Produkcja przemysłu materiałów budowlanych

Można bez przesady stwierdzić, że problem wzajemnego powiązania architektury z jej bazą materiałową materiałami i wyrobami budowlanymi jest jednym z najaktualniejszych problemów współczesnej nauki i praktyki architektoniczno-budowlanej. Materiały budowlane wywierają bezsporny wpływ na rozwój konstrukcji oraz na tworzenie nowych form architektonicznych, na kształtowanie stylu architektonicznego i kształtu budowli, określają uprzemysłowiony charakter i masowość budownictwa, jego jakość i ekonomikę (program uprawnienia budowlane na komputer). Produkcja przemysłu materiałów budowlanych obejmuje ponad połowę zasobów materiałowych wykorzystywanych przez architekta. Jest to swoista „paleta” materiałowa architekta, bez której nie jest możliwe zrealizowanie ani jednego twórczego pomysłu, ani jednego projektu. Paleta ta, ogromnie różnorodna, zawierająca dziś materiały i wyroby liczące około tysiąca nazw, bardzo szybko rozszerza się i co rok uzupełnia dziesiątkami nieznanych dawniej rodzajów sztucznych materiałów, mających szeroki zakres nowych korzystnych właściwości (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Zmienia się samo pojęcie materiałów budowlanych, któremu dziś przypisuje się już inne znaczenie niż 2-3 dziesięciolecia temu, kiedy architekt na budowie miał do czynienia z cementem, wapnem, piaskiem, tłuczniem, drewnem okrągłym czyli z surowym materiałem budowlanym (uprawnienia budowlane). Dziś materiały budowlane to przede wszystkim produkty wysoko zmechanizowanych i zautomatyzowanych zakładów, gotowe do stosowania w prefabrykowanym budownictwie uprzemysłowionym wyroby i półfabrykaty, detale i typowe elementy konstrukcji, montowane na budowie przy minimalnym nakładzie pracy ręcznej i czasu. Są to obecnie głównie sztuczne, często wieloskładnikowe materiały i wyroby wynik skomplikowanej twórczej i technologicznej działalności ludzi pracy wielu specjalności (program egzamin ustny).

Gałąź przemysłu

Zmienia się charakter wzajemnego powiązania architektury z techniką budowlaną i nauką, których rola w obecnych warunkach coraz bardziej wzrasta. Nazywając architekturę harmonią nauki i sztuki, znakomity radziecki architekt A. Kuzniecow stwierdził, że podstawą architektury jest współczesne naukowo-techniczne zaplecze budowlane, a architekt nie będzie wyrazicielem swej epoki, jeżeli w pełni nie skorzysta z postępu współczesnej mu techniki. Toteż w swoich pracach umiejętnie wykorzystywał nowe materiały i nową technologię (opinie o programie).

Rozwój i doskonalenie produkcji i stosowanie różnych materiałów i wyrobów w praktyce architektoniczno-budowlanej są obecnie uwarunkowane burzliwym naukowo-technicznym rozwojem wszystkich gałęzi produkcji materiałów i odbywają się w przyspieszonym tempie. Proces ten rozwija się dziś przynajmniej w trzech głównych kierunkach. Po pierwsze, odbywa się dalsze doskonalenie sposobów produkcji i stosowania tradycyjnych materiałów budowlanych w zwykłych dla tych materiałów formach i procesach.

Po drugie, systematycznie odbywa się ujawnianie nowych cech i modernizacja tradycyjnych materiałów i wyrobów oraz ponowna  ich właściwości i możliwości architektoniczno-budowlanych (segregator aktów prawnych). Po trzecie, zasadniczy . najważniejszy kierunek można w sposób ogólny sformułować jako tworzenie nowych, efektywnych, sztucznych materiałów i wyrobów budowlanych, o wyznaczonych z góry optymalnych właściwościach, w pełni odpowiadających kompleksowi wszystkich wymagań architektoniczno-budowlanych. Ten nowy, zaledwie zaczynający się wdrażać szeroko kierunek już w najbliższym czasie wywrze zasadniczy, być może rewolucjonizujący wpływ na teraźniejszą . przyszłą paletę materiałową architekta.

Obecny poziom postępu naukowo-technicznego pozwala nie tylko na nowo stosować tradycyjne materiały, które dały w przeszłości swą nazwę epokom cywilizacji ludzkiej, ale również z każdym rokiem umożliwia opracowywanie, tworzenie i produkcję sztucznych materiałów i wyrobów obszerną, niezależną gałąź przemysłu, wyodrębnioną z procesu budowlanego. Materiały te i wyroby mogą być na zamówienie architekta wyprodukowane z niezbędnymi dla niego właściwościami eksploatacyjno-technicznymi, kształtem, kolorem i fakturą powierzchni. Do takich zaprogramowanych przez architekta materiałów mogą należeć nie tylko syntetyczne materiały polimerowe, ale też wyroby z betonu i żelbetu, stali i lekkich stopów metali, szkła i azbestocementu, jak również z od dawna stosowanych materiałów naturalnych, takich jak drewno i kamień (promocja 3 w 1).