Wskaźnik ścierania

Wskaźnik ścierania równy ok. 7-8 uważany jest za maksymalnie dopuszczalny; słabą stroną tego badania jest to, że daje ono tylko małe różnice liczbowe między kruszywami o znacznych różnicach właściwości. Badanie to objęte było normą ASTM D 2-33 (zatwierdzoną powtórnie w 1968 r.), lecz zostało zaniechane w roku 1971. Amerykańskie badanie, które łączy ścieranie i zdzieranie, wykonywane jest w krajach, ponieważ wyniki jego wykazują wyjątkowo dobrą korelację nie tylko z rzeczywistym zużyciem kruszywa stosowanego do betonu, lecz również z wytrzymałościami na ścieranie i zginanie betonu wykonanego z danego kruszywa. W badaniu tym kruszywo o określonym uziarnieniu umieszcza się w bębnie cylindrycznym usytuowanym poziomo i zaopatrzonym wewnątrz w występ (program uprawnienia budowlane na komputer). Następnie dodaje się ładunek kul stalowych, a bęben obraca się określoną liczbę razy. Toczenie i spadanie kruszywa i kul powoduje zdzieranie i ścieranie kruszywa, które są mierzone w ten sam sposób jak w badaniu odporności na ścieranie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Badanie w bębnie z Los Angeles można wykonać przy użyciu kruszywa o różnych wymiarach. To samo zużycie powierzchni jest uzyskiwane przy przyjęciu odpowiednich wartości: masy próbki, ładunku kul stalowych i liczby obrotów, przy czym norma ASTM C 131-69 zaleca tu różne ilości (uprawnienia budowlane). Wg normy BS 812: 1967 średnie wartości wytrzymałości na zgniatanie, wskaźnika rozkruszenia kruszywa, zdzierania, udarności i ścierania dla różnych grup skał (program egzamin ustny). Należy zauważyć, że wartości dla hornfelsu i łupków oparto tylko na kilku próbkach; grupy te w świetle tych wyników - wydają się lepsze, niż dzieje się to w rzeczywistości, prawdopodobnie przyczyną uzyskania tych wyników jest to, że badaniom poddano tylko próbki o dobrej jakości; z reguły jednak materiały te nie są przydatne do zastosowania w betonie. Podobnie kreda nie jest włączona do grup wapienia, ponieważ nie jest przydatna jako kruszywo do betonu (opinie o programie).

Wartości wskaźnika rozkruszenia

Rozpatrując wytrzymałość na zgniatanie można zauważyć krańcową zmienność bazaltu; świeży bazalt, z niewielką zawartością oliwinu, osiąga wytrzymałość rzędu 400 MN/m², podczas gdy zwie- trza’y bazalt może dać wynik nie przekraczający 100 MN/m². Wapień i porfir wykazują mniejszą zmienność wytrzymałości; wyniki uzyskane z badań prowadzonych w W. Brytanii na porfirach wykazują na ogół dobre ogólne właściwości użytkowe, lepsze nawet niż granity, które charakteryzują się dużą zmiennością cech (segregator aktów prawnych).

Pewna wskazówka co do dokładności wyników różnych badań zawarta, która podaje liczbę próbek, jaką trzeba zbadać aby uzyskać 90% prawdopodobieństwa, że średnia wartość próbek znajdzie się wewnątrz przedziału ± 3% oraz wewnątrz przedziału ± 10% od rzeczywistej średniej. Wartości wskaźnika rozkruszenia są szczególnie zgodne; jednak próbki specjalnie wykonywane wykazują większy rozrzut wyników niż próbki luzem, co zresztą było do przewidzenia.

Podczas gdy różne badania opisane w tym rozdziale (i w następnych) dają wskazówkę o jakości kruszywa, na podstawie znajomości właściwości kruszywa nie można przewidzieć wytrzymałości betonu wykonanego z tego kruszywa. Ponadto nie jest jeszcze możliwe przeniesienie fizycznych właściwości kruszywa na ich przydatność do stosowania do betonu.
Ze względu na to, że kruszywo zawiera zwykle pory, zarówno otwarte, jak i zamknięte, znaczenie pojęcia „ciężar właściwy” musi być dokładnie określone, ponieważ istnieje kilka rodzajów ciężaru właściwego (promocja 3 w 1).

Absolutny ciężar właściwy odnosi się do objętości ciała stałego z pominięciem wszystkich porów i dlatego może być zdefiniowany jako stosunek ciężaru ciała stałego odniesionego do próżni do ciężaru wody destylowanej całkowicie od- gazowanej, przy jednakowej objętości i tej samej ustalonej temperaturze. Zatem w celu wyeliminowania wpływu całkowicie zamkniętych, nieprzesiąkliwych porów, materiał musi być sproszkowany, wskutek czego badanie jest zarówno pracochłonne, jak i dokładne (nie jest jednak zwykle potrzebne w technologii betonu).