Profile stalowe walcowe

W roku 1869 zostaje wydany katalog znormalizowanych profili stali walcowanych, na podstawie systematycznie prowadzonych prac przez Stowarzyszenie Inżynierów Niemieckich (VDI). W Niemczech, w 1894 roku zakłady Siemensa wydały pierwszy zbiór norm zakładowych. Pierwszy w świecie komitet normalizacyjny - Commitee of Standards - powołany w 1901 roku w Anglii, który w 1928 r. przekształcony zostaje w istniejący do dziś pod nazwą British Standards Institution (program uprawnienia budowlane na komputer).

W 1926 roku zostaje utworzona Międzynarodowa Federacja Narodowych Stowarzyszeń Normalizacyjnych (ISA) z siedzibą w Szwajcarii, która w 1947 roku zastąpiona zostaje przez Międzynarodową Oragnizację Normalizacyjną (ISO).
Przy tej organizacji w 1957 roku zostaje zorganizowany Stały Komitet Badania Podstaw Naukowych Normalizacji (ST ACO).
W Polsce początki normalizacji sięgają okresu panowania Kazimierza Wielkiego, który ustalił jednostki miar dla soli w żupach solnych (bałwan soli miał ważyć 6 lub 8 cetnarów) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
W roku 1570 Zygmunt August znormalizował wymiary cegieł, które posiadały wymiary - 3x6x12 cala. W wieku XIX pierwsze prace normalizacyjne były prowadzone przez Stowarzyszenie Elektryków Polskich, a następnie przed pierwszą wojną światową przez Stowarzyszenie Inżynierów Mechaników z Ameryki.

W 1923 roku przy Ministerstwie Przemysłu i Handlu powstaje Komitet Techniczny, który następnie w 1924 roku zostaje przekształcony w Polski Komitet Normalizacyjny.
PKN spełnia funkcję centralnego organu administracji państwowej i kieruje działalnością normalizacyjną w Polsce (uprawnienia budowlane).

Do podstawowych jego zadań należy między innymi ustalanie zasad organizacyjnych w działalności normalizacyjnej, metodyki opracowań prac normalizacyjnych, oraz planów i projektów tych prac jak i ich kontrola. Ustanawianie Polskich Norm, szkolenie pracowników w zakresie normalizacji, publikacje, jak wymiana ich oraz posiadanych doświadczeń z komitetami innych krajów, reprezentowanie Polski w Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej (program egzamin ustny).

Określenia i nazewnictwo

Przy Polskim Komitecie Normalizacyjnym działa Rada: Normalizacyjna. Rada Normalizacyjna jest organem doradczym i opiniodawczym PKN-u. Działalność Polskiego Komitetu Normalizacyjnego trwa od czasu jego powołania do roku 1939. Po drugiej wojnie światowej został reaktywowany i w roku 1949 uzyskuje osobowość prawną. Od 1953 roku staje się centralnym organem administracji państwowej. W 1961 roku określone zostały obecnie obowiązujące jego uprawnienia i zakres czynności. Polskiemu Komitetowi Normalizacyjnemu podlegają Wydawnictwa Normalizacyjne zajmujące się wydawaniem i rozprowadzaniem Polskich Norm (opinie o programie). Na mocy ustawy sejmowej z dnia 29.03.1972 r. utworzony został Polski Komitet Normalizacji i Miar, jako centralny organ administracji państwowej w sprawie normalizacji, miar i probierstwa w miejsce dotychczas istniejącego PKN-u (segregator aktów prawnych).

Normalizacja polega na racjonalnym wyborze, uporządkowaniu, uproszczeniu i ujednostajnieniu symboli, pojęć, typów, wielkości, wymiarów, kształtów, własności mechanicznych i chemicznych. Polega następnie na wyborze metod badawczych, metod i dokładności wykonania, warunków dostawy i odbioru wytworów (surowców i przetworów).
Głównym celem normalizacji jest racjonalna gospodarka zasobami ludzkimi i środkami materialnymi, polegająca na zmniejszeniu wysiłku fizycznego i umysłowego oraz oszczędzenie czasu, przestrzeni, materiału i środków finansowych. Cel ten osiąga się przez głęboko przemyślany wybór, uporządkowanie i uproszczenie tych wszystkich elementów, które składają się na twórczość ludzką.

Normalizacja przyczynia się ponadto do upowszechnienia postępu technicznego i podniesienia bezpieczeństwa pracy (promocja 3 w 1).
Dążenie do osiągnięcia wytworów i ich elementów o tych samych kształtach, wymiarach i określonej z góry dokładności wykonania, w celu uzyskania żądanej jakości wytworów, zamienności elementów i zespołów, ułatwienia montażu i napraw przez wymienność elementów powoduje, iż sprawa normalizacji wysunęła się na czoło zagadnień technicznych.