Profilowane pręty zbrojenia

Do wycieków można też zaliczyć wodę gromadzącą się w postaci bąbli pod wielkimi ziarnami płaskimi, a nawet pod prosto bocznymi lub profilowanymi prętami zbrojenia. Od wycieku należy odróżnić „pocenie się”, polegające na wyciśnięciu wody przy intensywnym zagęszczaniu mieszanek wilgotnych (program uprawnienia budowlane na komputer).

W sensie węższym pojęcie urabialności odnosimy raczej tylko do betonów plastycznych w stanie nieuformowanym i rozumiemy je jako zdolność ziarn do równomiernego poruszania się w rozpływającej masie, bez względu na wielkość ziarn. Urabialność można by powiązać z. lepkością, tj. z oporem masy przeciwko ścinaniu przy działaniu siły wywołującej określony ruch w jednostce czasu. Urabialność w każdym razie jest tym lepsza, im mniejsze jest wewnętrzne tarcie masy betonowej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W tym sensie można by urabialność mierzyć ilością pracy potrzebnej do uzyskania pełnej szczelności betonu, np. mierząc czas wibrowania potrzebny dla pełnego osiadania mieszanki, co ma miejsce w niektórych metodach badania konsystencji. Metody pomiaru urabialności jako takiej nie ma i trudno jest ją nawet znaleźć. Według określenia R. L’Hermite’a pojęcie „urabialności” to termin raczej psychologiczny, a nie fizykalny. Właściwa urabialność oznacza dostateczną kohezję ziarn, łatwość rozprowadzenia masy w formie, szczególnie wąskiej lub w obecności gęstego zbrojenia (uprawnienia budowlane).

Urabialność jest funkcją ilości zaprawy, ilości zaczynu i wartości co. Geometryczny kształt ziarn kruszywa i stan ich powierzchni wpływa wyraźnie na urabialność, która przy jednakowym składzie betonu jest znacznie lepsza przy krępych ziarnach otoczakowych niż przy ziarnach płaskich i tłuczniowych. Urabialność spada, jeśli wzrasta wielkość D najgrubszych frakcji oraz stosunek ilości grubych ziarn do średnich i drobnych, choć duża ilość ziarn 4-8 mm w kruszywie daje złą urabialność i zwiększa tendencję do rozmieszania (program egzamin ustny). Według R. Dutrona urabialność jest gorsza dla uziarnień nieciągłych niż ciągłych. Nieznaczne zwiększenie ilości piasku ponad ilość niedostateczną poprawia radykalnie urabialność. Zależy to oczywiście od zawartości cementu, a więc i od wskaźnika cementowo-wodnego c.
Cement i pyły działają smarująco jako pewnego rodzaju łożyska kulkowe, szczególnie jeśli cement tworzy szybko sporo substancji śluzowatej (opinie o programie).

Urabialność

Stopień miękkości cementu ma dla urabialności betonu pewne, choć nie decydujące znaczenie i to tylko w betonach nasyconych.
Woda obniża tarcie wewnętrzne, ale nie może zastępować braku ziarn pylastych; pomaga ona w poprawie urabialności, ale nie tworzy jej sama. Nie można więc stawiać znaku równania między urabialnością a konsystencją (segregator aktów prawnych).

Urabialność poprawić można przez dodatek pucolan lub wapna (10% ciężaru cementu) oraz przez domieszki uplastyczniające i napowietrzające.
Urabialność decyduje w najwyższym stopniu o jednorodności betonu, tj. o równomiernym rozprowadzeniu w masie betonowej spoiwa i ziam kruszywa różnej wielkości.
Konsystencję można zdefiniować jako stopień plastyczności mieszanki betonowej, przy czym decyduje ona o zdolności betonu do rozpływania lub o podatności na deformowanie go przez siłę.

W każdym razie konsystencja jest na budowie cechą najważniejszą (obok urabialności), ustaloną z góry przez przeznaczenie betonu i rozporządzalne środki jego uformowania. Określonej konsystencji może odpowiadać bardzo różny stosunek to, zależnie od różnic uziarnienia betonu. Dobry opis wyglądu betonów różnych konsystencji dał B. Hupczyc. Z małymi modyfikacjami co do nazw podajemy opis ten jak następuje (promocja 3 w 1).

Beton sypki przedstawia po wyjęciu z betoniarki masę zupełnie sypką i suchą; po zgnieceniu w dłoni nadal się rozsypuje nie pozostawiając śladów wilgoci; po ubiciu tworzy masę zwartą, jednak kruchą i suchą. Betonu o tej konsystencji normalnie nie używa się w budownictwie, a jedynie czasami w drogownictwie.