Formy stosowania drewna

Impregnowane wodoodporne i trudno palne drewno, lekkie i trwałe klejone konstrukcje drewniane całkowicie zmieniły tradycyjne formy stosowania drewna w twórczości architektonicznej, a nowoczesna technika piłowania bloków kamiennych na cienkie płytki, za pomocą bardzo skutecznych narzędzi diamentowych, umożliwiła powszechne stosowanie drogiego i deficytowego kamienia (naturalnego) jako łatwo dostępnego materiału okładzinowego (program uprawnienia budowlane na komputer). Można przytoczyć dziesiątki innych przykładów, wyraźnie ilustrujących jak osiągnięcia wielu pokrewnych nauk, osiągnięcia techniki oraz technologii produkcji i stosowania tradycyjnych materiałów i wyrobów budowlanych zupełnie zmieniły nasze o nich pojęcie i odkryły nowe możliwości efektywnego ich wykorzystania (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W Związku Radzieckim utworzono potężne materiałowo-techniczne zaplecze budownictwa rozporządzające dużymi zmechanizowanymi zakładami produkcji szerokiego asortymentu materiałów, wyrobów i konstrukcji budowlanych. Z wykorzystaniem na dużą skalę efektywnych materiałów budowlanych produkuje się w zakładach produkcyjnych metalowe i żelbetowe elementy i konstrukcje (uprawnienia budowlane). Rozpoczęto też produkcję nowych, lekkich stalowych i aluminiowych konstrukcji i wyrobów, stalowych profilowanych pokryć, metaloplastów, trójwarstwowych płyt z polimerowymi materiałami ocieplającymi i aluminiową okładziną, drewnianych klejonych konstrukcji i wielu innych rodzajów nowoczesnych konstrukcji, elementów i wyrobów budowlanych (program egzamin ustny).

Stan materiałowego zaplecza

Związek Radziecki wyprzedził technicznie rozwinięte kraje kapitalistyczne tempem wzrostu i absolutnymi wielkościami produkcji wielu materiałów i wyrobów budowlanych. Zajmuje on pierwsze miejsce w światowej produkcji cementu, prefabrykatów żelbetowych, wyrobów azbestowo-cementowych i szkła okiennego. Pomyślnie rozwija się metalurgia, przemysł chemiczny, leśny i drzewny; znaczna część ich produkcji jest powszechnie stosowana w budownictwie (opinie o programie).

Jednak obecny stan materiałowego zaplecza budownictwa jeszcze w dużym stopniu nie odpowiada wielkiej skali budowli radzieckich i zadaniom technicznego postępu praktyki architektoniczno-budowlanej. Architekci nie są zadowoleni z asortymentu materiałów i wyrobów budowlanych, głównie wykończeniowych, które oferuje im dziś przemysł budowlany, zwłaszcza że niewysoki jest także poziom jakości tej produkcji. Względne ubóstwo palety materiałowej architekta stanowi gwałtowną przeszkodę na drodze progresywnego rozwoju architektury, a szczególnie niepomyślnie odbija się na jakości obiektów masowego budownictwa mieszkaniowego i przemysłowego (segregator aktów prawnych).

W ostatnich latach znacznie rozwinęła się twórczość architektów radzieckich; wykonane przez nich projekty uzyskały wysoką ocenę w kraju i za granicą. Ale zrealizowane obiekty masowego budownictwa bardzo często wyglądają jednostajnie, ponuro i czasem niegustownie. W wielu przypadkach winne są ubóstwo asortymentu użytych materiałów i niska ich jakość. W tych warunkach zagadnienie podniesienia jakości materiałów, wyrobów i konstrukcji budowlanych ma nie tylko twórcze i techniczne, ale również pierwszoplanowe znaczenie. Materiały budowlane w większości przypadków określają możliwości nie tylko teraźniejszej, ale i przyszłej architektury (promocja 3 w 1).

Opracowywane bowiem dziś i wdrażane do produkcji przemysłowej nowe materiały, wyroby i konstrukcje określają na wiele lat, niekiedy nawet na dziesięciolecia naprzód te środki, za pomocą których architekci będą realizować swoje projekty. Praktyka wykazuje, że od początku prac nad nowym materiałem lub wyrobem, aż do chwili wdrożenia go do masowej produkcji przemysłowej, a następnie do wykonawstwa, upływa nie mniej niż cztery lata. W tym czasie materiał nierzadko zdąży się już zestarzeć, ale ze względów ekonomicznych jeszcze przez wiele lat jest produkowany i wdrażany na budowach, bynajmniej nie wzbogacając palety materiałowej architekta. W ten sposób staje się oczywista i aktualna konieczność opracowania długoterminowych kompleksowych prognoz perspektywicznego rozwoju architektury i jej zaplecza materiałowo- technicznego.