Stosowanie posadzek

Powinien być spełniony warunek, aby ciężar posadzki równoważący wypór wody był co najmniej o 10% większy od wyporu wody przy najwyższym możliwym poziomie wody gruntowej lub zaskórnej (program uprawnienia budowlane na komputer).
Przy znanym ciężarze objętościowym warstw posadzki można ustalić, jakiej grubości powinna być warstwa betonu, aby warunek powyższy był spełniony.
Stosowanie posadzek ze zbyt grubą warstwą betonu (powyżej 30 cm) należy uznać za nieekonomiczne.

Posadzka powinna być oddzielona szczeliną dylatacyjną od ścian względnie fundamentów pod ścianami, aby wyeliminować wpływ osiadania budynku na posadzkę (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Izolacja wodoszczelna w miejscu szczeliny dylatacyjnej pomiędzy ścianami i posadzką powinna być odpowiednio wzmocniona, aby w przypadku osiadania budynku izolacja nie została przerwana. Aby jak najbardziej wyeliminować wpływ osiadania budynku na izolację, wykonuje się izolację posadzki i samą posadzkę dopiero po wykonaniu całego budynku w stanie surowym. Jeżeli grunt jest piaszczysty, to należy przypuszczać, że taka kolejność robót da pożądane rezultaty, ponieważ osiadanie gruntów piaszczystych następuje szybko po ich obciążeniu, natomiast przy gruntach gliniastych, gdzie proces osiadania może trwać przez dłuższy okres czasu, należy się liczyć z osiadaniem budynku również i po wykonaniu posadzki wraz z izolacją.

Kolejność robót będzie wówczas następująca. Najpierw wykonuje się lawy fundamentowe pod ścianami. Na ławach wykonuje się izolację poziomą ciężką z wkładkami w ten sposób, aby można ją było następnie od strony zewnętrznej połączyć z izolacją zewnętrzną pionową oraz od strony wewnętrznej z izolacją posadzki (uprawnienia budowlane). Brzegi wkładek izolacji przeznaczone do połączenia z izolacją posadzki należy odpowiednio zabezpieczyć przed uszkodzeniem na okres trwania robót.
Następnie wykonuje się ściany podziemi budynku oraz drugą izolację poziomą powyżej poziomu terenu pod stropem nad podziemiem. Potem można ułożyć izolację pionową zewnętrzną i zabezpieczyć ją ścianką ochronną (program egzamin ustny).

Izolacja pozioma

Po wykonaniu budynku w stanie surowym na wyrównaną powierzchnię gruntu układa się warstwę żwiru lub piasku o grubości 10-5-15 cm i następnie układa się płytę z betonu marki 90 o grubości 12-15 cm, jako podłoże pod izolację. Na wyrównanej i zagruntowanej powierzchni podłoża układa się izolację ciężką z wkładkami, typu zastosowanego do izolacji poziomej ściany, i łączy się ją z wypuszczonymi brzegami tej izolacji.
W miejscu szczeliny izolację wzmacnia się odpowiednio do przewidzianych wzajemnych ruchów pionowych budynku i posadzki (opinie o programie).

Na izolacji układa się płytę betonową o takiej grubości, aby mogła ona pokonać wypór wody. Następnie wykonuje się na niej właściwą posadzkę z gładzi cementowej, klinkieru, płytek terakotowych bądź lastrikowych lub jakikolwiek inny typ posadzki przystosowany do przeznaczenia użytkowego podziemi. Przed ułożeniem płyty betonowej posadzki można dać pomocniczą warstwę ochronną izolacji w postaci np. warstwy cegieł ułożonych na płask na zaprawie cementowej.
Najwyższy poziom wody gruntowej lub zaskórnej wznosi się znacznie (ponad 40 cm) ponad poziom posadzki w podziemiu (segregator aktów prawnych).

W tym przypadku nie uda się wyporu wody zrównoważyć ciężarem własnym posadzki. Przy znacznym obciążeniu budynku i małym naprężeniu dopuszczalnym dla gruntu najlepiej wykonać pod całym budynkiem fundament płytowy lub płytowo-belkowy z izolacją poziomą od strony spodniej łączącą się z izolacją poziomą pod ścianami i izolacją pionową ścian.

Jeżeli jednak wypór wody jest stosunkowo nieduży, a wytrzymałość gruntu jest znaczna i wystarczają wąskie ławy fundamentowe pod ścianami, to można wykonać posadzkę skonstruowaną w ten sposób, aby była ona w stanie przenieść wypór wody. Nie powinna ona jednak być wciągnięta przy osiadaniu budynku do pracy jako element przekazujący obciążenia z budynku na grunt (promocja 3 w 1).