Projektowanie nabrzeża

Projektowanie nabrzeża, rozumianego w znaczeniu szerszym, polegałoby na opracowaniu planu regulacji, komunikacji i zabudowy danej części portu oraz określeniu jej wyposażenia w urządzenia przeładunkowe, składowe i komunikacyjne. Zadanie to należy do zagadnień projektowania portów i w podręczniku niniejszym omówione było tylko w zarysie (program uprawnienia budowlane na komputer).
W węższym znaczeniu przez nabrzeże rozumiemy samą tylko konstrukcję, stanowiącą obudowę od strony wody nabrzeża pojętego szerzej, konstrukcję najczęściej oporową i utrzymującą różnicę wysokości pomiędzy dnem basenu a powierzchnią terenu.

Pod względem funkcjonalnym nabrzeża można podzielić na:
- nabrzeża przystaniowe, umożliwiające bezpośrednie przybicie statków do brzegu, ich postój i obsługę (zalicza się do nich np. nabrzeża portowe przeładunkowe, na których odbywa się przeładunek, lub pasażerskie, a także nabrzeża przemysłowe, np. stoczniowe, wyposażeniowe itp.);
- obrzeża, czyli obudowy brzegów, które w zasadzie nie służą do przybijania statków, lecz jedynie podtrzymują tereny nadbrzeżne.
Pomostami nazywamy konstrukcje, które służą do tych samych celów, co i nabrzeża (postój statków, przeładunek towarów, komunikacja itp.), z tą różnicą, że nie stanowią obudowy brzegów (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Zależnie od przeznaczenia pomosty dzielą się na:
- przystaniowe, służące do postoju i obsługi statków,
- komunikacyjne, służące do przeprowadzania szlaków komunikacyjnych lądowych poprzez wodę z jednej części portu do innej, czyli odgrywające rolę zwykłych mostów,
- specjalne, mające inne przeznaczenie (np. pomosty spacerowe, kładki cumownicze, pomosty mareografów itp.).
Pomosty założone równolegle do brzegu, w pewnej niewielkiej od niego odległości, noszą nazwę pomostów przybrzeżnych i pod względem eksploatacyjnym zastępują nabrzeża, pomosty zaś położone prostopadle lub ukośnie do brzegu nazywają się pirsami (uprawnienia budowlane).

Konstrukcje pośrednie

Pod względem konstrukcyjnym nabrzeża można podzielić na:
a) oporowe, o charakterze ciągłych ścian oporowych, których głównym zadaniem konstrukcyjnym jest przenoszenie parcia gruntu nadbrzeżnego (program egzamin ustny);
b) pomostowe (estakadowe), mające charakter pomostów przykrywających skarpę brzegu, utrzymującą się w równowadze samodzielnie; skarpa ta nie pokrywa zwykle całej różnicy wysokości pomiędzy dnem basenu a powierzchnią terenu portowego; najczęściej nabrzeże pomostowe w odróżnieniu od pomostu przybrzeżnego przejmuje na siebie pewne parcie gruntu zza nabrzeża. Są to konstrukcje pośrednie pomiędzy pomostami przybrzeżnymi a nabrzeżami.

Wśród nabrzeży oporowych wydzielić można z kolei cztery grupy konstrukcji:
- Nabrzeża masywne, budowane podobnie, jak i falochrony tej samej konstrukcji z betonowych lub żelbetowych sztywnych elementów prefabrykowanych, albo wykonywanych na miejscu jako żelbetowe konstrukcje monolityczne (opinie o programie).
- Nabrzeża kątowe, których konstrukcję z reguły prefabrykowaną, często składaną, stanowią elementy o przekroju w kształcie litery L.
- Nabrzeża oczepowe, w których elementem odgraniczającym grunt od wody jest stosunkowo cienka ściana szczelna, zagłębiona w grunt poniżej dna basenu i uchwycona nad poziomem wody oczepem (często tylko w postaci tzw. kleszczy) (segregator aktów prawnych).

Odmianą nabrzeży oczepowych są nabrzeża kozłowe, w których ściana szczelna okraczona jest kozłami z pali, podtrzymujących w pewnych odstępach od siebie oczep i równocześnie stanowiących podparcie ścianki. Do oczepowych zaliczamy również nabrzeża, w których występują pale podtrzymujące oczep.
Zakotwienie ściany może być dokonane za pomocą pionowej lub ukośnej płyty czy ściany kotwiącej, umieszczonej w pewnej odległości od nabrzeża i połączonej z nim ściągami. Zamiast płyty mogą być również stosowane kozły palowe (promocja 3 w 1). Ewentualne podparcie ściany od przodu (od strony wody) dokonywane jest za pomocą pali ukośnych.