Profile krążyn i deskowań partii wlotowej

Zasady, jakimi należy się kierować przy wykonawstwie robót betonowych i żelbetowych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Profile krążyn i deskowań partii wlotowej, spirali oraz rury ssawnej powinny być wykonane ściśle wg rysunków dostarczonych przez dostawcę turbin. Stosowanie profilów rozszerzonych z myślą, że ostateczne ukształtowanie powierzchni betonowych nastąpi przez pokrycie ich gładką wyprawą narzuconą na surowy beton jest błędne, gdyż praktyka okazuje, że wyprawy te - nawet jeśli są wykonywane na siatkach - nie przylegają dobrze do betonu i często odrywają się, zwłaszcza w obszarze podciśnień w rurze ssawnej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Ze względu na pracę turbin wszystkie profile wlotu, spirali i rury ssawnej powinny wykazywać precyzyjną zgodność z projektem. Największe odchylenia miar liniowych nie powinny przekraczać ±1 cm.

Konstruktorzy turbin kładą duży nacisk na gładkość powierzchni betonowych, kontaktujących z płynącą wodą. Deskowania więc powinny być bardzo starannie ostrugane i pasowane na miejscu, ponadto przed betonowaniem smarowane szarym mydłem. Po rozdeskowaniu konstrukcji należy wszelkie miejsca „rakowate” starannie zapełnić zaprawą i wygładzić, zaś nierówności powierzchni, występujące szczególnie na stykach desek, zdrapać przy użyciu ręcznych szlifierek na giętkim wale (uprawnienia budowlane).
Godne polecenia jest smarowanie powierzchni betonowych farbami bitumicznymi nakładanymi w 2 warstwach - spodnia (gruntująca) w postaci rzadkiej emulsji asfaltowej i wierzchnia z lakieru asfaltowego.

Dozowanie cementu do betonów masowych w partiach zbrojonych należy stosować w granicach 300-P.350 kg/W, w partiach niezbrojonych może być obniżone do 250-300 kg/m3. W betonach „wykończeniowych”, przy zalewaniu osadzonych w betonie kotew, klamer i elementów konstrukcji stalowych, należy stosować beton bez grubych frakcji kruszywa - orientacyjnie do 0 20-T-30 mm o dozowaniu cementu podwyższonym do 350-H100 kg/m3.

Układ dylatacji

Wszelkiego rodzaju otwory i zagłębienia służące do późniejszego osadzania elementów konstrukcji stalowych powinny być ściśle wyspecyfikowane w projekcie technicznym w nawiązaniu do postulatów, zgłaszanych przez dostawców maszyn i konstrukcji. Ich przygotowanie w formie skrzynek, związanych z elementami deskowania i uzbrojenia, powinno być dokonane przed rozpoczęciem betonowania. Należy bezwzględnie unikać wykuwania otworów i zagłębień na kotwy w gotowym betonie, gdyż może to prowadzić do uszkodzenia, a nawet zniszczenia zbrojenia konstrukcji. Podstawowym elementem budynku siłowni jest hala maszyn, w której w równych odstępach ustawione są generatory.

Każde pole generatorowe obejmuje szerokość jednej sekcji (program egzamin ustny). Poza tym od strony lądu dodaje się do hali zazwyczaj jedno dodatkowe pole o zazwyczaj nieco mniejszej szerokości, stanowiące tzw. plac montażowy, a więc miejsce, gdzie mogą być I wykonywane remonty maszyn stanowiących wyposażenie siłowni. W starszych typach siłowni plac ten bywał często użytkowany także do remontu transformatorów oraz dalszych zabiegów związanych z wymianą oleju w transformatorach, co ze względu na konserwację izolacji powinno odbywać się pod dachem.
W rzucie poziomym hala maszyn stanowi więc zawsze wydłużony prostokąt, kończący się z jednej strony na skrajnym filarze siłowni (lub na tzw. filarze działowym, oddzielającym siłownię od przyległego jazu), zaś z drugiej przekraczający skrajny filar - przyczółek od strony lądu (opinie o programie).
Układ dylatacji zastosowany w blokach siłowni musi być przedłużony na ściany boczne i dach budynku hali maszyn.

Konstrukcja ścian i dachu może być rozmaita. Ściany z cegły mogą być stosowane jedynie przy niewielkiej wysokości hali, gdyż na skutek braku przewiązań poprzecznych nie gwarantują dostatecznej stabilności budowli pod wpływem sił poziomych (parcie wiatru ew. naciąg od zakotwień przewodów elektrycznych) (segregator aktów prawnych).
Najwłaściwszym systemem staje się więc konstrukcja ramowa o pionowych słupach zamocowanych dołem w bloku i górą połączonych ryglem, który stanowi podstawowy element nośny konstrukcji dachowej. Ramy stalowe spotyka się rzadko, najczęściej są stosowane ramy żelbetowe (promocja 3 w 1).