Grubość ścianek międzyszczelinowych

Grubość ścianek międzyszczelinowych wynosi 14-40 mm (wyjątkowo spada do 11 mm); minimalną szerokość szczeliny przyjmuje się 9 cm. Objętość pustaków, zależnie od typu, grubości ścianek i rodzaju materiału wynosi 14-52 dm (program uprawnienia budowlane na komputer).

Stosunek powierzchni netto do powierzchni brutto przekroju poziomego waha się dla pustaków o co najmniej czterech rzędach otworów od 0,6 do 0,8 średnio ok. 0,7.
Niektóre typy pustaków francuskich, włoskich i innych nie są przewidziane do tynkowania (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Wówczas powierzchnie licowe tych pustaków są odpowiednio fakturowane, często w postaci rowkowania lub reliefu imitującego okładzinę kamienną surową. Pustaki te mają również powierzchnie stykowe ukształtowane we wręby i wpusty, sfazowania, kapinosy itp.
Jest rzeczą zrozumiałą, że typy pustaków o większej liczbie szczelin i wąskich ściankach muszą być wykonywane z betonu na kruszywie drobnoziarnistym przy pomocy specjalnych wibropras o dużej mocy.

Spośród olbrzymiej masy różnych typów pustaków betonowych wieloszczelinowych, stosowanych w różnych krajach, na uwagę zasługują systemy składające się z kompletów kształtek, rozwiązujących wszystkie elementy konstrukcji pewnego typu budynków, np. domów jednorodzinnych. Należą do nich niemieckie pustaki teowe marki Hucki-Stein i Boger-Stein, produkowane z żużla lub betonu żwirowego. Szczeliny powietrzne są w tych pustakach tak uszeregowane, że po powiązaniu pustaków w murze nie ma w żadnym przekroju mostków termicznych.

Z systemów francuskich na uwagę zasługuje system Coignet, stosujący pustaki trojszczelinowe ukośnokątne w powiązaniu z szeregiem kształtek słupowych, węgarkuwych, narożnikowych i innych. Pustaki i kształtki produkowane są z betonu na kruszywie z żużla granulowanego.
Bardzo ciekawą konstrukcję przedstawia również stosowany w Belgii system Gregant operujący tylko dwoma zasadniczymi elementami - pustakiem łącznikowym i połączonymi piytkami wyposażonymi we wpusty i pióra (łączna ilość typów elementów wynosi 6) (uprawnienia budowlane).

Pustaki Alfa

Wzajemne powiązania tych elementów pozwalają na budowanie ścian, wieńców, słupów, otworów okiennych z nadprożami. Ciężary pustaków wynoszą od 11,2 do 22 kG. System ten jest przeznaczony do niskich budynków. Powierzchnie ścian po montażu nie wymagają tynkowania, gdyż mają ładny rysunek spoin.
Do najczęściej spotykanych pustaków wieloszczelinowych należą w Polsce pustaki Alfa i Muranów, a również - w mniejszym zakresie - pustaki wzorowane na radzieckich pustakach SM-185 oraz Wrocławskie i Żerań (program egzamin ustny).

Pustaki Alfa produkowane są w dwóch odmianach: typ S-l trójszczelinowy o szerokości 24 cm - oraz typ S-V2 jednoszczelinowy o szerokości 10,5 cm. Pustaki mają mijankowy układ szczeliny i przeponę górną o grubości ok. 1 cm.
Mury zewmętrzne pustaków Alfa wykonuje się o grubości 1,5 pustaka ze szczeliną powietrzną, co łącznie daje grubość muru 38 cm. Mury wewnętrzne nienośne mają grubość 1 lub 0,5 pustaka (10,5 cm). Mury nośne powinny mieć grubość co najmniej jednego pustaka (opinie o programie). Pustaki produkowane są w trzech klasach wytrzymałości: 25, 50 i 75. Zaprawę wapienną do murów można stosować tylko w budynkach parterowych, na ostatniej kondygnacji budynków wielopiętrowych oraz w ścianach wypełniających szkielet. Zalecane jest w tych wypadkach - w zasadzie do ścian zewnętrznych - stosowanie tzw. zaprawy ciepłej, w której kruszywo stanowi żużel. Wielokondygnacjowe ściany nośne należy wykonywać na zaprawie cementowej (segregator aktów prawnych).

Szczeliny dylatacyjne w ścianach z pustaków Alfa należy rozmieszczać w odległościach nie większych niż:
a) przy stosowaniu zaprawy wapiennej lub cementowo-wapiennej 20 m,
b) przy stosowaniu zaprawy cementowej 15 m.
Każda warstwa muru o grubości 1,5 pustaka wykonana jest z pustaków S-l i SV2, pomiędzy którymi pozostawia się warstwę powietrza o szerokości ok. 38 mm (promocja 3 w 1).