Projekt placu dworcowego
Najprostszym typem węzła trój wlotowego, zarówno dla odgałęzienia drogi ruchu szybkiego, jak i dla wjazdów na nią jest węzeł z jednym wiaduktem. Ujemną cechą tego typu węzła jest mały promień pętli wewnętrznej, który zazwyczaj trudno jest zaprojektować większy od 50 m. Dlatego też projektujemy taki układ węzła, aby ruch o większym natężeniu odbywał się po rampach o mniejszej krzywiźnie (program uprawnienia budowlane na komputer). Zgodnie przyjmujemy zatem układ I dla przeważającego natężenia ruchu na kierunku CB, a układ II dla przeważającego natężenia AC. Projekt placu dworcowego połączonego za pomocą dojazdu o schemacie z przebiegającą obok magistralą ruchu szybkiego. Projekt przewiduje jeden wiadukt na magistrali i ruch okrężny na placu.
Zlokalizowany na placu przystanek autobusowy obsługuje również linie przebiegające ulicą lokalną wzdłuż terenów kolejowych, a perony przystanku są połączone z budynkiem dworca przejściami podziemnymi (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
W trudnych warunkach miejskich, gdy szerokość pasa ulicznego wzdłuż magistrali jest ograniczona, można zaprojektować węzeł o pętli spłaszczonej. Węzeł tego typu stanowiący modyfikację podstawowego schematu II według. Wadą takiego rozwiązania są małe promienie krawężników na wlotach, zmuszające kierowców do hamowania, więc węzeł ten wymaga dobrej widoczności i starannego oznakowania (ewent. znak podporządkowania ruchu według (uprawnienia budowlane).
Typowy węzeł
Dla rozwidleń dróg ruchu szybkiego o małym kącie rozgałęzienia natężenie ruchu wewnątrz kąta ostrego jest zazwyczaj niewielkie, możemy przeto projektować węzeł według schematu pokazanego. Węzeł ten z jednym wiaduktem ma dwa odcinki przeplatania i długie objazdy dla relacji BC i CB, może więc być zalecany, gdy natężenie ruchu na tym kierunku jest nieznaczne (program egzamin ustny). Dla węzłów trójwlotowych o jednakowym w przybliżeniu natężeniu ruchu na wszystkich relacjach projektujemy węzły z 3 wiaduktami. Schemat taki jest specjalnie korzystny dla węzłów symetrycznych, gdy kąty między osiami wlotów nie różnią się zbytnio między sobą.
Modyfikacją węzła układ również o 3 wiaduktach, lecz może być układ również o 3 wiaduktach, ale o rozsuniętych jezdniach jednokierunkowych drogi głównej i umieszczonych między nimi bezpośrednich rampach. Dla dużych kątów zwrotu drogi głównej (około 90°) może być stosowany układ niesymetryczny o 2 wiaduktach (opinie o programie).
Węzły tego typu są najczęściej stosowane na autostradach pozamiejskich. Na przykład na zewnętrznej obwodnicy Moskwy na ogólną liczbę 24 węzłów dwupoziomowych zaprojektowano 8 węzłów typu „koniczyna” i 10 węzłów typu „niepełnej koniczyny”. Pozostałe 6 węzłów nie daje możliwości zjazdu z autostrady we wszystkich kierunkach, ze względu na ich usytuowanie w niewielkiej odległości od węzłów typowych (segregator aktów prawnych).
Typowy węzeł o kształcie czterolistnej koniczyny wraz ze stosowanymi promieniami łuków na rampach. Jest to węzeł o jednym wiadukcie dwujezdniowym o rozpiętości odpowiadającej szerokości przechodzącej pod nim drogi dwujezdniowej. Ujemną cechą węzła jest mały promień łuków pętli oraz mała szybkość jazdy i znaczne wydłużenie przebiegów dla pojazdów lewoskrętnych. Powierzchnia terenu zajęta przez węzeł jest znaczna (powyżej 2 ha), więc dla jej zmniejszenia projektujemy nieraz węzły typu uproszczonego. Jednym z nich jest węzeł o rampach dwukierunkowych, który często w warunkach miejskich przybiera kształt „koniczyny spłaszczonej” analogicznie do węzła na rysunku 4.87 o rampach zjazdowych równoległych do osi drogi głównej (promocja 3 w 1).
