Projekt oczepów filarów

Projekt oczepów filarów opracowano w dwóch wersjach: z betonu sprężonego oraz z betonu uzbrojonego. Do wykonania wybrano drugą wersję, betonując oczepy w formach stalowych ustawianych nad każdym filarem oddzielnie (program uprawnienia budowlane na komputer). Formy te składnia się z czterech części: dwóch policzków nad trzonem filara i dwóch wsporników w końcach oczepu. Projekt oczepów sprężonych i prefabrykowanych na brzegu odrzucono ze względu na trudności przewożenia, podnoszenia i ustawiania tak ciężkiego elementu oraz konieczność stopniowego naprężenia kabli oczepu w miarę obciążenia go belkami przęseł.

Projekt belek głównych wzorowano na prefabrykatach zastosowanych w konstrukcji dojazdu do mostu wiszącego w Tancarville. Główne wymiary tych belek są następujące:
ze stali o wytrzymałości 165 kG/cm2. Naprężenia skrajne w betonie wynoszą 120 kG/cm2 (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Belki główne są stężone dwiema przeponami podporowymi i dwiema przęsłowymi, betonowanymi na miejscu. Każda z przepon jest sprężona pięcioma kablami. Płytę pomostu betonowano jako ostatnią. Jest ona sprężona poprzecznie kablami rozstawionymi w odstępach wynoszących około 1 m.

Budowa filarów. Fundamenty filarów założono na poziomie o 12 m niższym od poziomu wody normalnej, za pomocą cylindrycznej skrzyni pływającej o średnicy wewnętrznej 10,36 m. średnicy zewnętrznej 12.50 m i wysokości 6,0 m. Skrzynia ta składała się z dwóch powłok cylindrycznych z blachy stalowej, stężonych kratownicą z kształtowników. Między tymi powłokami umieszczono 20 beczek o średnicy 0,!10 m z blachy stalowej, spełniających funkcję pływaków. Skrzynia ta służyła za prowadnicę do wbijania ściany szczelnej z pali Larsena (uprawnienia budowlane).

Kolejność robót przy wykonywaniu stóp filarów  są to następujące czynności:
- doprowadzenie skrzyni za pomocą dźwigu ustawionego na pontonie na miejsce budowy filara,
- utwierdzenie pontonu niosącego dźwig i utwierdzenie skrzyni do dna przez wbicie ośmiu belek Greya,
- opuszczenie skrzyni na dno,
- wbicie ściany szczelnej z elementów Larsena,
- odwiercenie otworu wewnątrz ściany szczelnej do poziomu posadowienia,
- uzbrojenie i zabetonowanie stopy filara i wyprowadzenie trzona nad poziomem wody,
- wyciągnięcie elementów Larsena i belek Greya,
- otwarcie i podniesienie skrzyni dla wyminięcia filara,
- odpompowanie wody z beczek i przestawienie skrzyni na miejsce budowy następnego filara.
Prefabrykacja belek głównych.

Plac do prefabrykacji belek głównych

Plac do prefabrykacji belek głównych urządzono na Ile des Soeurs (program egzamin ustny). Obejmował on 8 stanowisk wyposażonych w dźwigi portalowe przesuwane po torach i umożliwiające doprowadzenie prefabrykatów na tor wychodzący na most. Szkielet uzbrojenia i kablowania jednej z belek, forma podczas betonowania, złożona z trzech odcinków o długościach równych odstępom między przeponami. Do wykonania belek głównych użyto czterech form (opinie o programie).
Prefabrykacja belek obejmowała następujące czynności:
- ustawianie jednej ściany formy,
- ustawianie przygotowanego na oddzielnym stanowisku szkieletu uzbrojenia i osłonek na kable,
- ustawianie drugiej ściany formy,
- betonowanie w ciągu czterech godzin z wibrowaniem wibratorami ustawionymi pod dolną półką,
- zdjęcie formy po 20 godzinach,
- naprężenie czternastu kabli na trzeci dzień po zabetonowaniu, sprężających beton do 110 kG/cm2,
- przewóz belki.

Ciężar belki wynosił 165 T. Do jej przewozu służyły dwa dźwigi bramowe o nośności po 100 T, przesuwane wzdłuż i w poprzek osi belki. Po dziesięciu dniach naprężano 6 dodatkowych kabli, podnosząc naprężenia w betonie do 158 kG/cm2. Pozostałe cztery kable zakładano dopiero po ustawieniu belek na filarach, podnosząc naprężenia ściskające do 170 kG/cm2. Podczas przewozu belek naprężenia ściskające w betonie sięgały 180 kG/cm2 (segregator aktów prawnych).
W ciągu 5 dni każdego tygodnia wykonywano po trzy belki. Umożliwiało to montowanie przeciętnie dwóch przęseł na tydzień.

Belki przewożono z placu prefabrykacji na miejsce montażu za pomocą dwóch wózków ciągnionych przez lokomotywę spalinową zdolną do rozwijania prędkości 6 km/godz. Odległość przewozu wynosiła do 2,5 km.
Belki naprowadzano na podpory za pomocą kratownicy stalowej o długości 113 m zaopatrzonej w trzy ramownice podporowe umożliwiające przesuw w poprzek mostu po oczepach filarów i wzdłuż mostu po belkach przęseł. Kratownica ta miała dwa pasy górne i jeden dolny (promocja 3 w 1).