Prace techniczne

Nabrzeża mają przeznaczenie zasadniczo dwojakie:

• mogą być charakteru użytkowego jako budowle umożliwiające podejście statków do brzegu, i
• często w miastach opasują brzegi rzek i jezior, aby nadać tym brzegom stały, uporządkowany wygląd, co przyczynia się zarówno do umocnienia brzegów, jak i podniesienia estetycznego wyglądu miasta (program uprawnienia budowlane na komputer).

Głębokość wody, z jaką trzeba się liczyć przy budowie nadbrzeży, waha się od paru metrów w żegludze śródlądowej do 10 m i więcej w budowlach morskich.

Wśród różnych typów nabrzeży rozróżnia się:

1. drewniane,
2. betonowe (wykonywane na miejscu jako masyw lub budowane z gotowych bloków betonowych - typ ciężki,
3. betonowe na palach - typ lekki,
4. skrzyniowe,
5. oparte na studniach lub kesonach (program uprawnienia budowlane na ANDROID),
6. ze ścianek szczelnych żelbetowych lub stalowych.

Budowa samych nabrzeży wiąże się często nierozdzielnie z ich fundamentowaniem i zagadnienie projektowania fundamentów tych budowli nie może być pominięte w pracach technicznych omawiających budownictwo wodne. W niniejszej pracy ograniczymy się wobec tego tylko do ogólnej charakterystyki robót związanych z wykonaniem nabrzeży (uprawnienia budowlane).

W nabrzeżach wykonanych z drewna powiązanie ich z gruntem następuje za pośrednictwem pali i ścianek szczelnych; nie ma więc specjalnych wydzielonych fundamentów (program egzamin ustny). Wykonanie ścianek szczelnych i robót palowych nie różni się od sposobów projektowania i wykonania. Jeżeli jest możność wykonania nabrzeża, gdy teren budowy jest wolny od wody, wówczas mur nabrzeża wykonuje się z betonu lub kamienia łamanego, a za fundament służy płyta grubości 2-3 m, niekiedy wykonywana w ściankach szczelnych w celu ochrony od wody gruntowej.

Rozwiązanie technicznie przemyślane

Natomiast gdy ciężkie nabrzeże wykonuje się jako budowlę podwodną, to używa się niejednokrotnie dużych bloków betonowych o objętości 6 m i więcej, ustawianych na miejscu za pomocą żurawi. Tego rodzaju nabrzeża nie mają właściwie wydzielonej części fundamentowej (opinie o programie). Przy posadowieniu pierwszego rzędu bloków bardzo ważną rzeczą jest należyte przygotowanie podłoża. Przygotowanie to może polegać:

• na usunięciu namułów, które nie mogłyby podtrzymywać ciężaru nabrzeża bez znacznych osiadań; usuwanie takie przeprowadza się za pomocą bagro wania podwodnego, które trzeba jednocześnie wykorzystać do wyrównania dna w celu dobrego oparcia na nim bloków,
• na wyrównaniu dna (gdy grunt jest mocny) przez wykonanie nasypu wyrównawczego, najczęściej z narzutu kamiennego; narzut taki może dochodzić niekiedy do paru metrów wysokości.

Można się tu spotkać z bardzo różnorodnym układem palowań (segregator aktów prawnych). Dobrą analizę oparcia nabrzeża na palach dał O. Franzius (Der Grundbau). Rozpatrzył on dwa sposoby oparcia. Schematycznie ujęte często spotykane rozwiązanie, a mianowicie gdy pod żelbetową płytą nabrzeża znajduje się bezładnie rozmieszczona duża ilość pali. Rozwiązanie technicznie przemyślane. Rzeczywiście, gdy zadaniem fundamentu na palach jest przeciwstawianie się nieraz dużym siłom poziomym, to kozły utworzone z pali dadzą należyte oparcie. Należy tak projektować palowanie, żeby na kozły przekazać całą siłę poziomą i żeby nie wprowadzać ich więcej niż dwa szeregi. Łatwo spostrzec, że przednia część nabrzeża, na której spoczywa mur oporowy, daje największe naciski na fundament palowy i właściwie w tej części należy wprowadzić dostateczną ilość pali w celu przeciwstawienia się występującym siłom pionowym (promocja 3 w 1). Środkowa część żelbetowej płyty właściwie może obejść się bez oparcia dodatkowego na palach. Nabrzeża betonowe oparte na palach mogą mieć w części fundamentowej dwa zasadnicze rozwiązania:

• ze ścianką szczelną podtrzymującą górną część zbocza lub
• ze ścianką szczelną osłaniającą całe zbocze; ostatnie rozwiązanie znane jest jako typ opracowany przez inżynierów duńskich.