Projektowanie transportu urobku

Przestoje związane z podstawianiem środków transportowych, które wyrażamy współczynnikiem S_wśrt, zależą w dużym stopniu od poziomu organizacji robót, a przede wszystkim od umiejętności koordynowania pracy koparek i środków transportowych. Niektóre przestoje, np. przy transporcie kolejowym, są nieuniknione, a mianowicie przerwy spowodowane podstawianiem nowych składów pociągów, przesuwaniem platform kolejowych wzdłuż ściany wykopu itd. Wielkość współczynnika S_W{rt waha się w dużych granicach (program uprawnienia budowlane na komputer). Przy bardzo dobrej organizacji współczynnik ten może dochodzić do 0,90.

Przestoje związane z ogólnym poziomem organizacji robót, które wyrażamy współczynnikiem S_{w org}, wynikają z wad organizacyjnych na budowie. W rezultacie złej organizacji mogą następować np. uszkodzenia maszyn w czasie trwania robót, mogą być tolerowane złe drogi nie przystosowane do ruchu środków transportowych mogące powodować uszkodzenia środków transportowych itp. Wartość współczynnika przestojów organizacyjnych S_WOrg przy bardzo dobrej organizacji może osiągać wartość 1 (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przy pracy na dwie lub trzy zmiany współczynnik wykorzystania czasu roboczego ulega zmniejszeniu, ponieważ w tym przypadku nie będzie już możliwe uniknięcie niektórych napraw i czynności konserwacyjnych oraz strat czasu związanych ze zmianą brygad roboczych (uprawnienia budowlane).

Projektowanie transportu urobku przy robotach ziemnych, wykonywanych koparkami, opiera się na ogólnych zasadach projektowania transportu budowlanego z uwzględnieniem szczególnej specyfiki tego transportu wynikającej z charakteru pracy koparek. Podstawowym warunkiem tego transportu jest zapewnienie nieprzerwanego odbioru urobku spod koparki, zapewniającego pełne wykorzystanie zdolności produkcyjnych koparki (program egzamin ustny). Zarówno praca koparki, jak i środków transportowych jest cykliczna, periodyczna. Wiadomo, iż w przypadku gdy dwa urządzenia pracują cyklicznie z różnymi wielkościami cykli (cykl roboczy koparki i cykl roboczy środka transportowego) z różnymi wydajnościami, najracjonalniejszym rozwiązaniem jest zastosowanie między nimi naczynia wyrównawczego (zasobnika) (opinie o programie). Jednakże na przeszkodzie do zastosowania tej słusznej zasady stoi nieustanna zmiana miejsca pracy obydwu urządzeń. Koparka zmienia swoje miejsca robocze, przechodząc z jednego stanowiska roboczego na inne, przy czym praca jej odbywa się nierzadko w głębokich wykopach, na różnych poziomach i w warunkach zmiennych, dlatego też zastosowanie ruchomego zasobnika natrafia poważne, często nieprzezwyciężone trudności.

Transport urobku ziemnego

Transport urobku ziemnego stanowi dużą pozycję w kosztach wykonania robót ziemnych, sięga bowiem 40-70% ogólnego kosztu tych robót, dlatego też właściwa organizacja przewozu ma decydujący wpływ na organizację samych robót ziemnych. Do odwozu urobku ziemnego stosuje się wszystkie znane trakcje, począwszy od kolejowej normalno- i wąskotorowej, poprzez trakcję samochodową, konną do ręcznej włącznie (segregator aktów prawnych).

Projektowanie transportu urobku ziemnego, jak i każdego innego transportu, polega na prawidłowym rozwiązaniu następujących podstawowych elementów transportu, a mianowicie:

• wybranie najbardziej celowej trakcji na podstawie znanych ilości urobku i znanych odległości przewozowych (miejsca nasypów, odkładów itd.),
• określenie położenia tras przewozowych względnie zaprojektowanie ich wykonania stosownie do rodzaju trakcji,
• wybranie najodpowiedniejszego dla konkretnych warunków typu środka transportowego (dla określonej trakcji przewozowej),
• obliczenie liczby środków przewozowych.

Przystępując do opracowania projektu organizacji transportu należy przede wszystkim ustalić wydajność maszyny odspajającej i ładującej na środki transportowe w tym przypadku koparki przedsiębiernej (dotyczy to również wszystkich koparek jednonaczyniowych) (promocja 3 w 1). Przy obliczaniu wydajności, na podstawie której ustalona będzie liczba środków transportowych, nie można brać pod uwagę średniej wydajności eksploatacyjnej Q, gdyż w tym przypadku w czasie najbardziej efektywnej pracy koparki nie wystarczyłoby środków transportowych, w wyniku czego nie można by było osiągnąć owej przewidywanej średniej wydajności eksploatacyjnej która nie byłaby w ogóle osiągalna bez okresów większego nasilenia pracy).