Produkty hydratacji

Jeśli faktyczny stosunek wodno-cementowy mieszanki, z uwzględnieniem okoliczności, że część wody może wydzielać się na powierzchni zaczynu w okresie początkowego wiązania (bleeding), wynosi poniżej 0,38, wówczas pełna hydratacja nie jest możliwa, ponieważ objętość dostępnej przestrzeni jest niedostateczna dla pomieszczenia wszystkich produktów hydratacji. Należy tu przypomnieć, że hydratacja następuje jedynie w wodzie wewnątrz kapilar (program uprawnienia budowlane na komputer).

Jeśli istnieje dostęp wody z zewnątrz, hydratacji może ulec dalsza część cementu. Jego ilość będzie taka, że produkty hydratacji zajmą o 4,2 ml więcej objętości niż cement w stanie suchym. Stwierdzono, że 22,7 ml cementu zajmuje po hydratacji 48,5 ml, tj. produkty hydratacji jednego mililitra cementu zajmują 48,5/22,7 = 2,13 ml. Stąd 4,2 ml zostanie wypełnione w wyniku hydratacji y ml cementu, przy czym (4,2+i/)/y= 2,13; stąd y = 3,7 ml (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W ten sposób objętość cementu jeszcze nie zhydratyzowanego wynosi 31,8-(22,7+3,7) “ = 6 ml i waży on 19 g. Innymi słowy 19% oryginalnej masy cementu pozostanie w stanie nie zhydratyzowanym i hydratacja taka nigdy nie nastąpi, ponieważ gel zajmuje obecnie całą dostępną przestrzeń, tj. stosunek gelu do objętości (p. 5.2) zhydratyzowanego zaczynu wynosi 1,0.

Należy stwierdzić, że cement, który nie uległ hydratacji, nie wpływa szkodliwie na wytrzymałość. Rzeczywiście wśród zaczynów o stosunku gelu do objętości równym 1,0, większą wytrzymałość mają te o wyższej zawartości nie zhydraryzowanego cementu, tj. o niższym stosunku wodno-cementowym (uprawnienia budowlane). Jest tak przypuszczalnie dlatego, że w zaczynach takich cieńsze są warstwy zhydratyzowanego zaczynu otaczającego nie zhydratyzowane ziarno. Stosując mieszanki o stosunku wodno-cementowym 0,08 (wagowo) Abrams uzyskał wytrzymałość rzędu 280 MN/m² (program egzamin ustny).

Technik metalurgii proszków

Aby uzyskać właściwie zagęszczoną mieszankę betonową o takich proporcjach, konieczne jest zastosowanie znacznych ciśnień. Niedawno Lawrance zagęszczał proszek cementowy w urządzeniu do sztancowania i uzyskiwał wysokie ciśnienie (do 660 MN/m²), korzystając z technik metalurgii proszków. Po późniejszej 28-dniowej hydratacji stwierdzono wytrzymałości na ściskanie do 385 MN/m², a na rozciąganie do 25 MN/m². Porowatości takich mieszanek, a w związku z tym również ich „równoważne” stosunki wodno-cementowe są bardzo niskie (opinie o programie).

Z drugiej strony jeśli stosunek wodno-cementowy wynosi więcej niż ok. 0,38, cały cement ulegnie hydratacji, lecz obecne będą również pory kapilarne. Niektóre z kapilar będą zawierać nadmiar wody z mieszanki, inne wypełnią się, wchłaniając wodę z zewnątrz. Na rysunku 1-9 pokazano względne objętości nie zhydratyzowanego cementu, produktów hydratacji i kapilar, w mieszankach o różnych stosunkach wodno-cementowych (segregator aktów prawnych).

Jako szczególny przykład rozważmy hydratację zamkniętego w probówce zaczynu o stosunku wodno-cementowym 0,475. Niech masa suchego cementu wynosi 126 g, co odpowiada objętości 40 ml. Objętość wody wynosi zatem 0,475 • 126 = 60 ml. Na każdym etapie hydratacji pory kapilarne zajmują tę część całkowitej objętości, która nie została wypełniona przez produkty hydratacji. Ponieważ produkty te same zajmują ponad dwukrotną objętość pierwotnej fazy stałej, tj. cementu, objętość kapilar maleje wraz z postępem hydratacji (promocja 3 w 1).

Porowatość kapilarna zaczynu cementowego zależy zatem zarówno od stosunku wodno-cementowego, jak i od stopnia hydratacji. Prędkość twardnienia cementu nie ma znaczenia sama przez się, lecz rodzaj cementu wpływa na stopień hydratacji osiągnięty w danym wieku. Jak już wspomniano, przy stosunkach wodno-cementowych powyżej 0,38 objętość gelu jest za mała, aby móc wypełnić całą dostępną przestrzeń tak, że nawet po zakończeniu procesu hydratacji pewna objętość porów kapilarnych pozostanie nie wypełniona.