Prędkość zwiększania się

Ponieważ Mg(OH)₂ ma rozpuszczalność bardzo słabą, przeto reakcja ta przebiega aż do końca, tak że w pewnych warunkach agresja w przypadku siarczanu magnezowego jest bardziej szkodliwa niż w przypadku innych siarczanów. Intensywność agresji powiększa się wraz ze stężeniem roztworu, jednak powyżej koncentracji ok. 0,5% MgS0₄ lub l,0% Na₂S0₄, prędkość zwiększania się intensywności agresji maleje (program uprawnienia budowlane na komputer). Nasycony roztwór MgS0₄ wywołuje poważne uszkodzenia betonu, chociaż przy niskim stosunku wodno-cementowym pojawiają się one dopiero po 2H-3 latach. Koncentrację siarczanów wyraża się wagowo liczbą cząstek S0₃ na milion (cznm) 1000 czym uważa się za roztwór umiarkowanie silny, a 2000 czym za bardzo silny, zwłaszcza gdy przeważającym składnikiem jest MgSO. Odpowiadające zawartości rozpuszczalnego siarczanu w gruncie wynoszą 0,2 oraz 0,5% (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Poza wartością stężenia siarczanu intensywność, z jaką beton jest atakowany, zależy również od prędkości, z jaką ilość siarczanu użytego do reakcji z cementem może być ponownie uzupełniona. Zatem przy ocenie niebezpieczeństwa agresji siarczanowej konieczna jest znajomość ruchu wody gruntowej. Intensywność agresji będzie największa, gdy beton wystawiony jest jednostronnie na ciśnienie wody zawierającej siarczany. Podobnie do gwałtownego niszczenia betonu prowadzi naprzemienne nasączanie i suszenie (uprawnienia budowlane). Z drugiej strony jeśli beton będzie całkowicie zakopany w gruncie, to wobec braku specjalnej drogi przepływu dla wody gruntowej, warunki będą znacznie mniej szkodliwe.

Atakowany przez siarczany beton ma charakterystyczny, zbielały wygląd. Zniszczenie rozpoczyna się zazwyczaj od krawędzi i naroży, po czym następuje rozwijające się pękanie i odpryskiwanie, doprowadzające beton do stanu kruchego lub nawet miękkiego (program egzamin ustny).

Odporność betonu

Podatność betonu na agresję siarczanową może być zmniejszona przez stosowanie cementu o niskiej zawartości C₃A. Cement posiadający zwiększoną odporność na działanie siarczanów (siarczano- odporny) oraz zagadnienie wpływu zawartości składników na odporność na działanie siarczanów były omawiane w ») Interesujące opracowania z zakresu korozji betonu powstały w wyniku prac grupy badaczy radzieckich pod kierunkiem W. M. Moakwlna. Por. m. In. Moakwłn W. M.: Korozija bietona. Moskwa 1952 (opinie o programie).

rozdziale 2. W praktyce stwierdzono, że zawartość 7% C₃A wyznacza w przybliżeniu podział na cementy o dobrym i złym zachowaniu się w wodach siarczanowych. Należy spodziewać się, że istnieją jeszcze inne czynniki dotychczas nie zidentyfikowane które mają wpływ na odporność cementu na atak siarczanów.

Zwiększoną odporność na agresję siarczanową można uzyskać także za pomocą dodania lub nawet zastąpienia części cementu przez pucolany. Usuwają one swobodne Ca(OH)₂ i czynią nieaktywnymi fazy zawierające tlenek glinowy, jednak przed wystawieniem na działanie siarczanów musi upłynąć okres dostatecznie długi po to, aby rozwinęła się aktywność pucolanów. Stwierdzono znaczną aktywność wielu pucolanów w uodpornianiu betonu na agresję siarczanową, szczególnie w połączeniu ze stosowaniem cementu siarczanoodpornego (segregator aktów prawnych).

Odporność betonu na agresję siarczanową zależy również od jego nieprzesiąkliwości. Było to już wspomniane uprzednio, jednak znaczenia tego czynnika nie sposób przecenić. Na przykład zastosowanie chudego betonu do odsadzek lub do wykonania szlichty w kanałach ściekowych daje osłabione części konstrukcji, która poza tym może być całkiem trwała. Aby beton mógł mieć odpowiednią gęstość, musi mieć niski stosunek wodno-cementowy, tj. mieszanka musi być dostatecznie bogata. Nawet betony wykonane przy użyciu cementu glinowego nie powinny być chudsze niż 1:8 lub 1 : 9, w przeciwnym bowiem przypadku powstaje struktura porowata, co ułatwia agresję betonu (promocja 3 w 1).