikiem w hydrodynamice pływów i prądów oceanicznych, a wyczuwalna jest też na małych kontynentalnych morzach, w rozległych estuariach rzecznych i w akwenach przyległych (opinie o programie).

Uwzględnianie sił geostroficznych w badaniach modelowych jest możliwe zasadniczo w dwojaki sposób:
- ułożenie modelu na płycie obrotowej, poruszającej się z prędkością
kątową co0,
- wstawienie w model specjalnych walców obrotowych o osi pionowej, wywołujących w cieczy tzw. siły Magnusa o podobnym wpływie co siły Coriolisa.

Niekiedy bywa stosowany jeszcze trzeci sposób, a mianowicie umieszczenie modelu w silnym polu magnetycznym (segregator aktów prawnych).
Sposób pierwszy platformy obrotowej (plaque lournante) jest bardzo kosztowny, wymaga poważnej wielomilionowej inwestycji, a nadaje się tylko do stosunkowo niewielkich modeli, których skala zatem musi być mała a efekty są mniej dokładne. Ponadto budzi pewne wątpliwości
fakt, że obrót Ziemi dokoła osi odwzorowany tu jest w postaci obrotu płyty wokół jej punktu środkowego, który może wypaść w jakimś punkcie badanego akwenu, nie ma więc tu ścisłego podobieństwa.

Jedną z największych na świecie o średnicy 12 m, zainstalowaną na Uniwersytecie w Grenoble (promocja 3 w 1).
Sposób drugi, zaproponowany przez Schoemakera w 1958 r., i wypróbowany w laboratorium w Delft, jest znacznie tańszy i łatwy w użyciu, dostępny w praktyce dla każdego laboratorium.
Konstrukcję i parametry takiego walca wypróbowano w laboratorium w Delft.