Próbne obciążenie

Próbnemu obciążeniu należało poddać trzy dźwigary stropodachu, możliwie najbardziej ugięte (dźwigary nr 1, 2, 3). Badania należało przeprowadzić zgodnie z normą PN-56/B-03260; celem było zbadanie sztywności (//I) i pracy sprężystej (/’//) dźwigarów. Badanie miało polegać na pomiarze odkształceń całkowitych (sprężyste + trwałe) i trwałych pod działaniem normowego obciążenia użytkowego zwiększonego o 40% (program uprawnienia budowlane na komputer)..

Badaniom poddano stropodach hangaru składający się z dźwigarów kablobetonowych o rozpiętości ok. 48 m. Pomiary dotyczyły trwałych odkształceń dźwigarów kablobetonowych. Dane techniczne konstrukcji pas dolny sprężony, o strzałce montażowej a = 20 cm, pas górny ukształtowany wg paraboli drugiego stopnia, usztywniony poprzecznie przekryciem dachowym; zamocowanie węzłów - przegubowe; podparcie i obustronne zamocowanie na słupach o wysokości h = 8,00 m (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Zmiany geometryczne siatki występują w postaci przemieszczeń węzłów w płaszczyźnie dźwigara i zmiany kątów przywęzłowych.

Obserwacji należało poddać przemieszczenia pionowe v poszczególnych węzłów oraz towarzyszące im przemieszczenia poziome 8 węzłów skrajnych (podporowych). Obserwacje zaplanowano na okres 2,5 lat. Pomiar wartości v prowadzono niwelatorem precyzyjnym typu Zeissa NI-004 o dokładności odczytu 0,05 mm.

Wielkości 8 pomierzono teodolitem Wilda T2 z szacunkową dokładnością odczytu 0,5 mm (uprawnienia budowlane). W celu wyznaczenia przesunięć poziomych 8 węzłów podporowych na końcach dźwigarów zamocowano punktowo podziałki milimetrowe. Na powierzchni posadzki hali w pobliżu podpór założono niezależną bazę - linię prostą. Pionowa płaszczyzna P przechodząca przez tę linię była prostopadła do powierzchni podziałek. Pomiarów poziomych przesunięć dokonywano względem płaszczyzny pionowej P za pomocą teodolitu, który ustawiony centrycznie na jednym końcu bazy, wyznaczał płaszczyznę pionową P. Liczba kolejnych odczytów dla jednokrotnego pomiaru wynosiła n = 3. Wykres ugięć dwóch kolejnych dźwigarów oraz wykres średnich temperatur. Z zestawienia powyższego wynika, że na wielkość odkształceń dźwigara kablobetonowego z biegiem czasu wywierają znaczny wpływ zmiany temperatury i wilgotności (lato - zima), mające charakter cykliczny.

Głębokość posadowienia pali

Fundament wykonano w postaci żelbetowej płyty grubości 150 cm opartej na palach Wolfsholza 0 35 cm (program egzamin ustny). Na fundamencie ustawiano maszynę wiertarko-frezarkę typu ciężkiego o średnicy wrzeciona głównego 250 mm i wrzeciona szybkobieżnego 125 mm o łącznym ciężarze 92 T. Głębokość posadowienia pali - 14,0 m. Charakterystyka geotechniczna podłoża: od ± 0,00 do -3,60 m zalegały nasypy, poniżej do rzędnej - 9,00 m namuły plastyczne, dalej do rzędnej - 16,30 m piaski drobnoziarniste zagęszczane o kącie tarcia wewnętrznego cp = 32°. Obserwacje miały na celu zbadanie osiadania fundamentu pod obciążeniem eksploatacyjnym (opinie o programie).

Spodziewane osiadanie wahało się w granicach od 3,92 mm do 3,49 mm. Na całym obwodzie fundamentu założono osiem czujników pomiarowych zamocowanych w specjalnych uchwytach. Zastosowano czujniki zegarowe o dokładności odczytu 0,01 mm. Jako dodatkowe sprawdzenie zastosowano niwelację precyzyjną okresową. Po dokonaniu odczytów początkowych wprowadzono obciążenie eksploatacyjne fundamentu i co pewien okres dokonywano odczytów (segregator aktów prawnych).

Wyniki pomiarów przedstawiono na wykresie. Analizując przebieg osiadania płyty fundamentowej we wszystkich punktach pomiarowych stwierdzono, że fundament obracał się dokoła osi przechodzącej przez środek fundamentu. Wywołane pracą maszyn osiadanie było sprężyste, gdyż po ukończeniu pracy maszyn fundament wracał do pierwotnego poziomu (promocja 3 w 1).

Poza podstawowymi badaniami drutów oraz próbek walcowych betonu opisanych w poprzednich rozdziałach, badaniom podlegają:

a) stożki kotwiące,

b) bloki kotwiące, stalowe lub żelbetowe,

c) zaprawa cementowa do wypełniania kanałów kablowych.