Próbki obciążone

Próbki obciążone w okresie 600 dni i następnie odciążone tak, aby mogło wystąpić pełzanie odwrotne, wykazały po umieszczeniu ich w wodzie pęcznienie proporcjonalne do naprężeń usuniętych przed ponad 2 laty. Podobną zgodność wykazują odkształcenia nieodwracalne po pęcznieniu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zerwaniem niektórych więzów utworzonych w okresie wysychania. Odkształcenia względne, odniesione do próbki nie obciążonej. Wnioskiem praktycznym, jaki nasuwają te obserwacje, jest stwierdzenie, że naprzemienne nawilżanie i suszenie zwiększa pełzanie, tak że wyniki badań laboratoryjnych mogą stanowić zbyt niskie oszacowanie pełzania występującego przy normalnych zmianach pogody (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Jak stąd widać, pełzanie i skurcz nie są wielkościami bezpośrednio addytywnymi. Często dogodne może być rozważanie całkowitych odkształceń w czasie próbek przechowywanych przy stałej wilgotności względnej. Odkształcenia takie są proporcjonalne do przyłożonych naprężeń z tym wyjątkiem, że przy naprężeniach bardzo niskich lub zerowych odkształcenie równe jest skurczowi. Według L’Hermite’a skurcz wprowadza naprężenia wewnętrzne kompensowane obciążeniami zewnętrznymi, tak że poniżej pewnych wartości naprężenia pełzanie jest nie większe niż skurcz próbki nie obciążonej (uprawnienia budowlane).

Bardzo ważne jest uświadomienie sobie, że skurcz to nie tylko odkształcenie, ale również przestrzenny stan naprężenia. W wielu badaniach stwierdzano proporcjonalność między pełzaniem i przyłożonym naprężeniem, z ewentualnym wyjątkiem w przypadku próbek obciążanych w młodym wieku. Niepewna jest natomiast górna granica takiej proporcjonalności; dolna granica odpowiada tu faktycznie naprężeniom zerowym, ponieważ beton wykazuje pełzanie nawet przy niewielkich naprężeniach. W przeliczeniu na wartości stosunku naprężenia do wytrzymałości ową górną granicę ocenia się na 0,3-0,75 (program egzamin ustny).

Całkowite odkształcenie

W ściskanych próbkach betonowych mikropękanie pojawia się przy stosunku naprężeń do wytrzymałości równym 0,4-0,6. Nic też dziwnego, że z chwilą, gdy rozpocznie się pękanie, zmienia się również zachowanie betonu przy pełzaniu. Jest możliwe, że początek pękania zależy od stopnia niejednorodności betonu. Na przykład zaprawy, które są mniej niejednorodne od betonu zawierającego duże ziarna kruszywa, wykazują proporcjonalność między pełzaniem i wartością stosunku naprężenia do wytrzymałości w zakresie szerszym nawet do 0,85 (opinie o programie).

Bezpieczny wydaje się wniosek, że w zakresie naprężeń roboczych zachodzi proporcjonalność między pełzaniem i naprężeniem. Założenie takie przyjęto we wzorach na pełzanie i w wykresach do przewidywania pełzania. Powyżej granicy proporcjonalności pełzanie coraz szybciej rośnie wraz ze wzrostem naprężenia. Istnieje pewna wartość stosunku naprężenia do wytrzymałości, powyżej której pełzanie wywołuje z czasem zniszczenie. Wartość ta wynosi 0,8-0,9 wytrzymałości doraźnej (segregator aktów prawnych). Pełzanie zwiększa całkowite odkształcenie, dopóki nie osiągnie ono wartości maksymalnej, odpowiadającej granicznej wartości odkształcenia dla danego betonu. Takie stwierdzenie odpowiada odkształceniowej hipotezie zniszczenia betonu, przynajmniej w odniesieniu do zaczynu cementowego.

Znaczny wpływ na pełzanie ma wytrzymałość betonu w szerokim zakresie pełzanie jest odwrotnie proporcjonalne do wytrzymałości betonu w chwili przyłożenia obciążenia (promocja 3 w 1). Możliwe jest zatem wyrażanie pełzania jako liniowej funkcji stosunku naprężenia do wytrzymałości. Ponieważ dla danej mieszanki wytrzymałość i współczynnik sprężystości są wzajemnie powiązane, współzależne są przeto również pełzanie i współczynnik sprężystości. Doświadczalne wartości pełzania w chwili t w zależności od stosunku współczynnika sprężystości w chwili t do współczynnika sprężystości w chwili przyłożenia obciążenia.